Kekemelik, karmaşık bir nörogelişimsel durumdur.
Aşağıdaki makale, en son araştırmaları kapsayan çevrimiçi bir yayın olan The Conversation'ın izniyle yeniden basılmıştır.
Kekeleyen birini düşündüğünüzde aklınıza ne geliyor ? O kişi erkek mi kadın mı? Zayıf ve gerginler mi yoksa güçlü ve kahramanca mı? Seçme şansınız olsa onlarla evlenmek mi, onları arkadaşlarınızla tanıştırmak mı, yoksa onlara iş tavsiye etmek mi istersiniz?
Kekeleyen insanlara karşı tutumunuz, kısmen kekemeliğe neyin neden olduğunu düşündüğünüze bağlı olabilir.Kekemeliğin gergin olmak gibi psikolojik nedenlerden kaynaklandığını düşünüyorsanız, araştırmalar kekeme olanlardan kendinizi uzaklaştırma ve onları daha olumsuz görme olasılığınızın daha yüksek olduğunu gösteriyor.
Ben kekeme bir insanım ve konuşma, dil ve işitme bilimlerinde doktora adayıyım. Büyürken, kekemeliğimi gizlemek ve akıcı olarak geçmek için elimden geleni yaptım.
Kekeleyebileceğim seslerden ve sözcüklerden kaçındım. Kekemeliğimi önlemek için okul yemekhanesinde yemek istediğim yemekleri sipariş etmekten kaçındım. Öğretmenime sınıfta beni aramamasını söyledim çünkü sınıf arkadaşlarımın kekemeliğimi duyduklarında kahkahalarla uğraşmak istemiyordum.Bu deneyimler, ben de dahil olmak üzere kekeme olan kişilerin bu durumla daha iyi başa çıkmalarına yardımcı olabilmek için beni kekemeliği araştırmaya motive etti.
Bilimsel alanın kekemelik ve onun biyolojik nedenleri hakkında söyleyecekleri hakkında yazarken, umarım bozukluğu çevreleyen damgalamayı ve yanlış anlamaları azaltabilirim.
KEKEMELİK DENEYİMİ
Gelişimsel kekemeliğin en belirgin özellikleri, insanların konuşmalarındaki tekrarlar, uzatmalar ve blokajlardır.Kekeleyen kişiler ayrıca konuşma sırasında kas gerginliği yaşayabilir ve tikler ve yüz buruşturma gibi ikincil davranışlar sergileyebilir.
Kekeleyen insanlar genellikle kekemelik deneyimlerine kaygı, hüsran ve utançla tepki verirler . Ek olarak, insanlar sıklıkla kekeleyebileceklerini tahmin ederler ve benim yaptığım gibi, seslerden veya durumlardan kaçınarak aktif olarak kekemelikten kaçınırlar. Bazıları kendileri ve başkalarıyla iletişim kurma yetenekleri hakkında, örneğin hayatta başarılı olamayacakları veya düzgün konuşamayacakları gibi yararsız düşünceler ve inançlar geliştirebilirler.
BİR NÖROGELİŞİMSEL BOZUKLUK
Kekemeliğin kesin nedeni hala bilinmiyor.Bununla birlikte, kekemeliğin karmaşık bir nörogelişimsel bozukluk olduğu konusunda geniş çapta hemfikirdir.
Kekeleyen hem çocuklardan hem de yetişkinlerden yapılan nörogörüntüleme çalışmaları,beynin hareketlerin zamanlamasından ve yetenekli motor kontrolünden (konuşma üretimi gibi) sorumlu kortiko-bazal gangliyon-talamokortikal döngü adı verilen alanlarda bir arızaya işaret ediyor.Yine de araştırmacılar, beyin gelişiminin deneyimle şekillenebileceğini de biliyorlar.
Bu nedenle, kekeme olan yetişkinler arasındaki beyin bağlantısındaki anormallikler, kekemeliğin başlangıcına katkıda bulunan şeylerden ziyade kekemelik deneyimlerinden kaynaklanabilir. Kekeleyen çocuklar ve yetişkinler arasındaki farkları inceleyen devam eden çalışmalar, kekemeliğin başlangıcıyla ilişkili temel eksikliklerin aydınlatılmasına yardımcı olabilir.
Dünyadaki yaklaşık 100 kişiden 1'i kekemedir. Okul öncesi çağındaki çocukların yaklaşık %5 ila %8'inde kekemelik gelişir. Kekeleyen çocukların çoğunluğu - yaklaşık %80'i - yaklaşık 7 yaşından önce müdahale olsun ya da olmasın kendiliğinden iyileşirken, geri kalan %20'si yetişkinlikte kekemelik yaşar.
Araştırmacılar, kekemeliği devam eden ve iyileşen 9 ila 12 yaş arası çocuklarda benzer nöroanatomik eksiklikler bulmuşlardır . Ancak yetişkinlikte kekelemeye devam edenlerin erkek olması ve ailede kekeme olan bir bireyin olması daha olasıdır . Kekemelik başladığında erkek-kız oranı yaklaşık 1'e 1'dir. Kekeleyen kızların iyileşme olasılığı erkeklerden daha fazladır; Sonuç olarak, kekeleyen yetişkinler arasında erkek-kadın oranı yaklaşık 4'e 1'dir.
Kekemeliği devam eden kişiler, sözcüklerdeki sesleri telaffuz etme veya manipüle etme konusunda en az bir standart değerlendirmede daha düşük performans gösterme eğilimindedir - örneğin, bir sözcüğü ilk sesi olmadan söylemek gibi.
Araştırmacılar hala kekemeliğin kalıcılığına karşı iyileşmeyi öngören faktörleri araştırıyorlar.
ÇOKLU YOLLAR
Kekemelikle ilgili yaygın bir yanılgı, bunun kaygıdan kaynaklandığıdır.Ne de olsa, kekeleyen birinin her zaman aynı şekilde kekelemeyebileceğini fark etmişsinizdir. Kekeleyen yetişkinler kendi kendilerine konuşurken kekelemezler . Ayrıca , baskı yüksek olduğunda, dinleyiciler kaba olduğunda veya telefonda konuşurken daha fazla kekelediklerini bildiriyorlar.
Ancak nedensel faktörler genellikle düşündüğünüzden daha karmaşıktır. Birincisi, kekemelik ve kaygı gibi iki şeyin ilişkili olduğunu gözlemlemek, birinin diğerine neden olduğu anlamına gelmez.
Araştırmacılar genellikle kekemelik veya kaygı gibi hangi değişkenin önce geldiğini ve bu ilişki için alternatif açıklamaların olup olmadığını bilmezler. Ayrıca, herhangi bir karmaşık nörogelişimsel bozukluğun gelişiminde genellikle birçok faktör rol oynar.Bu faktörleri birbirinden ayırmak ve birbirleriyle nasıl ilişkili olduklarını öğrenmek son derece zordur ve uzun yıllar sürecek araştırmaları gerektirecektir.
Kekemelik öncelikle akıcı olmayan konuşmayı içerdiğinden, konuşma üretiminden sorumlu beyin bölgelerindeki nöral eksikliklerin bozukluğun temelinde olması muhtemeldir. Yine de araştırmalar, dilsel ve duygusal faktörler gibi kekemeliği ömür boyu sürdürebilen veya belirli durumlarda kekemeliği artırabilen bir dizi koşula işaret ediyor .
STİGMANIN ÜSTESİNDEN GELMEK
Araştırmalar, kekemeliğin genellikle istenmeyen bir özellik olarak görüldüğünü ve kekeme insanlara karşı ayrımcılığa uğradığını ve genellikle sosyal olarak değersizleştirildiğini göstermektedir . Örnekler arasında bir işten kovulmak, himaye edilmek, daha az ciddiye alınmak ve kaçınılmak sayılabilir.
Son yıllarda, kekeleyen insanlarla ilgili daha fazla manşet var. Çocukluğundan beri kekeme olan Başkan Joe Biden'ın seçilmesi, kekeleyen milyonlarca insana ilham kaynağı oldu.
Aynı zamanda, Biden'ın konuşması daha fazla inceleme altına alındı ve "beyni kırıldı" gibi duyarsız eleştirilere davet edildi . Politika bir yana, kekemelik üzerine retorik,bozukluğu daha da damgalayabilir ve başkalarına kişinin konuşma farklılıklarıyla alay etme izni verebilir.
KURTARMAYI YENİDEN TANIMLAMA
Şu anda yetişkinlikte de devam eden kekeme konuşma için etkili bir tedavi yoktur. Geniş çaplı bir anket çalışmasında, kekemelikle büyüyen yetişkinlerin %2'den azı artık kendilerini kekeme olarak tanımlamadıklarını belirtti . Bu nedenle yetişkinlikte kekemelik, kişinin akıcı konuşmak için yeterince sıkı çalışmadığı veya yeterince öz disipline sahip olmadığı anlamına gelen ahlaki bir başarısızlığın işareti değildir.
Yine de, kekemeliği olan yetişkinlerin yaklaşık %30'u, yaklaşık %10'u tekrarlamış olsa da, iyileşme yaşadıklarını söyledi . İyileşme, yalnızca kekemeliğin azalması olarak değil, aynı zamanda kekemeliğin nasıl daha fazla kontrole sahip olması, ne söylemek istediklerini söylemenin yanı sıra kekemeliği daha fazla kabullenme, daha az kaçınma ve kekemeliğe karşı daha az olumsuz duygu olarak tanımlandı.
İronik bir şekilde, insanların yargılamadan kekelemelerine izin verilen bir ortamda - örneğin kendi kendine yardım konferanslarında - kekeleyen insanlar konuşmalarının kolaylaştığını, konuşurken daha az endişe duyduklarını ve başkalarına karşı daha dışa dönük ve dostça hissettiklerini bildirdiler.
Rf:
Xiaofan Lei , bir Ph.D. Minnesota Üniversitesi'nde konuşma patolojisi adayı
https://www.scientificamerican.com/article/heres-what-we-know-about-stuttering/
Ek olarak şu araştırmayı örnek verebilirim:
![[Resim: ojlyy6q.jpg]](https://i.hizliresim.com/ojlyy6q.jpg)
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32047456/
Aşağıdaki makale, en son araştırmaları kapsayan çevrimiçi bir yayın olan The Conversation'ın izniyle yeniden basılmıştır.
Kekeleyen birini düşündüğünüzde aklınıza ne geliyor ? O kişi erkek mi kadın mı? Zayıf ve gerginler mi yoksa güçlü ve kahramanca mı? Seçme şansınız olsa onlarla evlenmek mi, onları arkadaşlarınızla tanıştırmak mı, yoksa onlara iş tavsiye etmek mi istersiniz?
Kekeleyen insanlara karşı tutumunuz, kısmen kekemeliğe neyin neden olduğunu düşündüğünüze bağlı olabilir.Kekemeliğin gergin olmak gibi psikolojik nedenlerden kaynaklandığını düşünüyorsanız, araştırmalar kekeme olanlardan kendinizi uzaklaştırma ve onları daha olumsuz görme olasılığınızın daha yüksek olduğunu gösteriyor.
Ben kekeme bir insanım ve konuşma, dil ve işitme bilimlerinde doktora adayıyım. Büyürken, kekemeliğimi gizlemek ve akıcı olarak geçmek için elimden geleni yaptım.
Kekeleyebileceğim seslerden ve sözcüklerden kaçındım. Kekemeliğimi önlemek için okul yemekhanesinde yemek istediğim yemekleri sipariş etmekten kaçındım. Öğretmenime sınıfta beni aramamasını söyledim çünkü sınıf arkadaşlarımın kekemeliğimi duyduklarında kahkahalarla uğraşmak istemiyordum.Bu deneyimler, ben de dahil olmak üzere kekeme olan kişilerin bu durumla daha iyi başa çıkmalarına yardımcı olabilmek için beni kekemeliği araştırmaya motive etti.
Bilimsel alanın kekemelik ve onun biyolojik nedenleri hakkında söyleyecekleri hakkında yazarken, umarım bozukluğu çevreleyen damgalamayı ve yanlış anlamaları azaltabilirim.
KEKEMELİK DENEYİMİ
Gelişimsel kekemeliğin en belirgin özellikleri, insanların konuşmalarındaki tekrarlar, uzatmalar ve blokajlardır.Kekeleyen kişiler ayrıca konuşma sırasında kas gerginliği yaşayabilir ve tikler ve yüz buruşturma gibi ikincil davranışlar sergileyebilir.
Kekeleyen insanlar genellikle kekemelik deneyimlerine kaygı, hüsran ve utançla tepki verirler . Ek olarak, insanlar sıklıkla kekeleyebileceklerini tahmin ederler ve benim yaptığım gibi, seslerden veya durumlardan kaçınarak aktif olarak kekemelikten kaçınırlar. Bazıları kendileri ve başkalarıyla iletişim kurma yetenekleri hakkında, örneğin hayatta başarılı olamayacakları veya düzgün konuşamayacakları gibi yararsız düşünceler ve inançlar geliştirebilirler.
BİR NÖROGELİŞİMSEL BOZUKLUK
Kekemeliğin kesin nedeni hala bilinmiyor.Bununla birlikte, kekemeliğin karmaşık bir nörogelişimsel bozukluk olduğu konusunda geniş çapta hemfikirdir.
Kekeleyen hem çocuklardan hem de yetişkinlerden yapılan nörogörüntüleme çalışmaları,beynin hareketlerin zamanlamasından ve yetenekli motor kontrolünden (konuşma üretimi gibi) sorumlu kortiko-bazal gangliyon-talamokortikal döngü adı verilen alanlarda bir arızaya işaret ediyor.Yine de araştırmacılar, beyin gelişiminin deneyimle şekillenebileceğini de biliyorlar.
Bu nedenle, kekeme olan yetişkinler arasındaki beyin bağlantısındaki anormallikler, kekemeliğin başlangıcına katkıda bulunan şeylerden ziyade kekemelik deneyimlerinden kaynaklanabilir. Kekeleyen çocuklar ve yetişkinler arasındaki farkları inceleyen devam eden çalışmalar, kekemeliğin başlangıcıyla ilişkili temel eksikliklerin aydınlatılmasına yardımcı olabilir.
Dünyadaki yaklaşık 100 kişiden 1'i kekemedir. Okul öncesi çağındaki çocukların yaklaşık %5 ila %8'inde kekemelik gelişir. Kekeleyen çocukların çoğunluğu - yaklaşık %80'i - yaklaşık 7 yaşından önce müdahale olsun ya da olmasın kendiliğinden iyileşirken, geri kalan %20'si yetişkinlikte kekemelik yaşar.
Araştırmacılar, kekemeliği devam eden ve iyileşen 9 ila 12 yaş arası çocuklarda benzer nöroanatomik eksiklikler bulmuşlardır . Ancak yetişkinlikte kekelemeye devam edenlerin erkek olması ve ailede kekeme olan bir bireyin olması daha olasıdır . Kekemelik başladığında erkek-kız oranı yaklaşık 1'e 1'dir. Kekeleyen kızların iyileşme olasılığı erkeklerden daha fazladır; Sonuç olarak, kekeleyen yetişkinler arasında erkek-kadın oranı yaklaşık 4'e 1'dir.
Kekemeliği devam eden kişiler, sözcüklerdeki sesleri telaffuz etme veya manipüle etme konusunda en az bir standart değerlendirmede daha düşük performans gösterme eğilimindedir - örneğin, bir sözcüğü ilk sesi olmadan söylemek gibi.
Araştırmacılar hala kekemeliğin kalıcılığına karşı iyileşmeyi öngören faktörleri araştırıyorlar.
ÇOKLU YOLLAR
Kekemelikle ilgili yaygın bir yanılgı, bunun kaygıdan kaynaklandığıdır.Ne de olsa, kekeleyen birinin her zaman aynı şekilde kekelemeyebileceğini fark etmişsinizdir. Kekeleyen yetişkinler kendi kendilerine konuşurken kekelemezler . Ayrıca , baskı yüksek olduğunda, dinleyiciler kaba olduğunda veya telefonda konuşurken daha fazla kekelediklerini bildiriyorlar.
Ancak nedensel faktörler genellikle düşündüğünüzden daha karmaşıktır. Birincisi, kekemelik ve kaygı gibi iki şeyin ilişkili olduğunu gözlemlemek, birinin diğerine neden olduğu anlamına gelmez.
Araştırmacılar genellikle kekemelik veya kaygı gibi hangi değişkenin önce geldiğini ve bu ilişki için alternatif açıklamaların olup olmadığını bilmezler. Ayrıca, herhangi bir karmaşık nörogelişimsel bozukluğun gelişiminde genellikle birçok faktör rol oynar.Bu faktörleri birbirinden ayırmak ve birbirleriyle nasıl ilişkili olduklarını öğrenmek son derece zordur ve uzun yıllar sürecek araştırmaları gerektirecektir.
Kekemelik öncelikle akıcı olmayan konuşmayı içerdiğinden, konuşma üretiminden sorumlu beyin bölgelerindeki nöral eksikliklerin bozukluğun temelinde olması muhtemeldir. Yine de araştırmalar, dilsel ve duygusal faktörler gibi kekemeliği ömür boyu sürdürebilen veya belirli durumlarda kekemeliği artırabilen bir dizi koşula işaret ediyor .
STİGMANIN ÜSTESİNDEN GELMEK
Araştırmalar, kekemeliğin genellikle istenmeyen bir özellik olarak görüldüğünü ve kekeme insanlara karşı ayrımcılığa uğradığını ve genellikle sosyal olarak değersizleştirildiğini göstermektedir . Örnekler arasında bir işten kovulmak, himaye edilmek, daha az ciddiye alınmak ve kaçınılmak sayılabilir.
Son yıllarda, kekeleyen insanlarla ilgili daha fazla manşet var. Çocukluğundan beri kekeme olan Başkan Joe Biden'ın seçilmesi, kekeleyen milyonlarca insana ilham kaynağı oldu.
Aynı zamanda, Biden'ın konuşması daha fazla inceleme altına alındı ve "beyni kırıldı" gibi duyarsız eleştirilere davet edildi . Politika bir yana, kekemelik üzerine retorik,bozukluğu daha da damgalayabilir ve başkalarına kişinin konuşma farklılıklarıyla alay etme izni verebilir.
KURTARMAYI YENİDEN TANIMLAMA
Şu anda yetişkinlikte de devam eden kekeme konuşma için etkili bir tedavi yoktur. Geniş çaplı bir anket çalışmasında, kekemelikle büyüyen yetişkinlerin %2'den azı artık kendilerini kekeme olarak tanımlamadıklarını belirtti . Bu nedenle yetişkinlikte kekemelik, kişinin akıcı konuşmak için yeterince sıkı çalışmadığı veya yeterince öz disipline sahip olmadığı anlamına gelen ahlaki bir başarısızlığın işareti değildir.
Yine de, kekemeliği olan yetişkinlerin yaklaşık %30'u, yaklaşık %10'u tekrarlamış olsa da, iyileşme yaşadıklarını söyledi . İyileşme, yalnızca kekemeliğin azalması olarak değil, aynı zamanda kekemeliğin nasıl daha fazla kontrole sahip olması, ne söylemek istediklerini söylemenin yanı sıra kekemeliği daha fazla kabullenme, daha az kaçınma ve kekemeliğe karşı daha az olumsuz duygu olarak tanımlandı.
İronik bir şekilde, insanların yargılamadan kekelemelerine izin verilen bir ortamda - örneğin kendi kendine yardım konferanslarında - kekeleyen insanlar konuşmalarının kolaylaştığını, konuşurken daha az endişe duyduklarını ve başkalarına karşı daha dışa dönük ve dostça hissettiklerini bildirdiler.
Rf:
Xiaofan Lei , bir Ph.D. Minnesota Üniversitesi'nde konuşma patolojisi adayı
https://www.scientificamerican.com/article/heres-what-we-know-about-stuttering/
Ek olarak şu araştırmayı örnek verebilirim:
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32047456/