Kişinin konuşmasının öznel algısı
Bu kişiler belirtilen rengin kırmızı olduğu konusunda karşılıklı olarak hemfikir olsalar bile, kırmızının öznel algısının kişiden kişiye değişebileceğini unutmayın. Aynı şekilde, farklı konuşmacılar, seslendirirken kendi seslerini duyma konusunda farklı öznel deneyimlere sahip olabilir. Öneri, seslendirme sırasında kişinin kendi sesini duyma konusundaki öznel deneyiminin, kekeme olanlar ve olmayanlar arasında temel ve tutarlı bir şekilde farklılık gösterdiğidir.
Bu öznel deneyim, seslendirme sırasında kişinin kendi sesini yansıtması, gelecekte "yansıtma" olarak adlandırılacaktır. Öz farkındalıkla ilgisi var. Doğru bir tahmin, kontrollere kıyasla kekemelerde refleksivitenin arttığıdır. Arttırılmış refleksivite ile kastedilen, kişinin kendi sesiyle ilgili fenomenal deneyiminin kekemelerde normal akıcı konuşanlara göre daha yoğun olmasıdır. Sanki bir kekeme, yalnızca vücudunun içinde konuşan ve etkisi, ifadenin hacmini değil, iletilen mesajın görünürlüğünü artırmak olan sihirli bir megafon aracılığıyla konuşuyor gibidir.
Sesiniz üzerine ampirik araştırma
İyi bilinen zorluklara rağmen, kişinin sesinin kendini yansıtmasına ilişkin ampirik bir çalışma, psikofiziğin yardımıyla gerçekleştirilebilir. Dönüşlülük önerisi, yukarıda açıklanan eşzamanlılık hipotezine dayanmaktadır. Aşağıdaki bölümde sunulacak olan iletişimsel tutarsızlık hipotezi, kekeme olan ve olmayan kişiler arasındaki öznel refleksivite deneyimindeki farkın kekemeliğin nedeni olduğunu ileri sürer.
Kekeleyen ve kekeme olmayan insanlar arasındaki refleksivite farkının, birçok psikolinguistik ve konuşma-motor modellerinin ayrılmaz bir parçası olan işitsel geri bildirimdeki farkla çakışması beklenebilir. İşitsel geri bildirimdeki değişikliklerin kekemeliği ve hiperfonksiyonel izlemeyi azalttığı iyi bilinmektedir. kekemelikte psikodilbilimsel ve konuşma-motor bakış açısından önerilmiştir. Geri bildirim kontrolü açısından düşünmeyi tercih eden okuyucular için fikir, tüm kişinin (tarih, kişilik, umutlar, hayaller vb. dahil) kendi sesini dinlemek için geri bildirim döngüsüne dahil edilmesidir. Kekemeliğin sistemik kontrolünü bu yönde görüyoruz.
Kekemelikte dinleyicilerin rolü
Bir kekeme, kekemelik anlarını anlatırken, izleyicinin rolü ve durum belirlenen konular arasındadır. Dilbilimsel faktörlerin gözden geçirilmesi, kekemeliğe motor süreç katılımının bir nedenden çok bir semptom olduğunu göstermektedir. Dilbilimin ötesine geçen ve daha geniş anlamda sosyal gelenekleri tartışan kekemelik, beden ve bedenler arası iletişim uygulamalarının baskın koreografisinden marjinalleştirilmesi olarak tanımlanır.
Bu tür bakış açılarıyla başa çıkmak için kekemelik sadece konuşmanın kesintiye uğraması olarak değil, aynı zamanda konuşma eyleminin kesintiye uğraması olarak da ele alınacaktır. Yaklaşım çatışması ve kekemelikten kaçınma hipotezine dayanacaktır. Çatışma, uyumsuz hedefler nedeniyle ortaya çıkacaktır - örneğin, ücretlerde önemli bir artışı kabul etmek (yaklaşma gradyanı), ancak yalnızca işverenin takdirine bağlı olarak ücretsiz hafta sonu çalışması (opt-out gradyan). Kekemelik, yaklaşma ve kaçınmanın ikili bir çatışmasıdır; burada kekeme kişi konuşabilir, böylece iletişim hedefine ulaşır, ancak utanç ve suçluluk duygusu pahasına kekemeliğine bağlanmayı öğrenir. Ya da sessiz kalabilir, iletişim kurmayı reddedebilir ve böyle bir geri çekilmenin beraberinde getirdiği hüsran ve suçluluk duygusunu yaşayabilir.
Sıçan çalışması
Önceden eğitilmiş farelere bir gıda hedefi ve bir elektrik şoku kombinasyonu verildiğinde, fareler motor kontrolünde kekemelikte görülenlere benzer dalgalanmalar sergilediler. Aynı şekilde daha önceki bir cümle, kekemelik sırasında konuşma arzusunu "şüphe nedeniyle kısmen felç olmuş ... ve iradenin kendisine doğrudan aykırı" olarak tanımlar. Dahası, kekemelik “…örneğin birisi zıplama riskini almak istediğinde, ancak tam zıpladığı anda başarılı olacağından şüphe duyduğunda” ile karşılaştırılır. Çoğu zaman artık atlamayı durduramaz, ancak yeterince kendinden emin bir şekilde zıplayamaz ve bu nedenle hedefine ulaşamaz.
Kaçınma yaklaşımı önerisi çeşitli şekillerde güncellenir. İlk olarak, kekemeler için artan refleksivite ana hipotezi, işitsel sistem aracılığıyla yorumlandıklarında kendi konuşmalarının artan ifade gücüne karşılık gelir. İkincisi, kişinin kendi konuşmasının bilinçsiz yorumunun, ikili süreç teorisinde bilinçdışı süreçler için varsayılan yüksek derecede otomatizmle çalıştığı varsayılır. İkili yaklaşma-kaçınma çatışması böylece bilinçdışı ve bilinçli süreçler arasında parçalanır. Son öneri, kekemeliğin iletilen mesajla ilgili belirsizlik olduğunda ortaya çıktığıdır. Belirsizlik, örneğin, mesajın içeriği (örneğin, iletilen mesajın doğru olup olmadığı) veya mesajın uygunluğu (örneğin, mesajın belirli bir kitleye mi yoksa belirli bir zamanda mı iletilmesi gerektiği). Tereddüt de öğrenilebilir (örneğin, önceki kekemelik deneyimlerinden - bu, birçok kekeme kişinin kendi adını telaffuz etmede yaşadığı zorluğu açıklayabilir).
Çözüm
![[Resim: bc20ajp.jpg]](https://i.hizliresim.com/bc20ajp.jpg)
Tüm bu bileşenleri bir araya getirdiğimizde, genel varsayım, bir konuşmacı bilinçsizce konuşmasını belirsizlikle yorumladığında, mevcut konuşma edimini bloke eden nöral sinyallerin yaratıldığıdır. Aynı zamanda, konuşmacı zorluğu fark eder ve bilinçli olarak konuşma eylemini sürdürmeyi amaçlayan sinir sinyalleri üretir. Artikülasyon kasları hem bilinçli hem de bilinçsiz süreçlere yanıt verir ve böylece eşzamanlı olarak sözcenin tamamlanmasına ve kesilmesine karşılık gelen innervasyon alır. Ortaya çıkan aktivite davranışsal olarak kekemelik olarak kendini gösterir. Şekilde, bu aktivite bir diyagram şeklinde sunulmuştur.
demosfen.org
Bu kişiler belirtilen rengin kırmızı olduğu konusunda karşılıklı olarak hemfikir olsalar bile, kırmızının öznel algısının kişiden kişiye değişebileceğini unutmayın. Aynı şekilde, farklı konuşmacılar, seslendirirken kendi seslerini duyma konusunda farklı öznel deneyimlere sahip olabilir. Öneri, seslendirme sırasında kişinin kendi sesini duyma konusundaki öznel deneyiminin, kekeme olanlar ve olmayanlar arasında temel ve tutarlı bir şekilde farklılık gösterdiğidir.
Bu öznel deneyim, seslendirme sırasında kişinin kendi sesini yansıtması, gelecekte "yansıtma" olarak adlandırılacaktır. Öz farkındalıkla ilgisi var. Doğru bir tahmin, kontrollere kıyasla kekemelerde refleksivitenin arttığıdır. Arttırılmış refleksivite ile kastedilen, kişinin kendi sesiyle ilgili fenomenal deneyiminin kekemelerde normal akıcı konuşanlara göre daha yoğun olmasıdır. Sanki bir kekeme, yalnızca vücudunun içinde konuşan ve etkisi, ifadenin hacmini değil, iletilen mesajın görünürlüğünü artırmak olan sihirli bir megafon aracılığıyla konuşuyor gibidir.
Sesiniz üzerine ampirik araştırma
İyi bilinen zorluklara rağmen, kişinin sesinin kendini yansıtmasına ilişkin ampirik bir çalışma, psikofiziğin yardımıyla gerçekleştirilebilir. Dönüşlülük önerisi, yukarıda açıklanan eşzamanlılık hipotezine dayanmaktadır. Aşağıdaki bölümde sunulacak olan iletişimsel tutarsızlık hipotezi, kekeme olan ve olmayan kişiler arasındaki öznel refleksivite deneyimindeki farkın kekemeliğin nedeni olduğunu ileri sürer.
Kekeleyen ve kekeme olmayan insanlar arasındaki refleksivite farkının, birçok psikolinguistik ve konuşma-motor modellerinin ayrılmaz bir parçası olan işitsel geri bildirimdeki farkla çakışması beklenebilir. İşitsel geri bildirimdeki değişikliklerin kekemeliği ve hiperfonksiyonel izlemeyi azalttığı iyi bilinmektedir. kekemelikte psikodilbilimsel ve konuşma-motor bakış açısından önerilmiştir. Geri bildirim kontrolü açısından düşünmeyi tercih eden okuyucular için fikir, tüm kişinin (tarih, kişilik, umutlar, hayaller vb. dahil) kendi sesini dinlemek için geri bildirim döngüsüne dahil edilmesidir. Kekemeliğin sistemik kontrolünü bu yönde görüyoruz.
Kekemelikte dinleyicilerin rolü
Bir kekeme, kekemelik anlarını anlatırken, izleyicinin rolü ve durum belirlenen konular arasındadır. Dilbilimsel faktörlerin gözden geçirilmesi, kekemeliğe motor süreç katılımının bir nedenden çok bir semptom olduğunu göstermektedir. Dilbilimin ötesine geçen ve daha geniş anlamda sosyal gelenekleri tartışan kekemelik, beden ve bedenler arası iletişim uygulamalarının baskın koreografisinden marjinalleştirilmesi olarak tanımlanır.
Bu tür bakış açılarıyla başa çıkmak için kekemelik sadece konuşmanın kesintiye uğraması olarak değil, aynı zamanda konuşma eyleminin kesintiye uğraması olarak da ele alınacaktır. Yaklaşım çatışması ve kekemelikten kaçınma hipotezine dayanacaktır. Çatışma, uyumsuz hedefler nedeniyle ortaya çıkacaktır - örneğin, ücretlerde önemli bir artışı kabul etmek (yaklaşma gradyanı), ancak yalnızca işverenin takdirine bağlı olarak ücretsiz hafta sonu çalışması (opt-out gradyan). Kekemelik, yaklaşma ve kaçınmanın ikili bir çatışmasıdır; burada kekeme kişi konuşabilir, böylece iletişim hedefine ulaşır, ancak utanç ve suçluluk duygusu pahasına kekemeliğine bağlanmayı öğrenir. Ya da sessiz kalabilir, iletişim kurmayı reddedebilir ve böyle bir geri çekilmenin beraberinde getirdiği hüsran ve suçluluk duygusunu yaşayabilir.
Sıçan çalışması
Önceden eğitilmiş farelere bir gıda hedefi ve bir elektrik şoku kombinasyonu verildiğinde, fareler motor kontrolünde kekemelikte görülenlere benzer dalgalanmalar sergilediler. Aynı şekilde daha önceki bir cümle, kekemelik sırasında konuşma arzusunu "şüphe nedeniyle kısmen felç olmuş ... ve iradenin kendisine doğrudan aykırı" olarak tanımlar. Dahası, kekemelik “…örneğin birisi zıplama riskini almak istediğinde, ancak tam zıpladığı anda başarılı olacağından şüphe duyduğunda” ile karşılaştırılır. Çoğu zaman artık atlamayı durduramaz, ancak yeterince kendinden emin bir şekilde zıplayamaz ve bu nedenle hedefine ulaşamaz.
Kaçınma yaklaşımı önerisi çeşitli şekillerde güncellenir. İlk olarak, kekemeler için artan refleksivite ana hipotezi, işitsel sistem aracılığıyla yorumlandıklarında kendi konuşmalarının artan ifade gücüne karşılık gelir. İkincisi, kişinin kendi konuşmasının bilinçsiz yorumunun, ikili süreç teorisinde bilinçdışı süreçler için varsayılan yüksek derecede otomatizmle çalıştığı varsayılır. İkili yaklaşma-kaçınma çatışması böylece bilinçdışı ve bilinçli süreçler arasında parçalanır. Son öneri, kekemeliğin iletilen mesajla ilgili belirsizlik olduğunda ortaya çıktığıdır. Belirsizlik, örneğin, mesajın içeriği (örneğin, iletilen mesajın doğru olup olmadığı) veya mesajın uygunluğu (örneğin, mesajın belirli bir kitleye mi yoksa belirli bir zamanda mı iletilmesi gerektiği). Tereddüt de öğrenilebilir (örneğin, önceki kekemelik deneyimlerinden - bu, birçok kekeme kişinin kendi adını telaffuz etmede yaşadığı zorluğu açıklayabilir).
Çözüm
Tüm bu bileşenleri bir araya getirdiğimizde, genel varsayım, bir konuşmacı bilinçsizce konuşmasını belirsizlikle yorumladığında, mevcut konuşma edimini bloke eden nöral sinyallerin yaratıldığıdır. Aynı zamanda, konuşmacı zorluğu fark eder ve bilinçli olarak konuşma eylemini sürdürmeyi amaçlayan sinir sinyalleri üretir. Artikülasyon kasları hem bilinçli hem de bilinçsiz süreçlere yanıt verir ve böylece eşzamanlı olarak sözcenin tamamlanmasına ve kesilmesine karşılık gelen innervasyon alır. Ortaya çıkan aktivite davranışsal olarak kekemelik olarak kendini gösterir. Şekilde, bu aktivite bir diyagram şeklinde sunulmuştur.
demosfen.org