Charles Van Riper'in tedavisini gelin mümkün olduğunca en kısa biçimde Andreas Starke'den dinleyelim:
[Makalesi Almancadır: Stottertherapie nach Charles Van Riper]
Kekemelik terapileri iki gruba ayrılabilir: kekemeliğin artık oluşmaması için konuşma akışını değiştirmeye çalışanlar ve kekemeye kekemeliğe daha iyi yanıt vermeyi öğretmeye çalışanlar "beceriye yönelik" olarak tanımlanabilir.
Ana fikir, kekemeliğin sıklığının sıfıra indirilmesi gerektiğidir. Bu genellikle bir konuşma tekniği kullanılarak yapılır ve kekeme ve terapisti kekemelikle başa çıkma ihtiyacından kurtarır.
İkinci grup terapiler "ciddiyet odaklı" olarak adlandırılabilir. Buradaki ana fikir, kekemenin kolay ve çaba harcamadan kekelemeyi öğrendiğinde, konuşma daha az stresli olduğu için daha az kekelemesidir. Kekemelikteki değişim burada en büyük rolü oynadığından, bu terapiler "kaçınmayan terapiler" olarak da adlandırılabilir.
Van Riper'in terapisi, ciddiyet odaklı kekemelik terapilerinden biridir. Kekeleyen kişiye akıcı konuşmayı öğretmenin gerekli olmadığı temel fikirden başlar. Herhangi bir kekeme belirli koşullar altında akıcı bir şekilde konuşabilir. Aslında öğrenmesi gereken şey, kekemeliğe daha iyi tepki vermek ya da daha açık söylemek gerekirse, daha iyi kekelemektir.
"Daha iyi" kelimesi elbette "daha fazla" veya "daha ağır" ile karıştırılmamalıdır. "İyi kekemelik", mümkün olduğunca konuşma akışındaki kesintilerin - nörolojik bir bakış açısından - etkileri anlamına gelir. kesinlikle konuşma hareketi tutamacının kontrolündeki bir hata tarafından tetiklenir. Çaba göstermeden veya kaçınmadan kekelemek mümkündür, ancak öğrenmesi kolay değildir. Bu, kekemelik meydana geldiğinde bilinçli izleme yoluyla - normalde otomatik - süreç kontrolünü kendi ellerinize alarak başarılabilir. Bu tür kekemelik, dinleyici veya konuşmacı için rahatsız olmama avantajına sahiptir.
"Daha iyi" kelimesi elbette "daha fazla" veya "daha ağır" ile karıştırılmamalıdır. "İyi kekemelik", mümkün olduğunca konuşma akışındaki kesintilerin - nörolojik bir bakış açısından - etkileri anlamına gelir. Kesinlikle konuşma hareketinin akış kontrolündeki bir hata tarafından tetiklenir. Çaba göstermeden veya kaçınmadan kekelemek mümkündür, ancak öğrenmesi kolay değildir. Bu, kekemelik meydana geldiğinde bilinçli izleme yoluyla - normalde otomatik - süreç kontrolünü kendi ellerinize alarak başarılabilir. Bu tür kekemelik, dinleyici veya konuşmacı için rahatsız olmama avantajına sahiptir.
Van Riper Terapisinde "efor" ve "kaçınma" iki anahtar sözcüktür. Konuşma, çok az güç gerektiren ancak yüksek derecede doğruluk gerektiren bir süreçtir.
Pek çok kekeme yaşamları boyunca kekemeliğe karşı koymak için güç kullanmayı öğrendi. Kekemeliğin en "savunmasız" olduğu yere saldırmayı, yani koordineli süreci kontrol ederek öğrenebilir ve "güç kullanarak" kekemelik olayını sona erdirme eğilimine direnmeyi öğrenebilirsiniz.
Konuşma akışının beklenen veya fiili kesintiye uğramasına yanıt vermenin bir başka yolu, akışta durmak, geri dönmek veya ilk etapta bir şey söylememektir. Bunların tümü "kaçınma" olarak adlandırılabilir. Kaçınmak yanıt vermek için hiçbir çaba göstermez, ancak konuşmak çok rahatsız edici görünebilir. Konuşmacının planladığı ve dinleyicinin beklediği gibi gitmez. Kekeme kişiler kaçınma hilelerinden vazgeçmeyi öğrenebilir ve böylece konuşmalarını normalleştirebilirler.
Van Riper kekemelik tedavisi için dört aşamadan oluşan bir plan geliştirdi:
İlk aşamada (İdentifikasyon, yani tanımlama): terapist ve Kekeme, kekemeliği gözlemlemeyi, tanımlamayı ve anlamayı öğrenir.
İkinci aşamada (Desensitizasyon, yani duyarsızlaştırma)kekeme kişi kekemelik sırasında bir tür iç sakinlik ve huzur geliştirmeyi öğrenir ve bu olağan korku ve panik duygularıyla uyuşamadığı için yapılır. Bu çalışma, Modifikasyon aşaması için ön koşuldur. Kekemelerin çoğu, kekemelik sırasında olumsuz duygularından o kadar etkilenir ki, kekemelik sürecine bilinçli müdahale imkansız görünür.
Üçüncü aşamada (Modifikasyon), kekeme, konuşma akışındaki kesintilere tepki vermenin yeni bir yolunu öğrenir. Yeni tepki, kekelenen kelimeyi yavaşça tekrarlayarak (düzeltme) uygulanır. Yeni tepki, yavaş, ileriye dönük, bilinçli bir hareketle (çekilme) kendinizi hiç çaba harcamadan kekemelik konumundan çıkarmaktır. Son olarak, beklenen kekemelik durumunda (hazırlık seti) en baştan daha iyi bir yaklaşım seçmek için pratik yapılır. Üçüncü aşama sırasında, genellikle konuşma sürecinde önemli bir akıcılık kaybı olur. Kekeleyen kişi "akıcı hale gelir". Bu fenomen, kontrol hissinin genellikle kekemeliğe neden olan olumsuz uyarılmayı ortadan kaldırmasından kaynaklanmaktadır.
Dördüncü aşama (stabilizasyon), amacında ilk üç aşama kadar açık bir şekilde tanımlanamamıştır. Esasen, kekeme kişiyi beklenen büyük olasılıkla nüksetmeye hazırlamak ve elde edilen akıcılığı daha da geliştirmek meselesidir. İkincisi, her şeyden önce, akıcı bir şekilde konuşurken hareketlerin sırasının son derece bilinçli algılanması yoluyla pratik (yani egzersiz) yoluyla elde edilir.
Modifikasyon Van Riper Terapisinin kalbindedir. Burada kekeme, çaba, telaş ve korku duyguları ile süreç kontrolündeki hatayı aşma alışkanlığını kırma fırsatına sahiptir. Tanımlama ve duyarsızlaştırma, bu zor adımın başarılı olması için gerekli koşulları yaratır.
Van Riper Terapisinin sonuçlarıyla ilgili soru şu şekilde yanıtlanabilir: Tıpkı Diğer Kekemelik tedavisi biçimlerinde olduğu gibi, çok az yetişkin hasta - eğer varsa - tamamen normal Konuşmacılar haline gelir, yani artık Kekemelik yaşamayan ve aslında hiçbir koşulda Kekelemeyen insanlar. Van Riper terapisindeki başarılı katılımcıların çoğu, normal bir konuşmacı gibi hafif, zahmetsiz bir kekemelikle yaşayabileceklerini ve yavaş yavaş konuşma ile başa çıkmanın bunu yapmalarını sağlayacak bir yol bulabileceklerini keşfederler. Bu kötü bir ihtimal değil.
[Makalesi Almancadır: Stottertherapie nach Charles Van Riper]
Kekemelik terapileri iki gruba ayrılabilir: kekemeliğin artık oluşmaması için konuşma akışını değiştirmeye çalışanlar ve kekemeye kekemeliğe daha iyi yanıt vermeyi öğretmeye çalışanlar "beceriye yönelik" olarak tanımlanabilir.
Ana fikir, kekemeliğin sıklığının sıfıra indirilmesi gerektiğidir. Bu genellikle bir konuşma tekniği kullanılarak yapılır ve kekeme ve terapisti kekemelikle başa çıkma ihtiyacından kurtarır.
İkinci grup terapiler "ciddiyet odaklı" olarak adlandırılabilir. Buradaki ana fikir, kekemenin kolay ve çaba harcamadan kekelemeyi öğrendiğinde, konuşma daha az stresli olduğu için daha az kekelemesidir. Kekemelikteki değişim burada en büyük rolü oynadığından, bu terapiler "kaçınmayan terapiler" olarak da adlandırılabilir.
Van Riper'in terapisi, ciddiyet odaklı kekemelik terapilerinden biridir. Kekeleyen kişiye akıcı konuşmayı öğretmenin gerekli olmadığı temel fikirden başlar. Herhangi bir kekeme belirli koşullar altında akıcı bir şekilde konuşabilir. Aslında öğrenmesi gereken şey, kekemeliğe daha iyi tepki vermek ya da daha açık söylemek gerekirse, daha iyi kekelemektir.
"Daha iyi" kelimesi elbette "daha fazla" veya "daha ağır" ile karıştırılmamalıdır. "İyi kekemelik", mümkün olduğunca konuşma akışındaki kesintilerin - nörolojik bir bakış açısından - etkileri anlamına gelir. kesinlikle konuşma hareketi tutamacının kontrolündeki bir hata tarafından tetiklenir. Çaba göstermeden veya kaçınmadan kekelemek mümkündür, ancak öğrenmesi kolay değildir. Bu, kekemelik meydana geldiğinde bilinçli izleme yoluyla - normalde otomatik - süreç kontrolünü kendi ellerinize alarak başarılabilir. Bu tür kekemelik, dinleyici veya konuşmacı için rahatsız olmama avantajına sahiptir.
"Daha iyi" kelimesi elbette "daha fazla" veya "daha ağır" ile karıştırılmamalıdır. "İyi kekemelik", mümkün olduğunca konuşma akışındaki kesintilerin - nörolojik bir bakış açısından - etkileri anlamına gelir. Kesinlikle konuşma hareketinin akış kontrolündeki bir hata tarafından tetiklenir. Çaba göstermeden veya kaçınmadan kekelemek mümkündür, ancak öğrenmesi kolay değildir. Bu, kekemelik meydana geldiğinde bilinçli izleme yoluyla - normalde otomatik - süreç kontrolünü kendi ellerinize alarak başarılabilir. Bu tür kekemelik, dinleyici veya konuşmacı için rahatsız olmama avantajına sahiptir.
Van Riper Terapisinde "efor" ve "kaçınma" iki anahtar sözcüktür. Konuşma, çok az güç gerektiren ancak yüksek derecede doğruluk gerektiren bir süreçtir.
Pek çok kekeme yaşamları boyunca kekemeliğe karşı koymak için güç kullanmayı öğrendi. Kekemeliğin en "savunmasız" olduğu yere saldırmayı, yani koordineli süreci kontrol ederek öğrenebilir ve "güç kullanarak" kekemelik olayını sona erdirme eğilimine direnmeyi öğrenebilirsiniz.
Konuşma akışının beklenen veya fiili kesintiye uğramasına yanıt vermenin bir başka yolu, akışta durmak, geri dönmek veya ilk etapta bir şey söylememektir. Bunların tümü "kaçınma" olarak adlandırılabilir. Kaçınmak yanıt vermek için hiçbir çaba göstermez, ancak konuşmak çok rahatsız edici görünebilir. Konuşmacının planladığı ve dinleyicinin beklediği gibi gitmez. Kekeme kişiler kaçınma hilelerinden vazgeçmeyi öğrenebilir ve böylece konuşmalarını normalleştirebilirler.
Van Riper kekemelik tedavisi için dört aşamadan oluşan bir plan geliştirdi:
İlk aşamada (İdentifikasyon, yani tanımlama): terapist ve Kekeme, kekemeliği gözlemlemeyi, tanımlamayı ve anlamayı öğrenir.
İkinci aşamada (Desensitizasyon, yani duyarsızlaştırma)kekeme kişi kekemelik sırasında bir tür iç sakinlik ve huzur geliştirmeyi öğrenir ve bu olağan korku ve panik duygularıyla uyuşamadığı için yapılır. Bu çalışma, Modifikasyon aşaması için ön koşuldur. Kekemelerin çoğu, kekemelik sırasında olumsuz duygularından o kadar etkilenir ki, kekemelik sürecine bilinçli müdahale imkansız görünür.
Üçüncü aşamada (Modifikasyon), kekeme, konuşma akışındaki kesintilere tepki vermenin yeni bir yolunu öğrenir. Yeni tepki, kekelenen kelimeyi yavaşça tekrarlayarak (düzeltme) uygulanır. Yeni tepki, yavaş, ileriye dönük, bilinçli bir hareketle (çekilme) kendinizi hiç çaba harcamadan kekemelik konumundan çıkarmaktır. Son olarak, beklenen kekemelik durumunda (hazırlık seti) en baştan daha iyi bir yaklaşım seçmek için pratik yapılır. Üçüncü aşama sırasında, genellikle konuşma sürecinde önemli bir akıcılık kaybı olur. Kekeleyen kişi "akıcı hale gelir". Bu fenomen, kontrol hissinin genellikle kekemeliğe neden olan olumsuz uyarılmayı ortadan kaldırmasından kaynaklanmaktadır.
Dördüncü aşama (stabilizasyon), amacında ilk üç aşama kadar açık bir şekilde tanımlanamamıştır. Esasen, kekeme kişiyi beklenen büyük olasılıkla nüksetmeye hazırlamak ve elde edilen akıcılığı daha da geliştirmek meselesidir. İkincisi, her şeyden önce, akıcı bir şekilde konuşurken hareketlerin sırasının son derece bilinçli algılanması yoluyla pratik (yani egzersiz) yoluyla elde edilir.
Modifikasyon Van Riper Terapisinin kalbindedir. Burada kekeme, çaba, telaş ve korku duyguları ile süreç kontrolündeki hatayı aşma alışkanlığını kırma fırsatına sahiptir. Tanımlama ve duyarsızlaştırma, bu zor adımın başarılı olması için gerekli koşulları yaratır.
Van Riper Terapisinin sonuçlarıyla ilgili soru şu şekilde yanıtlanabilir: Tıpkı Diğer Kekemelik tedavisi biçimlerinde olduğu gibi, çok az yetişkin hasta - eğer varsa - tamamen normal Konuşmacılar haline gelir, yani artık Kekemelik yaşamayan ve aslında hiçbir koşulda Kekelemeyen insanlar. Van Riper terapisindeki başarılı katılımcıların çoğu, normal bir konuşmacı gibi hafif, zahmetsiz bir kekemelikle yaşayabileceklerini ve yavaş yavaş konuşma ile başa çıkmanın bunu yapmalarını sağlayacak bir yol bulabileceklerini keşfederler. Bu kötü bir ihtimal değil.