Bütün meselenin yürekte ve beyinde bittiğini fark ettim. Sadece cesur olun ve inanın. Ve en önemlisi KONUŞUN! Eğer bakış açınızı değiştirmezseniz hayatı kendinize zindan etmekten başka bir şey yapamazsınız. Bakın kekemeliğinizi yenmenize yardım edeceğim demiyorum! Sadece hayatınızı kolaylaştırmaya yardım edeceğim.
Özgüven! Karşınızdakinin ne düşündüğünü bıraktığınız gün hayatta çok büyük bir adım atmış olacaksınız. Bambaşka bir kapı açılacak önünüzde. İnsanlardan korkmadığınız, onların düşüncelerini değil sadece kendinizin ne istediğinizi umursadığınız, her yerde; bir arkadaş gurubunda, sınıfta, işyerinde, hatta bir topluluğun önünde konuşabildiğiniz bir dünya. Ben bunun yüzde seksenini başardığıma inanıyorum. Birkaç ay önceki ben ile şimdiki ben arasında dağlar kadar fark var.
Birkaç ay önceki ben bir grubun başkanı asla olamazdı. Çünkü toplantılarda konuşamayacağını, rezil olacağını, insanların onu küçük göreceğine inanırdı. Birkaç ay önceki ben asla ama asla bir seminerde soru soramazdı. Maazallah bir kekelese bir salon dolusu insanın önünde rezil olurdu. Birkaç ay önceki ben bir konuşmacıyla, iş adamıyla, akademisyenle tanışmaya çalışmazdı. Heyecandan konuşamayıp acınası bakışların hedefi olacağını düşünürdü. Birkaç ay önceki ben her hareketini, her adımını, her yapacağı, gideceği etkinliği kekemeliği çerçevesinde düşünürdü. Kekemelik her şeyin 10 adım ilerisindeydi, hayatını şekillendiren oydu çünkü. Sonuca yönelin. Hayatınızı mahveden kekemelik değil. Kekemelik yüzünden kendinizi hep geri çekmeniz. Bunun farkında olun.
Bütün bu saydıklarımın olmadığını düşünün, her yerde her an çok güzel konuştuğunuzu. Ne yapardınız? Ben her alanda olabildiğince aktif olurdum. Ve oldum da. Çünkü bakış açımı değiştirmeyi öğrendim. Kekemeliği hayatımın merkezine oturmaktan vazgeçtim. Kekemeliğime lanet okuyup, bu illeti nasıl aşacağımı düşünmekten ve beceremeyince daha da umutsuzluğa kapılıp kabuğuma çekilmekten vazgeçtim. Kabuğumu kırdım. Konuştum. Karşımdaki insanın ne düşündüğüne aldırmaksızın konuştum. Çünkü bizim aslında bütün meselemiz bu. Korkmamız. Bu korkuyu aşarsanız eğer, kekemeliği kabul edip onun altında ezilmek yerine ondan daha güçlü olduğunuzu düşünürseniz eğer başarmışsınız demektir.. Kekeleyebilirsiniz. Kekeleyin. Ama kekeledikçe kızarıp başınızı eğmeyin. Başınız hep dik dursun. Bırakın karşınızdaki insan ne düşünürse düşünsün. Gülsün, alay etsin hatta acısın size. Sizin bir ezik olduğunuzu düşünsün. Siz başınızı dik tutarak ondan daha cesur olduğunuzu gösterin. Çünkü bu cesaret ister, biliyorum. Karşınızdaki sizden daha iyi değil. Sizi bekleyebilir. Beklemezse ve sözünüzü keserse de siz devam edin, bırakın o utansın.
Konuşun. Rahatça konuşup insanların ne düşündüğünü umursamadığınız gün özgür olmuşsunuz demektir. Konuşun. Kekemelikten daha güçlüsünün siz. Konuşun. Hayatınızı şekillendiren kekemelik olmasın, o size göre şekillensin. Ve bir gün çok daha az kekeleyerek konuştuğunuzu göreceksiniz. Hatta belki de tamamen yeneceksiniz onu. Konuşun. Başınızı asla eğmeyin, cesur olun ve kendinize inanın.
Sağlıcakla kalın ve konuşun...
Özgüven! Karşınızdakinin ne düşündüğünü bıraktığınız gün hayatta çok büyük bir adım atmış olacaksınız. Bambaşka bir kapı açılacak önünüzde. İnsanlardan korkmadığınız, onların düşüncelerini değil sadece kendinizin ne istediğinizi umursadığınız, her yerde; bir arkadaş gurubunda, sınıfta, işyerinde, hatta bir topluluğun önünde konuşabildiğiniz bir dünya. Ben bunun yüzde seksenini başardığıma inanıyorum. Birkaç ay önceki ben ile şimdiki ben arasında dağlar kadar fark var.
Birkaç ay önceki ben bir grubun başkanı asla olamazdı. Çünkü toplantılarda konuşamayacağını, rezil olacağını, insanların onu küçük göreceğine inanırdı. Birkaç ay önceki ben asla ama asla bir seminerde soru soramazdı. Maazallah bir kekelese bir salon dolusu insanın önünde rezil olurdu. Birkaç ay önceki ben bir konuşmacıyla, iş adamıyla, akademisyenle tanışmaya çalışmazdı. Heyecandan konuşamayıp acınası bakışların hedefi olacağını düşünürdü. Birkaç ay önceki ben her hareketini, her adımını, her yapacağı, gideceği etkinliği kekemeliği çerçevesinde düşünürdü. Kekemelik her şeyin 10 adım ilerisindeydi, hayatını şekillendiren oydu çünkü. Sonuca yönelin. Hayatınızı mahveden kekemelik değil. Kekemelik yüzünden kendinizi hep geri çekmeniz. Bunun farkında olun.
Bütün bu saydıklarımın olmadığını düşünün, her yerde her an çok güzel konuştuğunuzu. Ne yapardınız? Ben her alanda olabildiğince aktif olurdum. Ve oldum da. Çünkü bakış açımı değiştirmeyi öğrendim. Kekemeliği hayatımın merkezine oturmaktan vazgeçtim. Kekemeliğime lanet okuyup, bu illeti nasıl aşacağımı düşünmekten ve beceremeyince daha da umutsuzluğa kapılıp kabuğuma çekilmekten vazgeçtim. Kabuğumu kırdım. Konuştum. Karşımdaki insanın ne düşündüğüne aldırmaksızın konuştum. Çünkü bizim aslında bütün meselemiz bu. Korkmamız. Bu korkuyu aşarsanız eğer, kekemeliği kabul edip onun altında ezilmek yerine ondan daha güçlü olduğunuzu düşünürseniz eğer başarmışsınız demektir.. Kekeleyebilirsiniz. Kekeleyin. Ama kekeledikçe kızarıp başınızı eğmeyin. Başınız hep dik dursun. Bırakın karşınızdaki insan ne düşünürse düşünsün. Gülsün, alay etsin hatta acısın size. Sizin bir ezik olduğunuzu düşünsün. Siz başınızı dik tutarak ondan daha cesur olduğunuzu gösterin. Çünkü bu cesaret ister, biliyorum. Karşınızdaki sizden daha iyi değil. Sizi bekleyebilir. Beklemezse ve sözünüzü keserse de siz devam edin, bırakın o utansın.
Konuşun. Rahatça konuşup insanların ne düşündüğünü umursamadığınız gün özgür olmuşsunuz demektir. Konuşun. Kekemelikten daha güçlüsünün siz. Konuşun. Hayatınızı şekillendiren kekemelik olmasın, o size göre şekillensin. Ve bir gün çok daha az kekeleyerek konuştuğunuzu göreceksiniz. Hatta belki de tamamen yeneceksiniz onu. Konuşun. Başınızı asla eğmeyin, cesur olun ve kendinize inanın.
Sağlıcakla kalın ve konuşun...
