Kekemeliğe Dair Dünyadaki Bilimsel Çalışma Sonuçları Neleri Gösteriyor? Çalışmalar kekemeliğin konuşmayı içeren birçok nöral sistemi etkilediğini gösterir. Ayrıca kekeme olan ve kekeme olmayanların farklı işitsel gelişim izlediği gösterilmiştir (2).
Bunlara bir örnek Andrea ve ark (2007) tarafından kekemeliğin düzelmesiyle beyin aktivitesi arasında bağlantı olup olmadığını araştırmak amacıyla çalışma yapılmış. 3 kekeme hastada Uyarılmış İşitsel Beyin Sapı Yanıtları (ABR) testinde P 300 latansları değerlendirilmiş. Hastalarda konuşma terapi öncesi ve sonrası yapılan ölçümlerde; tedavi sonrası düzelen hastalarda P300 latanslarında ve I. dalgada azalma gözlenmiştir (3). Bu durum kekeme hastalarda konuşma terapisi ile tedavi sonucunda nöral plastisite geliştiğine işarettir.
Nörolojik çalışmalardaki son gelişmeler göstermiştir ki; gelişimsel kekemelerde işitsel nöral aktivitelerde ve beyin motor alanlarında basal ganglia gibi subkortikal alanlarda anormallikler olabilmektedir (2, 4). Herkesin anlayabileceği bir dille söylemek gerekirse bu araştırmalarda; kekeme insanların beyinlerinde bazı nörolojik faaliyetlerin kekeme olmayanlardan daha farklı olduğu belirlenmiş.
KAYNAKLAR:
Bunlara bir örnek Andrea ve ark (2007) tarafından kekemeliğin düzelmesiyle beyin aktivitesi arasında bağlantı olup olmadığını araştırmak amacıyla çalışma yapılmış. 3 kekeme hastada Uyarılmış İşitsel Beyin Sapı Yanıtları (ABR) testinde P 300 latansları değerlendirilmiş. Hastalarda konuşma terapi öncesi ve sonrası yapılan ölçümlerde; tedavi sonrası düzelen hastalarda P300 latanslarında ve I. dalgada azalma gözlenmiştir (3). Bu durum kekeme hastalarda konuşma terapisi ile tedavi sonucunda nöral plastisite geliştiğine işarettir.
Nörolojik çalışmalardaki son gelişmeler göstermiştir ki; gelişimsel kekemelerde işitsel nöral aktivitelerde ve beyin motor alanlarında basal ganglia gibi subkortikal alanlarda anormallikler olabilmektedir (2, 4). Herkesin anlayabileceği bir dille söylemek gerekirse bu araştırmalarda; kekeme insanların beyinlerinde bazı nörolojik faaliyetlerin kekeme olmayanlardan daha farklı olduğu belirlenmiş.
KAYNAKLAR:
1. E. Yairi and N. Ambrose, “Epidemiology of stuttering: 21st century advances,” Journal of Fluency Disorders, vol. 38, no. 2, pp. 66–87, 2013.
2. A. L. Foundas, A. M. Bollich, D. M. Corey, M. Hurley, and K. M. Heilman, “Anomalous anatomy of speech-language areas in adults with persistent developmental stuttering,” Neurology 2001; vol. 57, no. 2, pp. 207–215
3. Andrade CR, Sassi FC, Matas CG, Nevas IF, Martins VO. P 300 event-related potentials in stuttres pre and post treatment . Pro Fono 2007; 19(4): 401-5
4. R. J. Ingham, “Brain imaging studies of developmental stuttering,” Journal of Communication Disorders 2001; vol. 34, no. 6, pp. 493–516