Giriş Yap

Bul · 03/03/2019, 13:33

MÜCADELEYİ KUCAKLAMAK

Eski bir NFL oyuncusu ve ödüllü bir yazar, yönetmen ve film yapımcısı olan Michael Attardi, bir kekemenin sizi geride tutması gerekmediğinin kanıtı. Şimdi Orlando'nun hemen dışında Florida Sporting News adlı kendi başarılı spor yayınını yürütüyor. Michael üç oğluna ve kekemelik topluluğuna ilham kaynağı. Başarısını tüm danışmanlarıyla paylaşmanın önemli olduğunu düşünüyor.
İlk kekemeye başladığın zamanı hatırlıyor musun?
Bir Katolik okulunda anaokulunda olduğumu ve öğretmenimin bana bağırdığını hatırlıyorum. “Sözlerini kekemeyi bırak!” Çok fazla kavga nedeniyle okuldan atıldım. Biri benimle dalga geçerse, onları kovalayacaktım. Alay edilmek istemedim ve genç yaşta kendime ayağa kalktım. Ailemin bana öğrettiği şey buydu. 70'lerde, hiç kimse bugün yaptığımız gibi cevap veya yardım alamadı. Şiddeti sevmedim. Her kavgadan sonra hatırlıyorum, kazanacağım ve eve ağlayarak yürüyeceğim çünkü kavga etmek istemedim.
Tedavi mi istedin? Yardımcı oldu mu?
4. sınıfta, okulda bana bir konuşma terapisti gördüm. Harika biriydi ama sorunu daha da kötüleştiriyordu. Sözlerimi tekrar etmemi rica etti. Howard Cosell ve John F. Kennedy gibi konuşmam gerektiğini bile söyledi. Konuşma sorunları vardı ve yavaş konuşma süreçleri işe yarayabilir. Howard Cosell gibi konuşmaya başlamamın bir yolu yoktu. Daha fazla alay ve kavgaya davet edildi.
Bize bir çocuk olarak kekemelik deneyiminizden bahsedin.
Bekleyebileceğiniz gibi, kendimi korumak için zorbalık yapıyorum ve her zaman savaşmak zorunda kalıyordum. Ailem beni Karate ve boks derslerine soktu ve kendimi nasıl koruyacağımı öğrendim. Çocuklar, eğer benimle dalga geçerlerse, onlardan sonra geleceğimi biliyorlardı. Dördüncü sınıfa kadar savaştığım çocuklar en iyi arkadaşlarım oldu ve alay durdu. 70'li yıllarındı. Bugün, durumları daha barışçıl bir şekilde ele almayı destekliyorum. İnsanların gözüne bakıyorum ve konuyu ele alıyorum. Çoğu insan kendini kötü hissediyor ve özür diliyor.
Kekemeliğin, sen gençken beri daha da kötüleşti mi? Nasıl?
Konuşma engelim çok daha iyi hale geldi. Sorunlarımı nasıl kontrol edeceğimi öğrendim. Yavaşladığımda ve söyleyeceklerime konsantre olduğumda konuşma akıcı ve doğal. Yorgunken, uykuya ihtiyaç duyduğumda karım kekemelik yaptığını hatırlatıyor. İşin sırrı bol bol dinlenmek ve söylediklerinize odaklanmak.
Büyümeni nasıl etkiledi?
Büyümek, birçok insanın “Bunu Yapamazsın!” Derdim ve “Evet Yapabilirim!” Derdim. Her zaman imkansız olanı elde ettim. hiç kimsenin inanmadığı kişi olmak. Beni daha da güçlü kılan şey, onu daha da özel kılan şeydi. Hayatımda herhangi bir hedefe ulaştığımda, başarıma aykırı olan insanlara teşekkür ettim. bu da tüm zorluklarla başa çıkmamda bana yardımcı oldu.Birçok yönden, bir konuşma engeliyle mücadele edenlere yardım etmek için bir elçi olduğumu hissediyorum.
[Resim: MichaelAttardi2_Fall2018.jpg]

Kekemelik sizi oyuncu / girişimci olarak nasıl etkiledi?
Lisede, Kolejde ve NFL'de, futboldaki takım arkadaşlarım bana asla bir dışkı gibi davranmadı. Ben onların takım arkadaşıydım ve yapacak bir işim vardı. Her zaman “Eylemler sözcüklerden daha yüksek sesle konuşur!” Dedim. Asla alay etmedim, farklı davranmadım ya da koçlarım ya da takım arkadaşlarım tarafından gülünç olmadım. Bir aile gibiydik ve herkes bana ve mahremiyetime karşı çok koruyucuydu.
Size araştırma / yazma konusunda neler ilham verdi? Neden bir otobiyografi yazmaya karar verdin?
Kitabımı yazmanın asıl amacı deneyimlerimi kekemelik ve disleksi ile sunmaktı. Küçük bir çocuk olarak konuşma ve okuma engelli oldum. Stammered, stuttered ve kelimeleri geriye doğru okudum. Düşünce sürecimin konuşma ve okuma sürecimden çok daha hızlı olduğunu öğrendim. Ben, diğer binlerce çocuk ve genç gibi, sorunlarım nedeniyle de zorbalık yaşadım. Hatta bu iki konudaki eğitim eksikliğinden dolayı eğitimcilere sorunlarıma inanmadılar ya da anlamadılar. Bu yüzden öğretmenlerim tarafından hiçbir zaman bir şey ifade etmeyeceğimi söylemiştim.
Öğretmenlerinin çoğunun yardımcı olmadığını söyledin mi? Bununla ne demek istedin?
Sorunlarım için kimseyi suçlamıyorum. 1970'lerde yetişen çoğu eğitimci, özel ihtiyaçları olan çocuklar hakkında eğitilmedi veya öğretilmedi. Onların çözümü, tüm özel ihtiyaçları olan çocuklara bir sınıfta sahip olmaktı. Berbat bir fikirdi ve başarısız oldu. Sadece 1980'lerde benim gibi insanlara yardım etmenin yollarını keşfetmeye başladıkları zamanlar. Çocukken eğitimciler, arkadaşlar ve diğer yetişkinler bana güldüler ve hayallerimi takip edemediğimi söylediler.
Kitabını okudum ve gülmeyi ve ağlamayı bırakamadım. Bir Forrest Gump türünde bir yaşamın var.
Hikayemi açık yürekli bir şekilde sunmanın önemli olduğunu düşündüm. Bu yüzden kekemelik hakkında yazmaya karar verdim, ama aynı zamanda Long Jersey, New Jersey'de büyümekle ilgili maceralarım ve komik hikayelerim hakkında da yazdım. Otobiyografimde daha komik bölümler yazmaya devam ettim. Küçülsem de, beni bir erkek olarak tanımlamasına izin vermedim. Kendimi gerçek bir beyefendi ve herkesin arkadaşı olarak ele aldığım şekilde tanımlanıyordum. Kekemelik, farklı olanları daha şefkatli ve anlayışlı olmamda bana yardımcı oldu.
Genç hayatında 3 kez ölümünü yendiğinin üstesinden gelemem. Dokuz canı olan bir kedi gibi mi hissediyorsun?
Kekemelik benim tek savaşım değildi. Ayrıca kolejdeyken menenjit, 24 yaşında kanser ve bir diğer hayatı tehdit eden hastalık ile savaştım. Otobiyografim, hayatımda üstesinden gelmek zorunda kaldığım şeyler yüzünden sahip olduğum olumlu yollara ve kazanımlara bakıyor. Çok mizah ve macera dolu.
Kekemeliğin bugün nasıl? Bir şey varsa onu kontrol etmek veya yönetmek için ne yaparsınız?
Konuşma sorunlarımı kontrol edebilirim. Bir kalabalığın önünde, kusursuzum. İki kişinin önünde biraz mücadele edebilirim. Bekçimin düşmesine ve konsantre olmayı bıraktığı zamandı. Yıllarca disleksik olmakla da savaşmak zorunda kaldım. Kelimeleri geriye doğru okumak. Tanrıya şükür bu savaşta savaşmama yardım eden güçlü bir annem vardı.
Kekemeliğin size sunduğu en büyük zorluklar nelerdir?
Çok fazla insanın önünde akıcı olmama rağmen, birebir toplantılar zor. Bu yüzden asla bir menajer sağlamadım. Yetenek ajanları bana hiç şans tanımadı. Üstüme geçiyorlar. Bunun konuşmam nedeniyle olduğunu biliyorum ve birçoğu bunu doğrudan yüzüme söyledi. Onlara dürüst oldukları için saygı duyuyorum ama iş adamları olarak onlara saygı duymuyorum. Benim yaptığım gibi cesaretleri olsaydı, açık olanı görecek ve mücadeleye katılacaklardı. Her zaman insanlara yardım ettim. Birbirimize yardım etmek için hepimiz buradayız.
Kekemelik konusunda en büyük başarınız nedir?
Ben lisedeyken, çoğunlukla herkes konuşur ve lise müzikalimizin başrolü olduğum gerçeği üzerine gülerdi. Tükenmiş bir kalabalıktı. “Frank Sinatra” gibi şarkı söylerken ve “James Dean” gibi konuşurken, herkes şok oldu. Ayakta bir alkış aldı ve o gece inananlara karşı birçok nefret duydum.
[Resim: MichaelAttardi3_fall2018.jpg]

Deneyimlerinize dayanarak, kekeleyen çocuklara ne söylemek istersiniz?
Kendine inan! Hedeflerin için bir plan yap! Eğitim, kimsenin sizden alamayacağı bir şeydir! İnsanlara daima, tedavi edilmek istediğiniz şekilde saygı gösterin. Akıl hocalarını bul ve aileni sev. Kahkahaların çok güçlü ve ilham verici bir araç olduğuna inanıyorum. Ayrıca okul sisteminde çocuklara müzik, sanat ve sporu öğrenme ve deneyimleme fırsatı vermenin önemine inanıyorum. Bu fırsatlara sahip olmasaydım bugün olduğum adam olmazdım. Bu seçmeli derslerin her zaman okullarda öğretilmesi gerekir. Bunun birden fazla tavsiye olduğunu biliyorum, ancak dünyayı yaratması 6 gün sürdü. Bir değil.
Michael Attardi'nin kitabı, bunu yapamazsın! Evet yapabilirim! , şu anda amazon.com adresinden satın alınabilir.

2018 Sonbahar Bülteninden - Amerika Kekemelik Vakfı

Forum Hakkında

Yardım & Destek

Yararlı Linkler

İletişim Bilgilerimiz