Nolan, "Kekemelik, normal konuşma akışındaki bir değişikliktir" dedi. "Kekemelikle, kişinin kelimeyi tekrar etmesi, kelimeyi uzatması, heceleri uzatması veya hatta kelimeyi hiç çıkarmaması (kelimeleri) söylemesi zor olabilir."

Nolan, birisi kekelediğinde uzun bir kelime veya ses veya bir ses veya hecenin tekrarı olabileceğini söyledi.

"Sözlerde kısa bir sessizlik olabilir veya engelleme dediğimiz bozuk bir sözcük olabilir" dedi. "Bazen um veya benzeri gibi fazladan kelimeler eklerler ve bu sadece bir sonraki kelimeye geçmek zor."

NIDCD'ye göre kekemelikle yaşanan konuşma kesintilerine, hızlı göz kırpmaları veya dudak titremesi gibi “mücadele davranışları” eşlik edebilir. Nolan bunları ikincil davranışlar olarak adlandırıyor.

"Bazen gerginlik, gerginlik veya göz kırpma veya el vurma veya bazen dil tıklama gibi ikincil davranışlar görüyorsunuz" dedi.

Bununla birlikte, Nolan, kekeme olan herkesin tüm bu belirtilere, semptomlara veya ikincil davranışlara sahip olmadığını söyledi.

Bazılarında sadece birkaç tane olacak, dedi. Bazılarının farklı şiddet seviyeleri var. Kalabalığın veya sınıfın önünde konuşmak gibi, hastanın yorgun olduğu veya stresli bir zaman olduğu durumlar dışında kekelemeyi bile fark etmeyebileceğiniz bazı insanlar var. Hastadan hastaya değişir. ”

NIDCD, genel olarak, bir gruptan önce konuşmanın veya telefonda konuşmanın bir kişinin kekemeliğini daha şiddetli hale getirebileceğini, şarkı söylemek, okumak veya başkalarıyla birlikte konuşmak, kekemeliği geçici olarak azaltabileceğini belirtir.

3. Kekemelik genellikle gelişimsel veya nörojenik olarak kategorize edilir

En yaygın tür olan gelişimsel kekemelik, küçük çocuklarda konuşma ve dil becerilerini öğrenirken ve geliştirirken ortaya çıkar.

Nolan, "Ebeveynler bazen endişelenecek çünkü çocuklar kelimelerini geliştirmeye başladıklarında bazen kekeliyorlar çünkü hangi kelimeyi seçeceklerini veya kelimenin ne olduğunu bilmiyorlar" dedi. “Biraz yaşlandıkça ve daha geniş bir dil tabanı geliştirdikçe, bu tekrar ortadan kalkar, ancak gerçek bir kekeme olan biri için bu tekrar ortadan kalkmaz. Daha iyi hale getirmek için farklı modifikasyonları öğrenebilirler ve biz de bunu daha iyi hale getirmek için terapi yapabiliriz. "

ABD Ulusal Tıp Kütüphanesine göre, genetik de ailelerde ortaya çıkabildiği için gelişimsel kekemelikte rol oynayabilir.

Nörojenik kekemelik felç, kafa travması veya diğer beyin hasarı türlerinden sonra ortaya çıkabilir. NIDCD'ye göre, nörojenik kekemelikle beyin, konuşmaya dahil olan farklı beyin bölgelerini koordine etmekte zorluk çekiyor, bu da bireylerin net, akıcı konuşma üretme sorunları yaşamasına yol açıyor.

Nolan, bazı çocukların evde boşanma veya ailede ölüm gibi büyük bir değişiklik olduğunda küçük bir kekemelik döneminden geçebileceğini söyledi.

Kekemelik başkalarıyla iletişim kurmayı zorlaştırabileceğinden, kekemelik bazı insanlar için okul, iş ve ilişkilerle ilgili sorunlara neden olabilir.

Nolan kekeleyen bazılarının konuşmaktan endişe duyduğunu söyledi. Yetişkinler ve çocuklar, kekeleyen insanlar hakkındaki olumsuz ve yanlış varsayımlardan etkilenebilir ve bazıları bunun için alay konusu olabilir. Nolan, bazı büyük yanlış kanıların kekeleyen insanların akıllı olmadıkları veya isterlerse basitçe düzeltebilecekleri olduğunu söyledi. Bazı çocukların akranlarından zorbalığa maruz kaldığını söyledi.

“Sosyal etkileşimlerini kaybedebilirler, özgüvenleri düşük olabilir ve endişeli olabilirler” dedi. “Akranlar ve öğretmenlerle iletişim kurmak, çoğu zaman çok zordur ve bu yüzden çok sessiz olabilirler. Terapiden geçen ve onlara seslerini geri verdiğimi söyleyen bazı insanlar oldu, bu çok ödüllendirici. "

NIDCD'ye göre, çocukların yaklaşık% 5-10'u hayatlarının bir döneminde kekeleyecek ve çocukların yaklaşık% 75'i kekemelikten kurtulacak. Bununla birlikte, kekemelik devam edebilir ve geri kalan% 25 için ömür boyu sürecek bir iletişim bozukluğu olabilir.

Kekeme olan bazı ünlü kişiler arasında aktör James Earl Jones, Başkan seçilen Joe Biden ve aktris Marilyn Monroe bulunmaktadır.

Kekemeliğin tedavisi olmasa da kekeleyen insanları tedavi etmenin ve onlara yardım etmenin çeşitli yolları vardır. Konuşma dili patologları, bireylerin kendileri veya çocukları için en iyi tedavi planını bulmalarına yardımcı olabilir.

NIDCD'ye göre, çok küçük çocuklara erken tedavi sağlamak, gelişimsel kekemeliğin yaşam boyu sürecek bir sorun haline gelmesini önleyebilir ve çocuklara belirli stratejileri öğretmek, konuşma akıcılığını geliştirmeyi öğrenmelerine yardımcı olabilir.

Konuşma terapisi, çocuklar ve yetişkinler için kekemeliğin en aza indirilmesine yardımcı olabilir.

"Hastanın sergilediğine bağlı olarak oldukça iyi işleyen çok sayıda strateji var."

İnsanların konuşma terapisi yoluyla öğrenebilecekleri bazı teknikler arasında daha yavaş konuşma, nefes almayı kontrol etme ve tek heceli yanıtlardan daha uzun kelimelere ve daha karmaşık cümlelere kadar kademeli olarak çalışma yer alır.

Nolan, elektronik cihazların da bazen tedavide kullanıldığını söyledi. Therapy Works, akıcılığa yardımcı olmak için tek kulağa takılan SpeechEasy cihazını sunar.