Kekemeliği unutmak, küçük çocuklarda kekemeliğin iyileşmesindeki değişimi artırabilir mi? Araştırma: "Kekemeliğe devam edememe hissi eşlik edebilir" (Yaruss). Koichi (PhD), konuşmanızı kontrol etme kavramını bırakmamız gerektiğini, yani kekemeliği unutmanız gerektiğini söylüyor
Yaruss (Doktora araştırmacısı), devam edememe hissinin kekemeliğe eşlik edebileceğini söylüyor. Yaruss, " Yardımcı olabilecek bir fikir, kekemelerin 'an'da kalmalarını sağlamak için pratik yapmaktır (önce kendi başınıza, sonra da kendinizi daha rahat hissettikçe diğer insanlarla) " diyor.
Koichi (Doktora) şöyle diyor: " Eğer kimse sizi duymadığında kendi kendinize akıcı bir şekilde konuşabiliyorsanız, sorun şu ki başkalarının yanında gerçek zamanlı olarak konuşmanızı bilinçli olarak çok fazla kontrol etmeye çalışıyorsunuz ."
" Benzer şekilde, birincil tedavi hedefi olarak akıcılığı doğrudan hedeflemeyen (ancak bir amaç olabilecek) tedavilerden faydalanabilirsiniz. Örneğin, Bodenhamer'in NLP'si http://www.masteringstuttering.com veya Amerikan Kekemelik Enstitüsü ve Hausdorfer Doğal Konuşma Enstitüsü'nde http://www.hausdorfer.com yapılan bazı yoğun eğitimler ", diyor Koichi.
Koichi (Doktora araştırmacısı), konuşmanın yüzlerce kasın birlikte çalışmasını gerektirdiğini ve konuşmanın akışında her birini bilinçli olarak kontrol etmenin hiçbir yolu olmadığını açıklıyor. " Eğer gerçekten akıcı olmak istiyorsanız, konuşmanızı kontrol etme kavramını bırakmalısınız. Yani, akıcı olmak istiyorsanız, kekemeliği unutmalısınız . "
Koichi ayrıca yavaş ve bilinçli bir şekilde pratik yapabileceğimizi, ancak artikülasyon ve solunum ile ses tellerinin aynı anda bilinçli kontrolüyle akıcı bir şekilde bir kelime söyleyemeyeceğimizi belirtiyor. " Tıpkı yürümek veya koşmak gibi: Muhtemelen şu anda hangi bacağınızın önde olması gerektiğini kontrol etmeye çalışmıyorsunuz, vb., ancak belirli bir anda bacaklarınızdan birinin önde olduğunun farkında olabilirsiniz " diyor Koichi.
Kekemeliğin ve doğal akıcı konuşmanın paradoksal doğasını anlamamıza yardımcı olabilecek Ruth Mead'in " Konuşma bir nehirdir " adlı kitabını okumanızı öneriyor . Koichi, " Akıcı konuşma, artikülasyonu, nefes almayı veya seslendirmeyi NASIL kontrol etmeyeceğinizdir " diyor.
Bloodstein (PhD), gerçek iyileşmenin temelinin " kekemelik yapanların kekeme olduklarını unutabilmeleri " olduğunu ileri sürmüştür. Buna karşılık, Finn (PhD) onun yorumuna şu şekilde cevap vermiştir: " Ancak, araştırmamızın sonuçları bu görüşle tamamen tutarlı olmayabilir çünkü eskiden kekeme olan iyileşmiş bireyler - açıkça eskiden kekeme olduklarını tam anlamıyla unutmamışlardı, ancak kesinlikle bu yönde hareket ediyor gibi görünüyorlardı ."
Finn'in araştırmasında, kekemelikten kurtulan kişilerin artık kendilerini kekeme olarak görmeyen kişiler olduğu (kendi algısında bir değişiklik) ortaya çıktı. Hepsi 15-22 yaşları arasında iyileşmişti ve iyileşme süreleri 13 ila 68 yıl arasında değişiyordu. Araştırmasına katılanlardan biri şöyle demişti: " 20 yıldır kekelemiyorum. Kekemeliğin tam olarak nasıl bir ses çıkardığını hatırlamak zor. Bunu düşünmüyorum. " Kekemeliğin nasıl bir ses çıkardığını unutmanın veya kekemelik deneyiminin eskiden nasıl olduğunu görselleştirmeyi bırakmanın önemine işaret ediyordu .
" The perfect stutter " kitabının yazarı ( doktora araştırmacısı) uzun yıllar boyunca kekemelik remisyonunu elde etmişti. Başka bir ülkeye taşındığında (İngiltere'den Yunanistan'a) - yeni bir dil olan 'Yunanca'yı öğrenirken - kekemelik konusunda endişelenmeye başladığını unutmayın, " Ya kekemeliğim geri dönerse? ". Birkaç ay boyunca eski kekemelik deneyimini (bir kekeme olarak eski kimliğini geri kazanma süreci) aşırı anımsadıktan sonra, tekrar kekelemeye başladı ancak çok daha hafif bir biçimde (uzun yıllar süren tam akıcılıktan sonra).
JustHumaneHuman, kekemeliğinin yok denecek kadar şiddetliye kadar değiştiğini söylüyor. " Benim durumumda bu genetik. Hayatımın bazı dönemlerinde kekeme olduğumu tamamen unuttum *. Ve bazı insanlarla aslında hiç kekelemiyorum. Ama hayatımda olduğunu hatırladığım anda tekrar kekelemeye başlıyorum. Bazen göğsümün ortasında bir baskı hissediyorum*" diyor. Başka biri ona cevap verdi ve bir konuşma planlamadığında ve kekemeliği unuttuğunda, kesinlikle akıcı konuştuğunu ve kekeme olduğunu hatırladığında engellerin yoluna çıktığını söyledi. " Bu yüzden, bizi geride tutan ve kekeme olduğumuzu bize sürekli hatırlatan şeyin bilinçaltı zihin olduğunu düşünüyorum " diye sonuca varıyor.
Rf:
Reddit
Yaruss (Doktora araştırmacısı), devam edememe hissinin kekemeliğe eşlik edebileceğini söylüyor. Yaruss, " Yardımcı olabilecek bir fikir, kekemelerin 'an'da kalmalarını sağlamak için pratik yapmaktır (önce kendi başınıza, sonra da kendinizi daha rahat hissettikçe diğer insanlarla) " diyor.
Koichi (Doktora) şöyle diyor: " Eğer kimse sizi duymadığında kendi kendinize akıcı bir şekilde konuşabiliyorsanız, sorun şu ki başkalarının yanında gerçek zamanlı olarak konuşmanızı bilinçli olarak çok fazla kontrol etmeye çalışıyorsunuz ."
" Benzer şekilde, birincil tedavi hedefi olarak akıcılığı doğrudan hedeflemeyen (ancak bir amaç olabilecek) tedavilerden faydalanabilirsiniz. Örneğin, Bodenhamer'in NLP'si http://www.masteringstuttering.com veya Amerikan Kekemelik Enstitüsü ve Hausdorfer Doğal Konuşma Enstitüsü'nde http://www.hausdorfer.com yapılan bazı yoğun eğitimler ", diyor Koichi.
Koichi (Doktora araştırmacısı), konuşmanın yüzlerce kasın birlikte çalışmasını gerektirdiğini ve konuşmanın akışında her birini bilinçli olarak kontrol etmenin hiçbir yolu olmadığını açıklıyor. " Eğer gerçekten akıcı olmak istiyorsanız, konuşmanızı kontrol etme kavramını bırakmalısınız. Yani, akıcı olmak istiyorsanız, kekemeliği unutmalısınız . "
Koichi ayrıca yavaş ve bilinçli bir şekilde pratik yapabileceğimizi, ancak artikülasyon ve solunum ile ses tellerinin aynı anda bilinçli kontrolüyle akıcı bir şekilde bir kelime söyleyemeyeceğimizi belirtiyor. " Tıpkı yürümek veya koşmak gibi: Muhtemelen şu anda hangi bacağınızın önde olması gerektiğini kontrol etmeye çalışmıyorsunuz, vb., ancak belirli bir anda bacaklarınızdan birinin önde olduğunun farkında olabilirsiniz " diyor Koichi.
Kekemeliğin ve doğal akıcı konuşmanın paradoksal doğasını anlamamıza yardımcı olabilecek Ruth Mead'in " Konuşma bir nehirdir " adlı kitabını okumanızı öneriyor . Koichi, " Akıcı konuşma, artikülasyonu, nefes almayı veya seslendirmeyi NASIL kontrol etmeyeceğinizdir " diyor.
Bloodstein (PhD), gerçek iyileşmenin temelinin " kekemelik yapanların kekeme olduklarını unutabilmeleri " olduğunu ileri sürmüştür. Buna karşılık, Finn (PhD) onun yorumuna şu şekilde cevap vermiştir: " Ancak, araştırmamızın sonuçları bu görüşle tamamen tutarlı olmayabilir çünkü eskiden kekeme olan iyileşmiş bireyler - açıkça eskiden kekeme olduklarını tam anlamıyla unutmamışlardı, ancak kesinlikle bu yönde hareket ediyor gibi görünüyorlardı ."
Finn'in araştırmasında, kekemelikten kurtulan kişilerin artık kendilerini kekeme olarak görmeyen kişiler olduğu (kendi algısında bir değişiklik) ortaya çıktı. Hepsi 15-22 yaşları arasında iyileşmişti ve iyileşme süreleri 13 ila 68 yıl arasında değişiyordu. Araştırmasına katılanlardan biri şöyle demişti: " 20 yıldır kekelemiyorum. Kekemeliğin tam olarak nasıl bir ses çıkardığını hatırlamak zor. Bunu düşünmüyorum. " Kekemeliğin nasıl bir ses çıkardığını unutmanın veya kekemelik deneyiminin eskiden nasıl olduğunu görselleştirmeyi bırakmanın önemine işaret ediyordu .
" The perfect stutter " kitabının yazarı ( doktora araştırmacısı) uzun yıllar boyunca kekemelik remisyonunu elde etmişti. Başka bir ülkeye taşındığında (İngiltere'den Yunanistan'a) - yeni bir dil olan 'Yunanca'yı öğrenirken - kekemelik konusunda endişelenmeye başladığını unutmayın, " Ya kekemeliğim geri dönerse? ". Birkaç ay boyunca eski kekemelik deneyimini (bir kekeme olarak eski kimliğini geri kazanma süreci) aşırı anımsadıktan sonra, tekrar kekelemeye başladı ancak çok daha hafif bir biçimde (uzun yıllar süren tam akıcılıktan sonra).
JustHumaneHuman, kekemeliğinin yok denecek kadar şiddetliye kadar değiştiğini söylüyor. " Benim durumumda bu genetik. Hayatımın bazı dönemlerinde kekeme olduğumu tamamen unuttum *. Ve bazı insanlarla aslında hiç kekelemiyorum. Ama hayatımda olduğunu hatırladığım anda tekrar kekelemeye başlıyorum. Bazen göğsümün ortasında bir baskı hissediyorum*" diyor. Başka biri ona cevap verdi ve bir konuşma planlamadığında ve kekemeliği unuttuğunda, kesinlikle akıcı konuştuğunu ve kekeme olduğunu hatırladığında engellerin yoluna çıktığını söyledi. " Bu yüzden, bizi geride tutan ve kekeme olduğumuzu bize sürekli hatırlatan şeyin bilinçaltı zihin olduğunu düşünüyorum " diye sonuca varıyor.
Rf:
