Yazının İng Aslı :https://www.bustle.com/articles/164954-i...t-happened
Kekemeliği Saklamayı Bıraktım ve Bakın Ne Oldu By CHAR ADAMS
Kendimi bildim bileli kekemeyim. Aslında kekemeliğim ben 8 yaşındayken başlamış. Fakat dürüst olmak gerekirse ondan önceki akıcı konuştuğum zamanları da hatırlamıyorum. Ulusal Kekemelik Derneği, kekemeliği bir kişinin konuşmasındaki akıcısızlık ve bozukluklar içeren bir iletişim sorunu olarak görürler. Ve ek olarak da konuşmadaki bu engele eşlik eden fiziksel gerginlik halleri, utanma, kaygı ve konuşma korkusu.
Kıdemli bir kekeme olarak bu kekemeliğe eşlik eden problemlerle ilgili iç mücadelelerimde çok ustalaşmıştım . Bu yüzden de hayatımın büyük bir çoğunluğu bu kekemelik engelimi gizlemekle uğraşarak geçti. Benim kekemeliğim çok ağırdı. Ağırdan kasıt konuşma bozkluğum yüzde 70 civarındaydı. Zaten bu sebeple de onu gizleyemiyordum. Fakat her nedense ben yine gizlemeye çalışıyordum (Sanki kekeme değilmişim gibi davranmak gibi)
Okul hayatımda ve sosyal hayatımda konuşma durumlarından kaçmak için elimden gelen herşeyi yaptım. Birşey le uğraşıyor numarası yaptım, ağzımda yiyecek bir şey numarası yaptım ve sohbet ortamlarını hep terk ettim. (Açık kaçınma davranışları) En kötüsü de artık kendimden izole olmaya başlamıştım. İnsanlar arasında kekelersem onlar bana gülerler diye açıktan kekelemekten korktum. Çünkü kekelediğim zaman insanların beni garip, tuhaf bir yaratık gibi görme ihtimalleri vardı.
Bu durum sırayla ağır kaygı bozukluğu, kendine güvensiz ve depresyon şeklinde etkiledi. Aslında uzun uzadıya konuşarak değerlendirmem gereken konuşma fırsatlarını sürekli kaçınarak yıllarımı harcamıştım bu konuda. Hatta bırakın konuşma fırsatlarından insanlardan bile kaçar olmuştum.
Üniversitede bu durum değişti. Üniversitenin ikinci yılında artık bu durumu saklamamaya karar verdim. Açıkçası kendimde olan böyle büyük parçayı gizlemek beni yoruyordu. Evet biliyordum ki, artık korkmaya devam edemezdim ve bunu gizlemeye devam edemezdim. Artık açıktan kekelemeye ve bu durumdan ötürü de “Kusura bakmayın, biraz gerginim” veya “ Aslında biraz soğukkanlıyım” gibi saçma sapan bahaneler göstermemeye karar verdim. (Aslında bu bahanelerle insan kaçınma davranışı göstererek kekemeliğni gizlemeye çalışır. )
Kendimi özgürleştirmeye karar verdim. Bundan sonra yazacaklarım, kekemeliğimi gizlemeyi bıraktıktan sonra olan şeylerdir.
1.İnsanlar Bana Daha Çok Soru Sormaya Başladılar,
Daha fazla açıktan kekeledikçe ( tekrarlanan kelimeler, um diye tekrarlamalar, uzatılan heceler, komik yüz haller ) bütün bunlar sayesinde insanlar benim konuşmamla ilgili bana sorular sormaya başladılar. Yeni insanlarla tanıştığımda özellikle ismimi söylerken, karşımdaki bendeki zorlanmanın farkına varıyor ve bana haliyle konuşmamla ilgili soru soruyordu.
NE oldu sana, iyi misin diye beni sorguluyorlardı.
Ben de bu durumun sadece benim kekemeliğimden ötürü olduğunu onlara söylüyordum. Konuşmamın sonuna da “fakat problem yok” diye ekliyordum. Başlarda hem konuşan hem de dinleyen açısından bu durum rahatsız edici ve korkutucu oluyordu. Fakat sonraları bunu yaptığımda kendimi bu konuda daha dürüst olduğumu hissettim.
Açıktan kekemelik yapmak çok korkutucu birşeydi. Çünkü sen kekelediğinde insanların sana nasıl tepki vereceğinden emin değildin. Belki bu durumu tuhaf karşılayabilirlerdi. Belki de benle ilgili bazı şeylerin ters gittiğini düşünebilirlerdi. Hatta bazı zamanlar bu durumların ikisi de yaşanmış olabilir. Ama çoğu zaman insanların sadece ilgincine gidiyor bu durum ve basitçe söylemek gerekirse hiç kimse sizin nasıl konuştuğunuzla ilgilenmiyordu. (test edin, gerçekten de öyle)
2. Kekemeliğimle Alakalı Konuşma Ortamlarında Daha Rahat Hissetme,
Kekemeliğimle ilgili daha açık olmaya başladıkça bunu yapmak daha da kolaylaştı. Artık tanıştığım yeni arkadaşlara kekeme olduğu söyedikten bir süre sonra kekemelik durumumu anlatmaya başlıyordum. Bu nedendir, nedir diye... Sonra bu durumları anlattıktan sonra herşey daha kolay olmaya başladı ve omuzumdaki ağırlık bir den hafiflemeye başladı. (Bunu yapan birçok kişi bu duygu durumunu yaşamıştır )
Kendimi daha özgür hissetmeye başladım. Bu konu hakkında konuşmaya devam ettikçe konuşmamı kontrol edememle ilgii utanma duygu durumum yavaş yavaş kaybolmaya başladığını hissettim.
Artık insanlara gidip sorular sorduğumda panik yaşamıyordum ve onlar beni konuşma şeklim hakkında neler düşündü diye üzülmüyordum. Kekemelikle ilgili açıklamlarımı yaparken bile kekeledim ve artık şunu anladım ki insanların benim hakkımda ne düşündükleri hiç de önemli değilmiş.
3. Artık Daha Fazla Fırsatları Kendi Lehime Çevirme
İtiraf etmeliyim ki , özellikle iş mülakatarında “Harika bir sözel yeteneğim olması lazım” bu küçük düşünceden korkuyordum. Benim konuşma yeteneğim mükemmelden daha kötüdür
ve bu yüzden de bir iş için başvuru yapmaktan kaçınırdım, okul gruplarına katılmaktan kaçınırdım, panellerde sınıfın önündeki güzel imkanları değerlendirmekten kaçardım hep.
Geçmişe baktığımda şunun farkına vardım ki “Ne çok büyük imkanları kaçırmışım ve bunları kaçırmamın tek sebebi insanların benim kekeledeğimi görmelerinden kaçınmak.
Artık bu değişti. Yavaş yavaş kekemeliğimi gizlemeyi bıraktım. Artık challenge olacak iş fırsatlarına başvurmaya başladım, grup önünde konuşmaya başladım ve hatta grup tartışmalarını yönlendirecek kadar. İtiraf etmeliyim ki geçmişte bütün bunlardan cehenneme girmiş gibi korkardım. Fakat artık bütün bunları yaptım ve bunları yaptığım için mutluyum.
4. Sosyal Durumların Artık Daha Az Tuhaf Hale Gelmesi,
Dürüst olmak gerekirse, kekelerken struggle (panik ) yaşayan birisini izlemek tuhaf gelebilir. Komik yüz halleri hatta fazlasıyla yaptığı el hareketi tikler vb. Evet bu durum çok tuhaf bir durumdu.
Hatta bununla ilgili insanlar şunu söylerlerdi “Sen tuhaf bir durum içine girdiğin için bize bu tuhaf geliyor” Aslında durum o şekilde değildi. Bu kekemeliğimle ilgili bir durumdu.
Biliyordum ki , Ne kadar fazla kekemeliğimi gizlemekten vazgeçtiysem o kadar fazla rahat olmaya başladım. Ve bu rahatlıkla birlikte eskiden yaşadığım tuhaf durumlar da azalmaya başladı. Bununla beraber insanlarda benle beraberken daha rahat olmaya başladılar. Bu da benim özgüvenimi arttırdı ve kaygıımı da azalttı.
5. İnsanlar Bana Daha Fazla Güldü, Fakat Ben Daha Az Önemsedim O Durumları Artık,
Evet, Ben kekelememei gizlemeyi bıraktıktan sonra birçok şey yaşadım. Yaşadıklarımın bazıları da belki de çok da güzel olmayan şeylerdi. Bazı zamanlar kekemeliğimle iliği en büüyk korkum gerçek oldu. (Aslında bu durumlara karşı da duyarszılşamak lazım )
Bazı zamanlar bazı insanlar güldüler, telefon konuşmasının ortasında telefonu kapattılar. Hatta bu yüzden işimi kaybettiğimde oldu.
Fakat Ben kekemeliğimi gizlemeyi bıraktıktan ve bunu kabul ettikten sonra aslında kendimi kabul etmeye başladım. Ve kendimi kabul ettiğim zamanda da insanların düşüncelerini önemsememeye başladım. (Çünkü sen zaten kendini biliyorsun, sen kendini bildikçe de başkalarının seni yargılamasına izin vermezsin )
Evet bu doğrudur ki bazı insanlar pisliktirler, ve bazı zamanlar sizin duygularınızı incitirler. Fakat ben biliyorum ki birisi beni kekemeliğimden ötürü kabul etmiyorsa bu dünyanın sonu değil. Ben böyleyim. Ve kekemeliğimle ilgili açık ve dürüst olmam benim kendimi kabul etmemde çok yardımcı oldu.
6. Kekeme Olan Daha Fazla İnsanla Tanıştım,
Kekemeliğini gizleyen tek kişi ben değilmişim. Konuşmamla ilgili çevremi genişlettikçe ve bununla ilgili olarak açık oldukça bu sorunla mücadele eden daha fazla insan tanımaya başladım.
“Oh aman tanrım, sen de mi kekemesin. “ Bu ifadeyi hiç tanımadığım kekeme arkadaşlardan duymaya başladım.
Ve bu şekilde birçok kekeme insanla bir araya gelmeye başladım. Eğer ben kekemeliğime karşı açık ve dürüst olmasaydım bu kadar güzel insanlarla bir araya gelemezdim.
Kekemeler diğer kekemelere ihtiyaç duyar ( Çünkü başkası bizim ne hissettiğimizi tam olarak hissedemez de ondan..) Kekemelikle ilgili olarak bir araya gelip birşeyler paylaşmak benim için, özgüven için, ve genel mutluluğum için çok önemli şeylerdi.
çeviri by ercn
Kekemeliği Saklamayı Bıraktım ve Bakın Ne Oldu By CHAR ADAMS
Kendimi bildim bileli kekemeyim. Aslında kekemeliğim ben 8 yaşındayken başlamış. Fakat dürüst olmak gerekirse ondan önceki akıcı konuştuğum zamanları da hatırlamıyorum. Ulusal Kekemelik Derneği, kekemeliği bir kişinin konuşmasındaki akıcısızlık ve bozukluklar içeren bir iletişim sorunu olarak görürler. Ve ek olarak da konuşmadaki bu engele eşlik eden fiziksel gerginlik halleri, utanma, kaygı ve konuşma korkusu.
Kıdemli bir kekeme olarak bu kekemeliğe eşlik eden problemlerle ilgili iç mücadelelerimde çok ustalaşmıştım . Bu yüzden de hayatımın büyük bir çoğunluğu bu kekemelik engelimi gizlemekle uğraşarak geçti. Benim kekemeliğim çok ağırdı. Ağırdan kasıt konuşma bozkluğum yüzde 70 civarındaydı. Zaten bu sebeple de onu gizleyemiyordum. Fakat her nedense ben yine gizlemeye çalışıyordum (Sanki kekeme değilmişim gibi davranmak gibi)
Okul hayatımda ve sosyal hayatımda konuşma durumlarından kaçmak için elimden gelen herşeyi yaptım. Birşey le uğraşıyor numarası yaptım, ağzımda yiyecek bir şey numarası yaptım ve sohbet ortamlarını hep terk ettim. (Açık kaçınma davranışları) En kötüsü de artık kendimden izole olmaya başlamıştım. İnsanlar arasında kekelersem onlar bana gülerler diye açıktan kekelemekten korktum. Çünkü kekelediğim zaman insanların beni garip, tuhaf bir yaratık gibi görme ihtimalleri vardı.
Bu durum sırayla ağır kaygı bozukluğu, kendine güvensiz ve depresyon şeklinde etkiledi. Aslında uzun uzadıya konuşarak değerlendirmem gereken konuşma fırsatlarını sürekli kaçınarak yıllarımı harcamıştım bu konuda. Hatta bırakın konuşma fırsatlarından insanlardan bile kaçar olmuştum.
Üniversitede bu durum değişti. Üniversitenin ikinci yılında artık bu durumu saklamamaya karar verdim. Açıkçası kendimde olan böyle büyük parçayı gizlemek beni yoruyordu. Evet biliyordum ki, artık korkmaya devam edemezdim ve bunu gizlemeye devam edemezdim. Artık açıktan kekelemeye ve bu durumdan ötürü de “Kusura bakmayın, biraz gerginim” veya “ Aslında biraz soğukkanlıyım” gibi saçma sapan bahaneler göstermemeye karar verdim. (Aslında bu bahanelerle insan kaçınma davranışı göstererek kekemeliğni gizlemeye çalışır. )
Kendimi özgürleştirmeye karar verdim. Bundan sonra yazacaklarım, kekemeliğimi gizlemeyi bıraktıktan sonra olan şeylerdir.
1.İnsanlar Bana Daha Çok Soru Sormaya Başladılar,
Daha fazla açıktan kekeledikçe ( tekrarlanan kelimeler, um diye tekrarlamalar, uzatılan heceler, komik yüz haller ) bütün bunlar sayesinde insanlar benim konuşmamla ilgili bana sorular sormaya başladılar. Yeni insanlarla tanıştığımda özellikle ismimi söylerken, karşımdaki bendeki zorlanmanın farkına varıyor ve bana haliyle konuşmamla ilgili soru soruyordu.
NE oldu sana, iyi misin diye beni sorguluyorlardı.
Ben de bu durumun sadece benim kekemeliğimden ötürü olduğunu onlara söylüyordum. Konuşmamın sonuna da “fakat problem yok” diye ekliyordum. Başlarda hem konuşan hem de dinleyen açısından bu durum rahatsız edici ve korkutucu oluyordu. Fakat sonraları bunu yaptığımda kendimi bu konuda daha dürüst olduğumu hissettim.
Açıktan kekemelik yapmak çok korkutucu birşeydi. Çünkü sen kekelediğinde insanların sana nasıl tepki vereceğinden emin değildin. Belki bu durumu tuhaf karşılayabilirlerdi. Belki de benle ilgili bazı şeylerin ters gittiğini düşünebilirlerdi. Hatta bazı zamanlar bu durumların ikisi de yaşanmış olabilir. Ama çoğu zaman insanların sadece ilgincine gidiyor bu durum ve basitçe söylemek gerekirse hiç kimse sizin nasıl konuştuğunuzla ilgilenmiyordu. (test edin, gerçekten de öyle)
2. Kekemeliğimle Alakalı Konuşma Ortamlarında Daha Rahat Hissetme,
Kekemeliğimle ilgili daha açık olmaya başladıkça bunu yapmak daha da kolaylaştı. Artık tanıştığım yeni arkadaşlara kekeme olduğu söyedikten bir süre sonra kekemelik durumumu anlatmaya başlıyordum. Bu nedendir, nedir diye... Sonra bu durumları anlattıktan sonra herşey daha kolay olmaya başladı ve omuzumdaki ağırlık bir den hafiflemeye başladı. (Bunu yapan birçok kişi bu duygu durumunu yaşamıştır )
Kendimi daha özgür hissetmeye başladım. Bu konu hakkında konuşmaya devam ettikçe konuşmamı kontrol edememle ilgii utanma duygu durumum yavaş yavaş kaybolmaya başladığını hissettim.
Artık insanlara gidip sorular sorduğumda panik yaşamıyordum ve onlar beni konuşma şeklim hakkında neler düşündü diye üzülmüyordum. Kekemelikle ilgili açıklamlarımı yaparken bile kekeledim ve artık şunu anladım ki insanların benim hakkımda ne düşündükleri hiç de önemli değilmiş.
3. Artık Daha Fazla Fırsatları Kendi Lehime Çevirme
İtiraf etmeliyim ki , özellikle iş mülakatarında “Harika bir sözel yeteneğim olması lazım” bu küçük düşünceden korkuyordum. Benim konuşma yeteneğim mükemmelden daha kötüdür
ve bu yüzden de bir iş için başvuru yapmaktan kaçınırdım, okul gruplarına katılmaktan kaçınırdım, panellerde sınıfın önündeki güzel imkanları değerlendirmekten kaçardım hep.Geçmişe baktığımda şunun farkına vardım ki “Ne çok büyük imkanları kaçırmışım ve bunları kaçırmamın tek sebebi insanların benim kekeledeğimi görmelerinden kaçınmak.
Artık bu değişti. Yavaş yavaş kekemeliğimi gizlemeyi bıraktım. Artık challenge olacak iş fırsatlarına başvurmaya başladım, grup önünde konuşmaya başladım ve hatta grup tartışmalarını yönlendirecek kadar. İtiraf etmeliyim ki geçmişte bütün bunlardan cehenneme girmiş gibi korkardım. Fakat artık bütün bunları yaptım ve bunları yaptığım için mutluyum.
4. Sosyal Durumların Artık Daha Az Tuhaf Hale Gelmesi,
Dürüst olmak gerekirse, kekelerken struggle (panik ) yaşayan birisini izlemek tuhaf gelebilir. Komik yüz halleri hatta fazlasıyla yaptığı el hareketi tikler vb. Evet bu durum çok tuhaf bir durumdu.
Hatta bununla ilgili insanlar şunu söylerlerdi “Sen tuhaf bir durum içine girdiğin için bize bu tuhaf geliyor” Aslında durum o şekilde değildi. Bu kekemeliğimle ilgili bir durumdu.
Biliyordum ki , Ne kadar fazla kekemeliğimi gizlemekten vazgeçtiysem o kadar fazla rahat olmaya başladım. Ve bu rahatlıkla birlikte eskiden yaşadığım tuhaf durumlar da azalmaya başladı. Bununla beraber insanlarda benle beraberken daha rahat olmaya başladılar. Bu da benim özgüvenimi arttırdı ve kaygıımı da azalttı.
5. İnsanlar Bana Daha Fazla Güldü, Fakat Ben Daha Az Önemsedim O Durumları Artık,
Evet, Ben kekelememei gizlemeyi bıraktıktan sonra birçok şey yaşadım. Yaşadıklarımın bazıları da belki de çok da güzel olmayan şeylerdi. Bazı zamanlar kekemeliğimle iliği en büüyk korkum gerçek oldu. (Aslında bu durumlara karşı da duyarszılşamak lazım )
Bazı zamanlar bazı insanlar güldüler, telefon konuşmasının ortasında telefonu kapattılar. Hatta bu yüzden işimi kaybettiğimde oldu.
Fakat Ben kekemeliğimi gizlemeyi bıraktıktan ve bunu kabul ettikten sonra aslında kendimi kabul etmeye başladım. Ve kendimi kabul ettiğim zamanda da insanların düşüncelerini önemsememeye başladım. (Çünkü sen zaten kendini biliyorsun, sen kendini bildikçe de başkalarının seni yargılamasına izin vermezsin )
Evet bu doğrudur ki bazı insanlar pisliktirler, ve bazı zamanlar sizin duygularınızı incitirler. Fakat ben biliyorum ki birisi beni kekemeliğimden ötürü kabul etmiyorsa bu dünyanın sonu değil. Ben böyleyim. Ve kekemeliğimle ilgili açık ve dürüst olmam benim kendimi kabul etmemde çok yardımcı oldu.
6. Kekeme Olan Daha Fazla İnsanla Tanıştım,
Kekemeliğini gizleyen tek kişi ben değilmişim. Konuşmamla ilgili çevremi genişlettikçe ve bununla ilgili olarak açık oldukça bu sorunla mücadele eden daha fazla insan tanımaya başladım.
“Oh aman tanrım, sen de mi kekemesin. “ Bu ifadeyi hiç tanımadığım kekeme arkadaşlardan duymaya başladım.
Ve bu şekilde birçok kekeme insanla bir araya gelmeye başladım. Eğer ben kekemeliğime karşı açık ve dürüst olmasaydım bu kadar güzel insanlarla bir araya gelemezdim.
Kekemeler diğer kekemelere ihtiyaç duyar ( Çünkü başkası bizim ne hissettiğimizi tam olarak hissedemez de ondan..) Kekemelikle ilgili olarak bir araya gelip birşeyler paylaşmak benim için, özgüven için, ve genel mutluluğum için çok önemli şeylerdi.
çeviri by ercn
