İnsan beyni kendi sesimize olan tepkisini bastırıyor, bu da konuşma hatalarını düzeltmede anahtar rol oynayabilir.
Beyin, hareket etme veya konuşma gibi kendimiz ürettiğimiz girdilere verdiği tepkiyi düşürür. Esasen, beynimiz bu eylemleri gerçekleştirdiğimizde daha sonra ne olacağını 'bilir' ve bu nedenle beklenmeyen olaylara vereceği kadar güçlü tepki vermesi gerekmez. Bu yüzden kendimizi gıdıklayamayız ve beyin kendi sesimize başkasının sesine verdiği kadar tepki vermez. Beynin tepkisini susturmak ayrıca kendi hareketlerimiz veya seslerimiz tarafından dikkati dağılmadan yeni veya önemli şeylere odaklanmamızı sağlar. İnsan olmayan primatlar üzerinde yapılan çalışmalar, işitsel korteksteki (ses işlemekten sorumlu beyin bölgesi) nöronların hayvanlar ses çıkardığında bastırılmış aktivite seviyeleri sergilediğini gösterdi. İlginç bir şekilde, primatlar kendi seslerinin değiştirilmiş bir versiyonunu duyduklarında, bu nöronların birçoğu daha aktif hale geldi. Ancak bunun insanlarda da olup olmadığı belirsizdi. Araştırmak için, Ozker ve arkadaşları, katılımcılar konuşurken insan beyninin farklı bölgelerindeki sinirsel aktiviteyi kaydetmek için elektrokortikografi adı verilen bir teknik kullandılar. Sonuçlar, işitsel işlemede yer alan beynin çoğu bölgesinin, bireyler konuşurken bastırılmış aktivite gösterdiğini gösterdi. Ancak, insanlar beklenmedik bir gecikmeye sahip kendi seslerinin değiştirilmiş bir versiyonunu duyduklarında, aynı bölgeler artan aktivite gösterdi.
Ek olarak, Ozker ve arkadaşları, işitsel korteksteki bastırma seviyesi ne kadar yüksekse, bu bölgelerin bir kişinin konuşmasındaki değişikliklere o kadar duyarlı olduğunu buldular. Bu bulgular, beynin kendi ürettiği konuşmaya verdiği tepkiyi bastırmanın, konuşma üretimi sırasında hataları tespit etmede yardımcı olabileceğini düşündürmektedir. Konuşma eksiklikleri, kekemelik, Parkinson hastalığı ve afazi gibi çeşitli nörolojik bozukluklarda yaygındır. Özker ve diğerleri, bu eksikliklerin, bireylerin beynin işitsel bölgelerindeki aktiviteyi bastıramamaları nedeniyle ortaya çıkabileceğini ve kendi konuşmalarındaki hataları tespit edip düzeltirken zorluk yaşadıklarını öne sürmektedir. Ancak, bu teoriyi test etmek için daha fazla deneye ihtiyaç vardır.
https://elifesciences.org/digests/94198/zoning-out-our-own-voice
Beyin, hareket etme veya konuşma gibi kendimiz ürettiğimiz girdilere verdiği tepkiyi düşürür. Esasen, beynimiz bu eylemleri gerçekleştirdiğimizde daha sonra ne olacağını 'bilir' ve bu nedenle beklenmeyen olaylara vereceği kadar güçlü tepki vermesi gerekmez. Bu yüzden kendimizi gıdıklayamayız ve beyin kendi sesimize başkasının sesine verdiği kadar tepki vermez. Beynin tepkisini susturmak ayrıca kendi hareketlerimiz veya seslerimiz tarafından dikkati dağılmadan yeni veya önemli şeylere odaklanmamızı sağlar. İnsan olmayan primatlar üzerinde yapılan çalışmalar, işitsel korteksteki (ses işlemekten sorumlu beyin bölgesi) nöronların hayvanlar ses çıkardığında bastırılmış aktivite seviyeleri sergilediğini gösterdi. İlginç bir şekilde, primatlar kendi seslerinin değiştirilmiş bir versiyonunu duyduklarında, bu nöronların birçoğu daha aktif hale geldi. Ancak bunun insanlarda da olup olmadığı belirsizdi. Araştırmak için, Ozker ve arkadaşları, katılımcılar konuşurken insan beyninin farklı bölgelerindeki sinirsel aktiviteyi kaydetmek için elektrokortikografi adı verilen bir teknik kullandılar. Sonuçlar, işitsel işlemede yer alan beynin çoğu bölgesinin, bireyler konuşurken bastırılmış aktivite gösterdiğini gösterdi. Ancak, insanlar beklenmedik bir gecikmeye sahip kendi seslerinin değiştirilmiş bir versiyonunu duyduklarında, aynı bölgeler artan aktivite gösterdi.
Ek olarak, Ozker ve arkadaşları, işitsel korteksteki bastırma seviyesi ne kadar yüksekse, bu bölgelerin bir kişinin konuşmasındaki değişikliklere o kadar duyarlı olduğunu buldular. Bu bulgular, beynin kendi ürettiği konuşmaya verdiği tepkiyi bastırmanın, konuşma üretimi sırasında hataları tespit etmede yardımcı olabileceğini düşündürmektedir. Konuşma eksiklikleri, kekemelik, Parkinson hastalığı ve afazi gibi çeşitli nörolojik bozukluklarda yaygındır. Özker ve diğerleri, bu eksikliklerin, bireylerin beynin işitsel bölgelerindeki aktiviteyi bastıramamaları nedeniyle ortaya çıkabileceğini ve kendi konuşmalarındaki hataları tespit edip düzeltirken zorluk yaşadıklarını öne sürmektedir. Ancak, bu teoriyi test etmek için daha fazla deneye ihtiyaç vardır.
https://elifesciences.org/digests/94198/zoning-out-our-own-voice