Deneyimlerimi paylaşmak istiyorum...

Mehaba akadaşa,

bu başık atında bi kekemeik teapisi yapmış ve memnun kamış kişie kendi deneyimeini anatabii
Teapinin gidişatını, seansada öğendikeinizi ve size yaayan teknikei yansıtabiisiniz
Anak piyasadaki hassas duumu göz önünde buunduaak mümkünse mekezin adını vemeyiniz, igi duyana bunu size öze mesaj çekeek sabiie

Ve kesinike anti-ekam yapmayınız! Fum yönetiiei bunu deneteyip bu kuaı iha etmeniz duumunda payaşımınızı deha sieekti
Saygıaıma
Peta

Merhaba ben Cavit Berk. 28 yaşındayım 25 yıllık kekemeyim   . Bende herkes gibi birçok terapi merkezine gittim. NLP merkezleri olsun, susma ve melodik konuşma merkezleri olsun hatta ortaokul dönemimde bir akademisyen desteği bile aldım. Hepsi faydalı oldu hepsinden öğrendiğim bişeyler oldu ama etkileri uzun sürmedi, en fazla 3 ay sonra yine eskiye döndüm. Bütün bu terapilerdeki hedefimiz kekemeliği silmekti ama sonuç olarak biz kekemeliği değil kekemelik bizi sildi   . Çünkü yanlış hedef koymuştuk, o zamanlar bunun yanlış olduğunu bende bilmiyordum ‘’kekemeliği bilmeyen kekemelik terapistleri’’ de bilmiyordu. Tam 1 sene önce, terapinin içeriğini ve sistemin ne olduğunu bilmeden sadece tavsiyeler üzerine bir terapistin yanına gittim. Terapist bana ‘’sen güzel kekeliyemiyorsun biz sana kekelemeyi öğretecez’’ dediğinde o an ciddi olduğunu düşünmemiştim ama ciddiymiş  . Kekemeliği ve kekemeliğimi orada tanıdım. Çok ağır, ikincil davranış dediğimiz tiklerim vardı, kelime yada harf çıkmayınca dudak büzme ve kafa sallayıp silkinme hareketleri yapıyordum. Kekemeliğimi tanıdım dememin sebebi bu; tikler benim kekemeliğim değilmiş ki onları ben yapıyormuşum ve onlara engelde olabilirmişim. Bütün kafa sallama yada dudak büzme hareketlerimi kekemelik zannedip hem kendime hem de diğer insanlara hayatı zorlaştırdığımı fark ettim. Bu farkındalıktan sonra duyarsızlaştırma aşamalarına geçtik, benim için yapılması hayal gibi olan tanımadığım insanlara gidip kendimi tanıtma yada kitap okuma alıştırmaları yaptık ve ben ayrıca terapi haricinde kendimde çalıştım. Tecrübeli arkadaşlar mutlaka biliyorlardır, ben bilmeyenler için söylemiş olayım; bütün bunları yapınca zaten kekemelik diye bir korukunuz kalmıyor, rezil olacam düşüncesini atıp yolunuza öyle devam ediyorsunuz. Şuan eskiye göre çok akıcıyım ama hala kekemeyim ve bu beni rahatsız etmiyor, eylemlerime etki etmiyor. Korkularım olmadan telefonda istediğim yeri arayıp konuşabiliyorum; ‘’ M-m-m-merhaba b-b-ben -------C-c-cavit demek beni rahatsız etmiyor. Bazen uzayan bloklara da sabredip ordan ikincil davranış yapmadan çıkmayı öğrendim. Hatta yıllardır ertelediğim yabancı dil kursuna başlama cesareti gösterdim orda gayet rahat hiç korkmadan ve çekinmeden kekeliyorum. Bence esas başarı bu; kaçmamak, korkmamak ve kekemeliğin sana bir şeyleri yaptırmamasına müsaade etmemek.

Cavit bey foruma hoşgeldiniz!
Gerçekten güzel ve cesaret verici bir hikaye, tebrikler.
Evet ben de aynen sizin gibi düşünüyorum. Hep kekemeliğin geçmesine odaklanmak ve hayal kırıklığına uğramak insanı bitirebiliyor.
Sizin gibi düzenli bir Van Riper terapisiyle kekemeliğine karşı duyarsızlaşan ve semptomları birincil semptomlara indirgeyen bir sürü insan tanıyorum, onlar da artık gerçekçi bir şekilde kekemeliklerinin geçmeyeceğini biliyor ama onu kendilerini ve muhatap oldukları insanları asgari düzeyde etkileyecek bir seviyeye getirmiş oluyorlar.
Evet, kekeme olmamız bizim kaderimiz. Biz de Van Riper'in dediği gibi mümkün olduğunca cazip kekelemeye gayret gösterelim!
Petra