selamlar hemen hemen forumdaki her yazıyı okudum benim hikayeme gelirsek her kekeme gibi sizinkilerden cok farkli deil kendimi bildim bileli kekemeyim nasıl nerde başladığı konusunda fikrim yok idrak edip hissettigim zamanlar ilkokul 1.sınıf ta diyebilirim derslerimde başarılı bi ogrenciydim sözlülere tahtaya kendi isteğimle hic kalkmazdım çoğu kekeme arkadaş gibi tabi o zamanlar cok fazLa ruh halimi hissedemiyorum sadece kekeme olduğumu biliyodum ve 2.plana atiyodum kendimi bu böyle devam etti lise hayatım da tam tersine cok başarısız bi öğrenci oldum ozamanlar bu psikolojik yükü kaldiramadim icime kapanip tamamen asosyal biri oldum derslere de gereken onemi vermeyip ust uste lise 1 de sınıfta kaldim ve lise hayatım doğal olarak bitmis oldu o yillarda psikolojik tedavide aldim ilaçlar kullandim ilaçlarla olmuyacagini anladim birkac sene kullandiktan sonra askerde birakma karari aldim daha sonra liseyi de açıktan okuyup üniversiteyi kazanip ve mezun oldum universte yıllarında da çok sunum konuşma gerektiren bi bölümde okumadigim için sıkıntı yasamadan mezun olduk genel olarak kekemeliğimi hep gizlemeye çalıştım ne konuştuğuma deil nasıl konusacagima odaklandım aile ortamında genel olarak takılmadan konuşuyorum cok nadir olarak uzun cümleler kurarken takilabiliyorum arada ama bu benim için hiç sorun olmuyo kendimi rahat hissettiğim için arkadas ortaminda markette minibüste yolda vs normal akışkan konuşuyorum genel olarak ama arada takildigim oluyo o anki ruh haliyle alakali birsey bence ne kadar cok kafaya takiyosan o kadar stres ve akabinde konusmamizda takilmalar oluyo ve konusmamin kusursuz olmasini istiyorum takildigimda ise moralim bozuluyo tabi her kekeme gibi psikolojik bitkinlige bürünüyorum bazen blok oluşuyo kekelemenin en ağır şekli benim gibi her kekemenin en nefret ettiği olay bi kere blok geldimi moralmen cöküyosun ve ne dicegini anlatamıyosun en aciz olduğumuz anlar o anlardir kendimizi işe yaramaz biri olarak görüp bütün özguvenimiz bi anda sıfırlanıyo ve kendi kendine düşününce ben nasıl tutuldum nasil kelimeler cikmadi diye hayretler icerisinde akil yurutmeye çalışıyosun ve tabi o anda ses tellerimizi mi kapatiyoruz yoksa beyinsel olarak ters giden olaylar zincirimi oluyo emin deilim bazi dönemler konusmamizda en ufak bi aksaklik olmaz bazi dönemler iki kelimeyi bi araya getiremeyiz o anki ruh halimize göre deisiyo konusmasinda sorun olmayan insanlar için nasil ruh halinde olurlarsa olsunlar kendilerini rahatca ifade edebiliyolar yani hayata yenik başlayanlardaniz tedavisinin olmayacağını da biliyorum Allah hepimizin yardımcısı olsun

Hayatını bizimle paylaştığın için teşekkürler.
Sana şu yazıyı önemle tavsiye ederim http://kekemelikforum.com/konu-insan-neden-kendine-bir-kekeleme-payi-birakmali.html
Başarılar dilerim

Kekemelik için ne yaptın önce bu soruyu kendine sormalısın.Tedavisi yok diyerek artık kabullenmişsin.Dışarıya karşı duyarsızlaşmamışsın.Yazıdan anladığım kadarıyla anksiyete,okb falan var.Devamlı kekemeliği düşünüyorsun neden konuşamadım vb.Hala psikolojik olarak tam düzelmemişsin ilaçların faydası olurdu keşke bırakmasaydın eğer ilaç kullanmak istemiyorsan da psikolog'dan yardım al.Bunun yanında bir konuşma terapistine git faydası olur.

kyaman meraba kekemelik icin onceleri ergenlik döneminde ilaç tedavisi aldım dedigin gibi okb ve anksiyete teşhisi koydular uyuşturma ve bir kac yan etki dışında hiçbir etkisini göremedim sürekli farkli farkli ilaclar veriyolardi bir kobay gibi üstümde deneme yapiyolardi anlicagin bende daha sonra askerde birakma karari aldim ve bundan da pisman deilim daha sonra son bir yıldır kendimce evde arastirmalar yaparak uygulamalar yaptım sesli kitap okuma bilincalti telkin videolari susma nefes egsersizleri daf stuttering vs aklima gelenler bunlar ( bilincalri telkini 1 aya yakin susma ve nefes egzersizini 1 hafta gibi uyguladim ve hicbir etkisini göremedim bütün bunların hatta daha kötüye gitti diyebilirim daf i uc bes gün uyguladim ve bıraktım onda da bisiler olacağını hissetseydim devam ederdim stutteringide 1 aydir uyguladim ve devam ediyorum suan bir kac ay daha uygularım umarim ve gelismeleri burdan sizlerle paylasirim ) onun dışında duyarsızlaştırmayı kendime benimsemedim herzaman kusursuz konuşmaya odaklanip kekemeligimi belli etmemeye calistim yeri geldi sustum kısa kısa cümleler kullandim tabi eninde sonunda kendini ele veriyor daha fazla stres altinda oluyoruz bu şekil ne kadar üstünde calismalar yapsak ne kadar hayatimizin odak noktasi haline getirsek o derece sıkıntı yaratıyor kekemelik onun icin son zamanlarda cok üzerinde durmuyorum ara ara buraya gelip bilgi sahibi olmaya calisiyorum petra haniminda dedigi gibi saolsun yıllarını bu ise vermis avrupadaki teknik ve uygulamalari bizimle paylaşıyor kekemeliği ergenlik doneminden sonra gecmemis birinin düzelme şansı yokmuş bizide yıllarca kekemelige 15 günde son gibi merkezlerde umutlarimizi sömürdüler ve bunu kabullenmeyip savasmamiz gerektigine inandirdilar bunlari yaptikcada daha kötüye gittigin farkina vardık kabullenip barışık bi sekilde yaşamayı unutttuk gurumuza yediremedik belkide ve en önemlisi hayatimizin en güzel dönemlerini buna kafayi yorarak hayattan zevk almayarak yaşiyoruz zaman gectikcede bunun farkina varıyoruz atiyorum 40 yasini geçmiş kekeme birilerine cok rast gelmedim bizde zaman gectikce bu durumu ister istemez kabullenecez ve daha rahat bir yasam sürecegiz buna inaniyorum kaybettiğimiz ise gencligimizin en güzel yıllarını bu duruma odak noktasi haline getirip stresli bir sekilde yasadigimizla kalıcak