Konu taşınmıştır.
(@cemal alın)
Merhabalar
Adım Cemal, 26 yaşındayım ve kendimi bildim bileli kekemeyim. Aslen Diyarbakırlıyım ama küçüklüğüm İzmir'de geçti. Okula da geç yazıldım. Yazıldığımda artık Diyarbakır'a taşınmıştık bile. İlk okul yıllarım, orta okul ve lise, tamamen kekemeliğimle boğuşmakla geçti. Başarılı bir öğrenci olarak okulda lanse edilmeme rağmen (ki yüksek bir puan ile Anadolu Lisesi'ne girmiştim), liseyi kekemeliğim yüzünden terk ettim. Daha sonra açıktan mezun oldum. Kekemeliğim sayesinde o kadar çok zorluk yaşıyordum ki, okulu dahi bırakmak zorunda kaldım ve hâlâ da kekemeliğim yüzünden çok zorluklar yaşıyorum. Bir iş görüşmesinde başarılı olamıyor olmam bir tarafa, iş görüşmesine hak kazanıp mülakata bile giremiyorum. Zira iş görüşmesi için telefonla aradığım insanlar beni çoğu defa anlamıyor. Anlayan da yaşadığım konuşma sıkıntısını anladıktan sonra hemen konuşmayı yarıda kesiyor. Bazı başvurduğum pozisyonlar da bana iyi bir iletişime sahip olmam gerektiği söylenip, nazikçe yol bana gösterildi.
Bir kıza açılamıyorum, düzgün bir işe alınmıyor, derdimi ifade edemiyorum. Kekemeliğin bana bahşettiği türlü türlü ruhsal sıkıntılarla yaşıyorum. Dışarı çıkıp birileriyle sohbet etmek bile istemiyorum. En önemlisi de, kekemeliğim sayesinde artık intihar düşünceleriyle günümü geçiriyorum ve galiba artık dayanamayacağım gibi geliyor.
Teşekkür ederim kekemelik...
(@cemal alın)
Merhabalar
Adım Cemal, 26 yaşındayım ve kendimi bildim bileli kekemeyim. Aslen Diyarbakırlıyım ama küçüklüğüm İzmir'de geçti. Okula da geç yazıldım. Yazıldığımda artık Diyarbakır'a taşınmıştık bile. İlk okul yıllarım, orta okul ve lise, tamamen kekemeliğimle boğuşmakla geçti. Başarılı bir öğrenci olarak okulda lanse edilmeme rağmen (ki yüksek bir puan ile Anadolu Lisesi'ne girmiştim), liseyi kekemeliğim yüzünden terk ettim. Daha sonra açıktan mezun oldum. Kekemeliğim sayesinde o kadar çok zorluk yaşıyordum ki, okulu dahi bırakmak zorunda kaldım ve hâlâ da kekemeliğim yüzünden çok zorluklar yaşıyorum. Bir iş görüşmesinde başarılı olamıyor olmam bir tarafa, iş görüşmesine hak kazanıp mülakata bile giremiyorum. Zira iş görüşmesi için telefonla aradığım insanlar beni çoğu defa anlamıyor. Anlayan da yaşadığım konuşma sıkıntısını anladıktan sonra hemen konuşmayı yarıda kesiyor. Bazı başvurduğum pozisyonlar da bana iyi bir iletişime sahip olmam gerektiği söylenip, nazikçe yol bana gösterildi.
Bir kıza açılamıyorum, düzgün bir işe alınmıyor, derdimi ifade edemiyorum. Kekemeliğin bana bahşettiği türlü türlü ruhsal sıkıntılarla yaşıyorum. Dışarı çıkıp birileriyle sohbet etmek bile istemiyorum. En önemlisi de, kekemeliğim sayesinde artık intihar düşünceleriyle günümü geçiriyorum ve galiba artık dayanamayacağım gibi geliyor.
Teşekkür ederim kekemelik...
