Çocuğumun kekemeliğe başladığını düşünüyorsam neden hızlı davranmalıyım?
Çocuğunuzun kekelemeye başladığını düşünüyorsunuz.Uygun sonraki adımlarla hızlı hareket etmek yapılacak en iyi şeydir.
Bu yazı erken müdahaleninin teorisi ve önemini incelenecektir.
Erken Müdahale
Tüm konuşma, dil ve iletişim bozuklukları için erken müdahale kritik öneme sahiptir. Tedavi erken sağlandığında sonuçlarının çok olumlu olabileceğini gösteren çok fazla kanıt vardır. Bunun nedeni nöroplastisite adı verilen bir teoridir. Nöroplastisite, erken beyin ağlarının ve yollarının inanılmaz şekillendirilebilirliğini ve plastisitesini tanımlayan beyin öğrenimi ile ilgili bir kavramdır - bu nedenle küçük çocuklar bu kadar derin öğrenme potansiyeline sahiptir.
Bu kesinlikle kekemeliğin iyileştirilmesi ile ilgilidir. Bir çocuk 12 aydan daha uzun süre kekeledikten sonra - yani kekemelik için beyin yolları bu süre boyunca uygulanmış ve yerleşmişse - kekemeliklerini tamamen aşma şansları %10'dan daha aza düşer.
Ebeveynlerde Sıkıntı
Birlikte çalıştığım hemen hemen her ebeveyn, çocukları kekelemeye başladığında onlar için bir miktar sıkıntı ve endişe hisseder. Çocuğunuzu nasıl destekleyeceğinizi bilmediğiniz bir şeyle mücadele ederken izlemek çok zorlayıcıdır - özellikle de ebeveynler çocuklarına zor konularda içgüdüsel olarak destek sunmaya alışkın olduklarında.
Araştırma verileri, kekeme çocukları olan ebeveynlerin %90'ından fazlasının çocuklarının kekemeliği nedeniyle sıkıntı hissettiğini ortaya koymuştur. Bu araştırma, ebeveyn tepkilerinin şunları içerdiğini ortaya koymuştur:
-Endişe/ kaygı/ endişe
-Atılacak sonraki adımlar konusunda belirsizlik
-Hayal kırıklığı
-Üzgün olmak
-Kendini suçlama (kekemeliğe neden olacak bir şey yaptıklarından korkma)
-Çocuklarda sıkıntı
3 yaşına geldiklerinde, çocuklar kekemeliklerinin farkındadır ve kekemelikleriyle ilgili bazı sıkıntılar göstermeye başlayabilirler. Araştırmalar, çocukların kekemeliklerinden dolayı sıklıkla hayal kırıklığına uğrayabildiklerini, konuşmalarını değiştirebildiklerini ya da azaltabildiklerini ve hatta belirli konuşma durumlarından kaçınabildiklerini ortaya koymuştur.
Klinik deneyimlerime göre, çocuklar kekemeliklerinin farkına bundan daha erken varabiliyorlar. Yakın zamanda karşılaştığım bir örnek, kendini ifade etme konusunda harika bir yeteneği olan ve henüz 2 yaşına yeni girmiş küçük bir kızdı. Kekemeliğinin hemen farkına vardı - kekelediğinde ağzını kapatmaya başladı ve annesine defalarca "konuşamadığını" söyledi. Ayrıca sözlü iletişimini en aza indirmek için işaret etmeye ve kelimelerini çıkaramadığında gözle görülür bir şekilde sinirli görünmeye başladı. İletişimindeki bu değişiklik elbette hem kendisi hem de ebeveynleri için çok üzücüydü - özellikle de kekemelik başlamadan önce kendinden emin ve etkili bir iletişimci olarak tanımlandığı için.
Terapi plastik değişimi tetikleyebilir mi?
'Kekemeliği olan yetişkinler çocuklarla aynı anormallikleri gösterirler, fakat aynı zamanda gri madde hacminde asimetri de gösterirler; bu da yetişkinlerdeki gri madde bulgusunun ömür boyu süren kekemeliğe ikincil nöroplastik değişiklikleri yansıttığını düşündürür.'Bu, kekemelik patolojisinde beyindeki plastik değişimin bir girişini temsil etmesi açısından önemli bir bulgu olarak değerlendirilmelidir.
-Bir DAF/FAF cihazının klinik testi sırasında Henriksen ve Solheim, şiddetli kekemeliği olan bir hastada teknik olarak indüklenen spontan bir iyileşme gözlemledi.Henriksen ve Solheim aşağıdaki hipotezi geliştirdiler:
Eğer kekemeliğe karşı teknik müdahale beyin en plastik aşamasındayken başlatılırsa (önceden 7 yaş) cihaz çıkarıldıktan sonra bile kalıcı bir akıcılık sağlamak mümkün olabilir. Ayrıca DAF/FAF ile yapılan teknik müdahalenin, yan yolu etkinleştirirken işlevsiz medial motor yolunu bloke ederek işe yaradığını da teorileştirdiler. Bunu yaparken, işlevsiz yollar tedavi sırasında bozulacaktır.Teorik olarak bu, yanal sistemin aracılık ettiği kalıcı bir akıcılıkla sonuçlanabilir.
-Bazı kekemelerin, koro halinde veya şarkıyla konuşurken akıcılıkta kendiliğinden bir gelişme yaşayabildiği, buna koro etkisi denildiği iyi bilinmektedir. Kekemeliğe veya kontrollü konuşmaya karşı teknik müdahale beyin henüz plastik iken, 7 yaşından önce başlatılırsa, beynin işlevsiz sinir yollarını atlatmak için yeniden modüle olmasıyla kalıcı akıcılığın sağlanmasının mümkün olabileceğine inanıyoruz.Bu yıllarda önemli sinir yollarının tümü tam olarak gelişmekte, kullanılmayanlar ise giderek bozulmaktadır.
Lidcombe programının etkisini değerlendirmek için paralel bir hipotez sunulabilir. Programın önemli bir unsuru ebeveynlerin müdahaleye aktif katılımını içerir. Ebeveynlere çocuğa doğrudan geri bildirim vermeleri talimatı verilir (çok özel yönergeler ve prosedürler dahilinde). Çocuğun söylediklerini daha kontrollü bir şekilde tekrarlaması teşvik edilir. Alms teorisine göre hareket bilinçli olarak kontrol edildiğinde yanal sistem daha baskındır. (Alm 2004) Soru şu: Beynin plastik potansiyeli burada kullanılabilir mi? Lidcombe programı aracılığıyla doğrudan müdahale, uzun vadeli akıcılığın geliştirilmesine katkıda bulunabilir mi?
Lidcome programı üzerinde değişken derecelerde güvenilirlik ve güvenilirlik ile çeşitli etkililik çalışmaları yapılmıştır. Ancak daha ilginç çalışmalardan biri dikkate alınmalıdır. Rastgele ve kontrollü olan çalışma, yaşları 3 ile 6 arasında değişen önemli sayıda kekeme çocuk üzerinde oluşturuldu (Rastgele Kontrol Çalışmaları). Çalışma, gruplardan birinin Lidcombe programı aracılığıyla müdahale aldığı iki gruptan oluşuyordu. Daha sonra gruplar karşılaştırıldı ve sonuçlar anlamlı bir fark gösterdi (Jones ve diğerleri, 2005)
Kaynak:
Stutteringhelp
Langevin, M., Packman, A., & Onslow, M. (2010). Kekemeliğin okul öncesi dönemdeki çocukları ve kendileri üzerindeki etkisine ilişkin ebeveyn algıları.
Çocuğunuzun kekelemeye başladığını düşünüyorsunuz.Uygun sonraki adımlarla hızlı hareket etmek yapılacak en iyi şeydir.
Bu yazı erken müdahaleninin teorisi ve önemini incelenecektir.
Erken Müdahale
Tüm konuşma, dil ve iletişim bozuklukları için erken müdahale kritik öneme sahiptir. Tedavi erken sağlandığında sonuçlarının çok olumlu olabileceğini gösteren çok fazla kanıt vardır. Bunun nedeni nöroplastisite adı verilen bir teoridir. Nöroplastisite, erken beyin ağlarının ve yollarının inanılmaz şekillendirilebilirliğini ve plastisitesini tanımlayan beyin öğrenimi ile ilgili bir kavramdır - bu nedenle küçük çocuklar bu kadar derin öğrenme potansiyeline sahiptir.
Bu kesinlikle kekemeliğin iyileştirilmesi ile ilgilidir. Bir çocuk 12 aydan daha uzun süre kekeledikten sonra - yani kekemelik için beyin yolları bu süre boyunca uygulanmış ve yerleşmişse - kekemeliklerini tamamen aşma şansları %10'dan daha aza düşer.
Ebeveynlerde Sıkıntı
Birlikte çalıştığım hemen hemen her ebeveyn, çocukları kekelemeye başladığında onlar için bir miktar sıkıntı ve endişe hisseder. Çocuğunuzu nasıl destekleyeceğinizi bilmediğiniz bir şeyle mücadele ederken izlemek çok zorlayıcıdır - özellikle de ebeveynler çocuklarına zor konularda içgüdüsel olarak destek sunmaya alışkın olduklarında.
Araştırma verileri, kekeme çocukları olan ebeveynlerin %90'ından fazlasının çocuklarının kekemeliği nedeniyle sıkıntı hissettiğini ortaya koymuştur. Bu araştırma, ebeveyn tepkilerinin şunları içerdiğini ortaya koymuştur:
-Endişe/ kaygı/ endişe
-Atılacak sonraki adımlar konusunda belirsizlik
-Hayal kırıklığı
-Üzgün olmak
-Kendini suçlama (kekemeliğe neden olacak bir şey yaptıklarından korkma)
-Çocuklarda sıkıntı
3 yaşına geldiklerinde, çocuklar kekemeliklerinin farkındadır ve kekemelikleriyle ilgili bazı sıkıntılar göstermeye başlayabilirler. Araştırmalar, çocukların kekemeliklerinden dolayı sıklıkla hayal kırıklığına uğrayabildiklerini, konuşmalarını değiştirebildiklerini ya da azaltabildiklerini ve hatta belirli konuşma durumlarından kaçınabildiklerini ortaya koymuştur.
Klinik deneyimlerime göre, çocuklar kekemeliklerinin farkına bundan daha erken varabiliyorlar. Yakın zamanda karşılaştığım bir örnek, kendini ifade etme konusunda harika bir yeteneği olan ve henüz 2 yaşına yeni girmiş küçük bir kızdı. Kekemeliğinin hemen farkına vardı - kekelediğinde ağzını kapatmaya başladı ve annesine defalarca "konuşamadığını" söyledi. Ayrıca sözlü iletişimini en aza indirmek için işaret etmeye ve kelimelerini çıkaramadığında gözle görülür bir şekilde sinirli görünmeye başladı. İletişimindeki bu değişiklik elbette hem kendisi hem de ebeveynleri için çok üzücüydü - özellikle de kekemelik başlamadan önce kendinden emin ve etkili bir iletişimci olarak tanımlandığı için.
Terapi plastik değişimi tetikleyebilir mi?
'Kekemeliği olan yetişkinler çocuklarla aynı anormallikleri gösterirler, fakat aynı zamanda gri madde hacminde asimetri de gösterirler; bu da yetişkinlerdeki gri madde bulgusunun ömür boyu süren kekemeliğe ikincil nöroplastik değişiklikleri yansıttığını düşündürür.'Bu, kekemelik patolojisinde beyindeki plastik değişimin bir girişini temsil etmesi açısından önemli bir bulgu olarak değerlendirilmelidir.
-Bir DAF/FAF cihazının klinik testi sırasında Henriksen ve Solheim, şiddetli kekemeliği olan bir hastada teknik olarak indüklenen spontan bir iyileşme gözlemledi.Henriksen ve Solheim aşağıdaki hipotezi geliştirdiler:
Eğer kekemeliğe karşı teknik müdahale beyin en plastik aşamasındayken başlatılırsa (önceden 7 yaş) cihaz çıkarıldıktan sonra bile kalıcı bir akıcılık sağlamak mümkün olabilir. Ayrıca DAF/FAF ile yapılan teknik müdahalenin, yan yolu etkinleştirirken işlevsiz medial motor yolunu bloke ederek işe yaradığını da teorileştirdiler. Bunu yaparken, işlevsiz yollar tedavi sırasında bozulacaktır.Teorik olarak bu, yanal sistemin aracılık ettiği kalıcı bir akıcılıkla sonuçlanabilir.
-Bazı kekemelerin, koro halinde veya şarkıyla konuşurken akıcılıkta kendiliğinden bir gelişme yaşayabildiği, buna koro etkisi denildiği iyi bilinmektedir. Kekemeliğe veya kontrollü konuşmaya karşı teknik müdahale beyin henüz plastik iken, 7 yaşından önce başlatılırsa, beynin işlevsiz sinir yollarını atlatmak için yeniden modüle olmasıyla kalıcı akıcılığın sağlanmasının mümkün olabileceğine inanıyoruz.Bu yıllarda önemli sinir yollarının tümü tam olarak gelişmekte, kullanılmayanlar ise giderek bozulmaktadır.
Lidcombe programının etkisini değerlendirmek için paralel bir hipotez sunulabilir. Programın önemli bir unsuru ebeveynlerin müdahaleye aktif katılımını içerir. Ebeveynlere çocuğa doğrudan geri bildirim vermeleri talimatı verilir (çok özel yönergeler ve prosedürler dahilinde). Çocuğun söylediklerini daha kontrollü bir şekilde tekrarlaması teşvik edilir. Alms teorisine göre hareket bilinçli olarak kontrol edildiğinde yanal sistem daha baskındır. (Alm 2004) Soru şu: Beynin plastik potansiyeli burada kullanılabilir mi? Lidcombe programı aracılığıyla doğrudan müdahale, uzun vadeli akıcılığın geliştirilmesine katkıda bulunabilir mi?
Lidcome programı üzerinde değişken derecelerde güvenilirlik ve güvenilirlik ile çeşitli etkililik çalışmaları yapılmıştır. Ancak daha ilginç çalışmalardan biri dikkate alınmalıdır. Rastgele ve kontrollü olan çalışma, yaşları 3 ile 6 arasında değişen önemli sayıda kekeme çocuk üzerinde oluşturuldu (Rastgele Kontrol Çalışmaları). Çalışma, gruplardan birinin Lidcombe programı aracılığıyla müdahale aldığı iki gruptan oluşuyordu. Daha sonra gruplar karşılaştırıldı ve sonuçlar anlamlı bir fark gösterdi (Jones ve diğerleri, 2005)
Kaynak:
Stutteringhelp
Langevin, M., Packman, A., & Onslow, M. (2010). Kekemeliğin okul öncesi dönemdeki çocukları ve kendileri üzerindeki etkisine ilişkin ebeveyn algıları.