Merhaba arkadaşlar kekemelik hepimizin kabul edeceği üzere bir üst kimlik biz kekemeler için. Fakat ne taraftarlar gibi sesimiz çıkıyor ne politikacılar kadar gücümüz var, bu yüzden bizim aidiyetimiz gizli bir aidiyet. Başlıkların birinde toplumda yüzde bir gibi bir kekemelik oranı olduğunu okudum bu çok ciddi ciddi bir oran aslında, sadece türkiyede sayısal olarak 700-800 bin kişilik kalabalık bir grubuz bu hesaba göre. Ciddi bir kamuoyuna, oy gücüne (yani bir şeyleri değiştirme gücüne) sahip olabiliriz eğer aramızda güçlü bir birlik kurabilirsek.
Yüzlerce farklı kimlik ediniyoruz yaşarken. Memleketimiz, cinsiyetimiz, ideolojimiz, evlat olmamız eş olmamız baba olmamız dost olmamız düşman olmamız, okuduğumuz okul, tuttuğumuz takım, beddua ettiğimiz insan, hoşlandığımız/hoşlanmadığımız kişiler-ülkeler-kültürler-inançlar-milletler-yaşam biçimleri... bu artılar eksiler hepsi bir arada kim olduğumuzu oluşturuyor. Benim kekemeliğim bu kimliklerimin başında geliyor, kendimi dışa karşı değil ama kendi içimde böyle tanımlıyorum: her şeyden önce bir kekeme. Sizin bu konudaki düşünceleriniz ve kekemelik kimliğine aidiyetinizi merak ediyorum
Küçük bir örnekle somutlaştıralım hatta. X partisine taparcasına bağlısınız, nefret ettiğiniz y partisi kekeme bir aday çıkarıyor, kekeme haklarını savunuyor. İdeolojik aidiyetiniz ne yönde değişir?
İkinci bir husus, kekemeliğin kişiliğimizi olumlu nasıl etkilediği. Utanmayı sıkılmayı, konuşmak gerektiğinde bayılacak gibi olmayı, utanç duygusunu söylüyoruz ama kekeme olmanın insana kattığı pozitif şeyleri söylemiyoruz bana kalırsa. Ben kekeme olmanın insanı daha merhametli, daha şevkatli, daha anlayışlı bir insan yaptığını düşünüyorum, bilmiyorum ne kadar doğru bir tahmin olur bu. Kekemeliğin bize kattığı diğer ozitif şeyler neler sizce?
Diğer bir konu "kekemelik" tabirinin kullanımı. Nasıl artık kadına avrat, tuvalete hela, köpeğe it, yemeğe azık denmiyorsa bence bu tabirin de güncellenmesi gerek. İsmi itibariyle daha çok lakap lakap takar gibi geliyor kulağa, sanki yamyam der gibi. Kekeme sözcüğüne dair hayalim; günümüzde sadece zencilerin birbirlerine (geçmişte ırkçı bir tabir olarak kullanılan) nigga diyebilmesi gibi bizim de içini boşaltarak adeta bir duyarsızlaştırma mahiyetinde birbirimize kekeme diyecek olmamız.
Yüzlerce farklı kimlik ediniyoruz yaşarken. Memleketimiz, cinsiyetimiz, ideolojimiz, evlat olmamız eş olmamız baba olmamız dost olmamız düşman olmamız, okuduğumuz okul, tuttuğumuz takım, beddua ettiğimiz insan, hoşlandığımız/hoşlanmadığımız kişiler-ülkeler-kültürler-inançlar-milletler-yaşam biçimleri... bu artılar eksiler hepsi bir arada kim olduğumuzu oluşturuyor. Benim kekemeliğim bu kimliklerimin başında geliyor, kendimi dışa karşı değil ama kendi içimde böyle tanımlıyorum: her şeyden önce bir kekeme. Sizin bu konudaki düşünceleriniz ve kekemelik kimliğine aidiyetinizi merak ediyorum
Küçük bir örnekle somutlaştıralım hatta. X partisine taparcasına bağlısınız, nefret ettiğiniz y partisi kekeme bir aday çıkarıyor, kekeme haklarını savunuyor. İdeolojik aidiyetiniz ne yönde değişir?
İkinci bir husus, kekemeliğin kişiliğimizi olumlu nasıl etkilediği. Utanmayı sıkılmayı, konuşmak gerektiğinde bayılacak gibi olmayı, utanç duygusunu söylüyoruz ama kekeme olmanın insana kattığı pozitif şeyleri söylemiyoruz bana kalırsa. Ben kekeme olmanın insanı daha merhametli, daha şevkatli, daha anlayışlı bir insan yaptığını düşünüyorum, bilmiyorum ne kadar doğru bir tahmin olur bu. Kekemeliğin bize kattığı diğer ozitif şeyler neler sizce?
Diğer bir konu "kekemelik" tabirinin kullanımı. Nasıl artık kadına avrat, tuvalete hela, köpeğe it, yemeğe azık denmiyorsa bence bu tabirin de güncellenmesi gerek. İsmi itibariyle daha çok lakap lakap takar gibi geliyor kulağa, sanki yamyam der gibi. Kekeme sözcüğüne dair hayalim; günümüzde sadece zencilerin birbirlerine (geçmişte ırkçı bir tabir olarak kullanılan) nigga diyebilmesi gibi bizim de içini boşaltarak adeta bir duyarsızlaştırma mahiyetinde birbirimize kekeme diyecek olmamız.