Merhaba arkadaşlar
Ben Cengiz Diyarbakır'dan aranıza katılıyorum , 42 yaşında evli ve 4 çocuk babasıyım.
Tam olarak ne zaman kekeme olduğumu hatırlamıyorum , muhtemelen 2 yada 3 yaşlarında olabilir.
Kültürlü bir aileden geldiğim söylenemez.Bu bakımdan benim kekemeliğim pek önemsenmedi.Genelde ''Düzgün konuş'' ''Kekeleme'' Kekelersen döverim'' gibi söylemlerle içine kapanık , kimseyle konuşamaz biri oldum çıktım.
Okul hayatındada pek bi fark yoktu.Öğretmenimiz Bayan'dı ve çok sinirliydi.Belki size tuhaf gelebilir ama bize ders anlatırken sınıfta sigara içiyordu.Türkçe derslerinde sırayla okuma yaptırıyordu tüm sınıfa,sıra bana gelince öyle bir zorlanıyordumki öyle bir acı çekiyordumki sadece ölmüyordum yemin ederim.Kekelediğimde kızıyordu bazan cetvelle dövdüğüde oluyordu.Arkadaşlarımında bana gülmesi cabası.
Ailemin kekemeliğim için yaptıkları şeyleri söylersem belki gülebilirsiniz.Türbelere falan gittik toprak yemeler işte ağıza anahtar bırakmalar yanılmıyorsan biride ağzıma tükürmüştü biri bir seferinde.
İlkokuldan sonra okuyamadım.Babam beni bi marangoza çırak verdi tabi buradada çok dayak yedim
Askerlik zamanın geldi ve büyük bir hevesle gittim.Yanılmıyorsam 3'cü gündü kekelediğim için bi dayakta orada yedim.İlk kez oradayken kendimi sorgulamaya başladım ve kendime şöyle dedim ''Hiç kimse kekeme olduğum için beni ezemez''
Bi Uzman çavuşumuz vardı Ramazan , durumumu ona anlattım.Sağolsun beni bu konuda hiçbir zaman ezdirmedi ve acemiliğim bitince GATA askeri hastahanesine gitmemi söyledi.Dediğini de yaptım.Revirdeki doktorumuz bana Gölcük'te bulunan hastahaneyi tavsiye etti ve oraya gittim.Doktor benimle çok akibar ve açık konuştu.Bunun herangi bir ilacı yada çaresi olmadığını sürekli sesli kitap okursam bunun azalacağını söyledi.
Günümüze dönecek olursak;
Bu kekemelik merkezlerine hiç inanmadım ve gitmedim.Düzenli uyku ve düzenli beslenmenin kekemeliğimi azalttığını gördüm.
42 yaşıma kadar kekemeliğim için özel bi çaba içerisine girmedim.Tesadüfen bu platformu gördüm ve başta ''Bom boş '' bilgiler sanıp okumak istemedim ama iyiki bir iki konu okumuşum.
Benim kekemeliğim orta derecede en azından ben öyle tahmin ediyorum.Forumda yazılanları halen okuyorum,anlamaya çalışıyorum.
İlk kez ciddi anlamda Cv yazıyorum ve bu siteyi bulduğum için çok mutluyum.
Ben Cengiz Diyarbakır'dan aranıza katılıyorum , 42 yaşında evli ve 4 çocuk babasıyım.
Tam olarak ne zaman kekeme olduğumu hatırlamıyorum , muhtemelen 2 yada 3 yaşlarında olabilir.
Kültürlü bir aileden geldiğim söylenemez.Bu bakımdan benim kekemeliğim pek önemsenmedi.Genelde ''Düzgün konuş'' ''Kekeleme'' Kekelersen döverim'' gibi söylemlerle içine kapanık , kimseyle konuşamaz biri oldum çıktım.
Okul hayatındada pek bi fark yoktu.Öğretmenimiz Bayan'dı ve çok sinirliydi.Belki size tuhaf gelebilir ama bize ders anlatırken sınıfta sigara içiyordu.Türkçe derslerinde sırayla okuma yaptırıyordu tüm sınıfa,sıra bana gelince öyle bir zorlanıyordumki öyle bir acı çekiyordumki sadece ölmüyordum yemin ederim.Kekelediğimde kızıyordu bazan cetvelle dövdüğüde oluyordu.Arkadaşlarımında bana gülmesi cabası.
Ailemin kekemeliğim için yaptıkları şeyleri söylersem belki gülebilirsiniz.Türbelere falan gittik toprak yemeler işte ağıza anahtar bırakmalar yanılmıyorsan biride ağzıma tükürmüştü biri bir seferinde.
İlkokuldan sonra okuyamadım.Babam beni bi marangoza çırak verdi tabi buradada çok dayak yedim
Askerlik zamanın geldi ve büyük bir hevesle gittim.Yanılmıyorsam 3'cü gündü kekelediğim için bi dayakta orada yedim.İlk kez oradayken kendimi sorgulamaya başladım ve kendime şöyle dedim ''Hiç kimse kekeme olduğum için beni ezemez''
Bi Uzman çavuşumuz vardı Ramazan , durumumu ona anlattım.Sağolsun beni bu konuda hiçbir zaman ezdirmedi ve acemiliğim bitince GATA askeri hastahanesine gitmemi söyledi.Dediğini de yaptım.Revirdeki doktorumuz bana Gölcük'te bulunan hastahaneyi tavsiye etti ve oraya gittim.Doktor benimle çok akibar ve açık konuştu.Bunun herangi bir ilacı yada çaresi olmadığını sürekli sesli kitap okursam bunun azalacağını söyledi.
Günümüze dönecek olursak;
Bu kekemelik merkezlerine hiç inanmadım ve gitmedim.Düzenli uyku ve düzenli beslenmenin kekemeliğimi azalttığını gördüm.
42 yaşıma kadar kekemeliğim için özel bi çaba içerisine girmedim.Tesadüfen bu platformu gördüm ve başta ''Bom boş '' bilgiler sanıp okumak istemedim ama iyiki bir iki konu okumuşum.
Benim kekemeliğim orta derecede en azından ben öyle tahmin ediyorum.Forumda yazılanları halen okuyorum,anlamaya çalışıyorum.
İlk kez ciddi anlamda Cv yazıyorum ve bu siteyi bulduğum için çok mutluyum.
