Doktora araştırmacısı olan Paul H. Brocklehurst'ın ciddi bir kekemelik sorunu vardı.21 yaşındayken bir meditasyon olarak Zen Mindfulness farkındalığına başladı. Bir yetişkin olarak, 18 ay boyunca her sabah ve akşam meditasyon yaparak kekemeliği atlattı ve kekemeliği geri dönmedi. Ancak birkaç yıl sonra başka bir ülkeye taşınıp Yunanca öğrendikten sonra, özgürce konuşma konusundaki güvenini kaybetmiş, kekemeliğin geri döneceğinden korkmaya başlamış ve daha sonra faydası olmayan bir kaçınma-davranış tutumu benimsemiştir.(örn. durumlardan ve kelimelerden kaçınmak) Daha sonra kekemeliği geri geldi ama çok daha hafif bir biçimde.

Teori :

• Kekemelik oldukça bireysel bir durumdur ve her yöntem tüm PWS'lere eşit derecede yardımcı olmaz.
  
  
• Kelimeleri bölmek veya konuşma kaslarını germek konuşma bloklarına neden olmaz. Kekeme olmayanlar da tam olarak aynı şeyi yapar
  
  
• Kekemeliği tahmin ederek konuşma blokajları tetiklenebilir
  
  
• Değişken Serbest Bırakma Eşiği hipotezi : Konuşma planlarının, motor uygulaması için serbest bırakılmadan önce belirli bir minimum elektriksel aktivasyon eşiğine ulaşması gerekir. Serbest bırakma eşiği, konuşmacının algısına bağlı olarak yükselir ve azalır: 1) önemli kelimeleri net, doğru bir şekilde söylemek ve 2) hata yapmaktan veya uygunsuz konuşmaktan kaçınmak. Bununla birlikte, serbest bırakma eşiği belirli bir noktanın üzerine çıkarsa, motor yürütmeyi serbest bırakmak için bazı sesler ve kelimeler etkinleştirilmez (bu da konuşma blokajıyla sonuçlanır)
  
  
• Daha yeni olan veya üzerimizde güçlü bir etki bırakan olayların anıları daha hızlı harekete geçer. Sık sık diğer benzer anılarla güçlendirilen anıların etkinleştirilmesi daha hızlıdır
  
  
• Aktivasyonun yayılma süreci : Kekemelik zihinsel durumu, duyusal deneyimler/bilgiler ve diğer ilgili anılar ve düşüncelerle yeniden aktive edilebilir. Bir kelimenin hafızası aktif hale geldiğinde bir konuşma planına dönüşür.
  
  
• Çok düşük yürütme eşiği : uygun veya doğru yanıt verme ihtiyacının algılanmaması. Ayrıca fonolojik bir hatayla da sonuçlanabilir (örneğin, Jerry yerine Terry demek)
  
  
• Düşük yürütme eşiği : Doğru yanıt verme ihtiyacının olmadığını algılar. Ayrıca fonolojik bir hatayla da sonuçlanabilir
  
  
• Yüksek yürütme eşiği : Dikkatli ve uygun şekilde yanıt verme ihtiyacını algılar. Çok hızlı konuşursak söylemek istediğimiz kelime hala yayınlanma eşiğinin altında kalırken, biraz beklersek kelimeyi akıcı bir şekilde söyleriz çünkü kelime çıkış eşiğini aşacaktır.
  
  
• Çok yüksek uygulama eşiği : akıcı konuşma planına karar vermeyi/talimat vermeyi bırakmayı veya kekeme konuşma planı öğretmeye başlamayı algılar. Olumsuz deneyimlerden kaynaklanan iletişim zorluğu veya olası başarısızlık beklentisi nedeniyle [yüksek kalitede konuşma üretimi elde etmemizi engelleyen bir bozukluk], örneğin A) dinleyici işbirliği yapmıyor veya konuşmacının söylediklerine dikkat etmiyor, B) konuşmacı Kelimeleri net bir şekilde telaffuz edememek (boğaz ağrısı veya burun tıkanıklığı olduğunda), C) veya konuşmacının kendisini anlamadaki başarısızlığının nedeninin farkında olmaması, D) veya ne kadar mükemmel konuşmamız gerektiğine dair yüksek beklenti. Ne kadar hızlı ya da yavaş konuşmaya çalışırsak çalışalım engelleyeceğiz
  
  
• Yeni yürümeye başlayan çocuklar, belirli sosyal durumlarda belirli sözel ifadelerin ödüllendirilmek yerine cezalandırılacağını öğrenirler. Artık, cezalandırmanın muhtemel olduğu durumlarda bu tür sözel ifadeler üretmelerini engelleyen şartlı bir refleks gelişir. Yeni yürümeye başlayan çocuk daha sonra örneğin ebeveynlerinin olumsuz tepki vermesi durumunda konuşmayı geri tutmayı öğrenir.
  

İpuçları :

• Açık, dikkatli, uygun veya doğru yanıt verme ihtiyacını abartmayın
  
  
• Konuşma hatalarını düzeltme ihtiyacını abartmayın
  
  
• Kekemeliğe ve dinleyicilerin tepkilerine olan dikkatinizi abartmayın
  
  
• Yardımcı olmayan tavrınızı (olumsuz davranışları/algıları/deneyimleri ele alan) kabul edin (veya kabul edin). Daha az doğru/uygun konuşmanın (kekeme olmayanlara göre) sorun olmadığını öğrenin
  
  
• Sadece aklınızdan geçeni söyleyin [yalnızca fiziksel eylemler]. Bu yüzden önce görselleştirmeyin/hissetmeyin
  
  
• Konuşma hatalarını görselleştirmeyi ve taramayı bırakın. Bu, serbest bırakma eşiğini düşürecek, konuşma hatalarını artıracak (ki bunu kabul etmeyi öğrenebilirsiniz ), konuşmayı daha hızlı hale getirecek ve (savaş uçuşu) donma etkisini azaltacaktır
  
  
• Yeni konuşma şeklinizin, konuşmanızı dinleyiciler için yeterince anlaşılır kıldığına dair yeni bir inanç yaratın
  
  
• Dinleyicilerin beklentilerini ayarlayabilecekleri veya mantıksız karar vermekten kaçınmaya yardımcı olacak metanetli davranabilecekleri bir ortama geçin (veya yaratın).
  
  
• Yararsız, kendi kendine oluşan durum : Konuşma kalitemiz artarsa, salıverilme eşiğini düşürürüz. Ancak yüksek bir salınım eşiğine bağlı olduğumuz sürece bunu asla kendimize kanıtlayamayız. Olumsuz sonuç, kırmamız gereken bir kısır döngüdür (sonsuz döngü).
  
  
• Yararsız, kendi kendine oluşan durum : kekemelik yaparken veya kekemeliği tahmin ederken rahatsız olmak
  
  
• Yararsız, kendi kendine oluşan durum : Yararlı koşulları ortadan kaldırmak için konuşulan kelimenin başarısını değerlendirmek için konuşma kaslarını nasıl hareket ettirdiğimize dikkat edin (örneğin, gırtlağın önceden kapatılması)
  

Katılmadığım yönleri :

• " Özgürce konuşma konusundaki güvenini kaybetti ve bu da nüksetmeye neden oldu " - Güven eksikliğinin benimsenmesine katılmıyorum. Bana göre eğer şu tutumu benimserse kekemeliği geri gelmeyebilir:
  

1. kekemeliği aşmaktan suçluluk duymamak
   
   
2. sahtekarlık sendromu duygusunu kazanamamak
   
   
3. kapanmadan özgürlüğe kavuşacak gibi hissetmemek
   

• " Gerilen konuşma kasları konuşma blokajlarına neden olmaz " - Katılıyorum ve katılmıyorum. Evet, kaslarımızı olabildiğince gersek bile, fiziksel gerilim hiçbir şekilde konuşma kaslarında donma tepkisine yol açamaz. Ancak zihinsel olarak 'Kas gerginliği yaşıyorum' düşüncesi 'takılıp kalmışım' izlenimi doğurabilir. Bu daha sonra konuşma kaslarının hareketinin felce uğramasına neden olabilir.
  
  
• " Yetişkin olarak kekemeliği aşın " - Bu yazıyı okursanız, sizce, salıverilme eşiğimizi (yetişkin olarak kekemeliği aşabilmek için) artırmayı mı yoksa azaltmayı mı hedeflemeliyiz? Şunu unutmayın: A) kekeme olmayanlar bunu arttırırsa (örneğin, yeni, yabancı bir kelimeyi telaffuz ederken) akıcılığını geliştirecektir ve B) eğer kekemeliği olan kişiler bunu arttırırsa, konuşma kaslarını dondururlar C) ve eğer kekeme olan kişiler bunu azaltırsa , konuşma hatalarını bir sorun olarak algılayacak ve kaçınılması gereken bir durum olarak algılayacak ve kekemelik döngüsünün devam etmesine neden olacaklardır. Sonuç: Dolayısıyla, benim görüşüme göre, salıverilme eşiğini artırmak mı yoksa azaltmak mı gerektiği konusunda doğru bir cevap yoktur; bunun yerine, kekemeliği aşmak için yararlı bir tutum benimsemek (olumsuz algılar/deneyimlerle baş etme şeklimizi değiştirmek için) daha etkilidir.
  
  
• " Gerçekçi olmayan yüksek beklentiler, büyük olasılıkla, konuşma üretme sistemlerinin bir şekilde bozulduğunun farkında olmayan bireylerde ortaya çıkar " - Kendi fikrime katılıyorum: Yararsız kekemelik davranışımı, algılarımı ve tetikleyicilerimi tanımlamadan/analiz etmeden (Van Riper) önce Tam olarak yüksek beklentilere yol açacak şekilde neden kekelediğimin farkında değildim. Analiz aşamasından sonra bunları ayırt edebildim ve bu da (henüz) kontrol edebildiğim ve kontrol edemediğim şeyleri kabul etmemi (veya kabul etmemi) mümkün kıldı ve sonuç olarak yardımcı olmayan tavrımı değiştirdi (örneğin, 'yeni bir başarı tanımı benimsemek'). Başarı akıcılık değil, daha ziyade yararsız algılar/davranışlarla başa çıkma konusundaki tutumumu geliştirmek, kekemeliğe dikkat etmemek ve 'olsa bile koşulları' benimsemektir).
  
  
• " Dinleyenler olumlu bir tutum benimsediğinde daha akıcı konuşuyoruz (örneğin tutarsız/öngörülemeyen yanıtlar vermek yerine söylediklerimizi dikkatle dinleyen ebeveynler )" - Bana göre PWS, değişimi kendi dışında beklemeyi bırakmalı (çünkü mesele bağımlı olmak değil) harici kaynaklarda). PWS'nin dinleyicilerin tepkilerini umursamayı bırakmayı öğrenmesi için modern konuşma terapisi programlarına 'sabırlı' bir kurs eklenmesini öneriyorum.
  
  
• Sorular : 'Serbest bırakma eşiği' için alternatif bir terim nedir? Bu değil: kaygı. 'Önemli kelimeleri algılamak' mı? 'Belirsiz konuşmalardan kaçınma ihtiyacı' mı? 'Konuşma kaslarını felç eden aşırı güveni pekiştiriyor mu?' 'Konuşma yapılarını hareket ettirme talimatının bozulması mı?'
  
  
• Soru : " Bu nedenlerden herhangi biri - tek başına veya kombinasyon halinde - salınım eşiğinin çok yükselmesine neden olabilir ve kekeme kişinin sözlerini çıkarmasını engelleyebilir " - 'Tek başına' derken, yatkınlığı olmayan PWS'nin de VRT yaşayabileceğini mi kastediyorsunuz? konuşma blokajıyla sonuçlanan bir etki?
  
  
• Soru : " Çok hızlı konuşursak söylemek istediğimiz kelime hala yayınlanma eşiğinin altındadır, biraz beklersek ise kelimeyi akıcı bir şekilde söyleriz çünkü kelime yayınlanma eşiğini aşacaktır. " - Zaman spesifikasyonları nasıl etkiler ? (örn. uygun, doğru, tam veya dikkatli bir şekilde yanıt verme ihtiyacının olmadığını algılıyor musunuz)?
  

Çoğu insan tüm meditasyon ve farkındalık uygulamalarını aynı kategoriye koyar, ancak aslında bazı oldukça ilginç farklılıklar vardır. Daha yaygın meditasyon okullarından bazıları Zen, farkındalık ve Transandantal Meditasyon'u ™ içerir.

Farklılıklar yalnızca meditasyon uygulamasında değil aynı zamanda beyin dalgalarında kaydedilen değişikliklerde de ortaya çıkıyor. Zen meditasyonu , odağın kişinin nefesi gibi bir şeye yönlendirildiği bazı kontrollü odaklanma meditasyonlarını içerir. İlginç bir şekilde, beta ve gama dalgaları gibi beyin dalgası frekansları, kontrollü odaklanma meditasyonu sırasında elektroensefalogramda (EEG) sıklıkla gözlemlenir.

Gama dalgaları en hızlı hareket eden beyin dalgalarıdır ve aktif ve uyanık bir durumda bulunurlar. Bu özellikle yüksek düzeyde odaklandığınızda ve derin konsantrasyonda olduğunuzda geçerlidir. Bilginin işlenmesine yardımcı olduklarına inanılır ve problem çözmeye katılırlar. Kontrollü odaklanma meditasyonunun en güçlü zihinsel çabayı gerektirdiğine inanılmaktadır.


Farklı farkındalık uygulamaları ve belirli yoga biçimleri, açık izleme meditasyonu olarak kabul edilir. Bunlar yargılamadan kendini gözlemleme becerilerini besleyen gözlem temelli farkındalık uygulamalarıdır. Teta dalgaları genellikle bu durumdayken ve siz derin bir rahatlama halindeyken iş başındadır.

Transandantal Meditasyon , kendini aşan meditasyonun en yaygın şeklidir . Daha çok "zahmetsiz" bir meditasyon biçimi olarak görülüyor. Transandantal Meditasyon'da EEG taramalarında alfa dalgaları baskındır.

Alfa dalgaları çoğunlukla rahat uyanıklık durumunda görülür. TM'nin önermesi, aslında hiçbir konsantrasyona, zihin izlemesine veya bilinçli farkındalığa gerek olmadığıdır, bu yüzden sıklıkla en az miktarda zihinsel çaba gerektiren meditasyon biçimi olarak görülür.

Zen Budizminin ana uygulaması oturma meditasyonu veya zazendir . Görünüşte zazen uygulaması oldukça kolaydır; saatlerce oturarak yapılan meditasyondan oluşur. Zazen kulağa basit gelebilir ama meditasyon yapan herkes, bırakın günde birkaç saat, beş dakika bile hareketsiz kalmanın ne kadar zor olduğunu bilir.

“Zen meditasyonu duruşa odaklanır: açık omuzlar, dik omurga, yumuşak karın ve yerde (sandalye veya minder). Nefesi takip ediyoruz. Bir seferde bir nefes alma ve bir nefes verme. Ne zaman bir düşünce ortaya çıksa, düşünceyi takip etmeyiz ve nefese geri dönmeyiz.”
– Koshin Paley Ellison

Başlangıçta, muhtemelen yoğun fiziksel (ve zihinsel) rahatsızlık duyguları yaşayacaksınız, can sıkıntısı yaşayacaksınız, uyuyakalacaksınız, nefesinizi gözden kaybedeceksiniz vb.




Reddit - Little_Acanthaceae87
Rf: https://www.researchgate.net/publication/353636923_THE_VARIABLE_RELEASE_THRESHOLD_VRT_HYPOTHESIS_OF_STUTTERING
https://choosemuse.com/blogs/news/zen-meditation-101-the-history-and-principles-of-zen

(02/09/2023, 12:28)koray yazdı:

Kekemeliğin Değişken Salınım Hipotezi(VRT)

Doktora araştırmacısı olan Paul H. Brocklehurst'ın ciddi bir kekemelik sorunu vardı.21 yaşındayken bir meditasyon olarak Zen Mindfulness farkındalığına başladı. Bir yetişkin olarak, 18 ay boyunca her sabah ve akşam meditasyon yaparak kekemeliği atlattı ve kekemeliği geri dönmedi. Ancak birkaç yıl sonra başka bir ülkeye taşınıp Yunanca öğrendikten sonra, özgürce konuşma konusundaki güvenini kaybetmiş, kekemeliğin geri döneceğinden korkmaya başlamış ve daha sonra faydası olmayan bir kaçınma-davranış tutumu benimsemiştir.(örn. durumlardan ve kelimelerden kaçınmak) Daha sonra kekemeliği geri geldi ama çok daha hafif bir biçimde.

Teori :

• Kekemelik oldukça bireysel bir durumdur ve her yöntem tüm PWS'lere eşit derecede yardımcı olmaz.
  
  
• Kelimeleri bölmek veya konuşma kaslarını germek konuşma bloklarına neden olmaz. Kekeme olmayanlar da tam olarak aynı şeyi yapar
  
  
• Kekemeliği tahmin ederek konuşma blokajları tetiklenebilir
  
  
• Değişken Serbest Bırakma Eşiği hipotezi : Konuşma planlarının, motor uygulaması için serbest bırakılmadan önce belirli bir minimum elektriksel aktivasyon eşiğine ulaşması gerekir. Serbest bırakma eşiği, konuşmacının algısına bağlı olarak yükselir ve azalır: 1) önemli kelimeleri net, doğru bir şekilde söylemek ve 2) hata yapmaktan veya uygunsuz konuşmaktan kaçınmak. Bununla birlikte, serbest bırakma eşiği belirli bir noktanın üzerine çıkarsa, motor yürütmeyi serbest bırakmak için bazı sesler ve kelimeler etkinleştirilmez (bu da konuşma blokajıyla sonuçlanır)
  
  
• Daha yeni olan veya üzerimizde güçlü bir etki bırakan olayların anıları daha hızlı harekete geçer. Sık sık diğer benzer anılarla güçlendirilen anıların etkinleştirilmesi daha hızlıdır
  
  
• Aktivasyonun yayılma süreci : Kekemelik zihinsel durumu, duyusal deneyimler/bilgiler ve diğer ilgili anılar ve düşüncelerle yeniden aktive edilebilir. Bir kelimenin hafızası aktif hale geldiğinde bir konuşma planına dönüşür.
  
  
• Çok düşük yürütme eşiği : uygun veya doğru yanıt verme ihtiyacının algılanmaması. Ayrıca fonolojik bir hatayla da sonuçlanabilir (örneğin, Jerry yerine Terry demek)
  
  
• Düşük yürütme eşiği : Doğru yanıt verme ihtiyacının olmadığını algılar. Ayrıca fonolojik bir hatayla da sonuçlanabilir
  
  
• Yüksek yürütme eşiği : Dikkatli ve uygun şekilde yanıt verme ihtiyacını algılar. Çok hızlı konuşursak söylemek istediğimiz kelime hala yayınlanma eşiğinin altında kalırken, biraz beklersek kelimeyi akıcı bir şekilde söyleriz çünkü kelime çıkış eşiğini aşacaktır.
  
  
• Çok yüksek uygulama eşiği : akıcı konuşma planına karar vermeyi/talimat vermeyi bırakmayı veya kekeme konuşma planı öğretmeye başlamayı algılar. Olumsuz deneyimlerden kaynaklanan iletişim zorluğu veya olası başarısızlık beklentisi nedeniyle [yüksek kalitede konuşma üretimi elde etmemizi engelleyen bir bozukluk], örneğin A) dinleyici işbirliği yapmıyor veya konuşmacının söylediklerine dikkat etmiyor, B) konuşmacı Kelimeleri net bir şekilde telaffuz edememek (boğaz ağrısı veya burun tıkanıklığı olduğunda), C) veya konuşmacının kendisini anlamadaki başarısızlığının nedeninin farkında olmaması, D) veya ne kadar mükemmel konuşmamız gerektiğine dair yüksek beklenti. Ne kadar hızlı ya da yavaş konuşmaya çalışırsak çalışalım engelleyeceğiz
  
  
• Yeni yürümeye başlayan çocuklar, belirli sosyal durumlarda belirli sözel ifadelerin ödüllendirilmek yerine cezalandırılacağını öğrenirler. Artık, cezalandırmanın muhtemel olduğu durumlarda bu tür sözel ifadeler üretmelerini engelleyen şartlı bir refleks gelişir. Yeni yürümeye başlayan çocuk daha sonra örneğin ebeveynlerinin olumsuz tepki vermesi durumunda konuşmayı geri tutmayı öğrenir.
  

İpuçları :

• Açık, dikkatli, uygun veya doğru yanıt verme ihtiyacını abartmayın
  
  
• Konuşma hatalarını düzeltme ihtiyacını abartmayın
  
  
• Kekemeliğe ve dinleyicilerin tepkilerine olan dikkatinizi abartmayın
  
  
• Yardımcı olmayan tavrınızı (olumsuz davranışları/algıları/deneyimleri ele alan) kabul edin (veya kabul edin). Daha az doğru/uygun konuşmanın (kekeme olmayanlara göre) sorun olmadığını öğrenin
  
  
• Sadece aklınızdan geçeni söyleyin [yalnızca fiziksel eylemler]. Bu yüzden önce görselleştirmeyin/hissetmeyin
  
  
• Konuşma hatalarını görselleştirmeyi ve taramayı bırakın. Bu, serbest bırakma eşiğini düşürecek, konuşma hatalarını artıracak (ki bunu kabul etmeyi öğrenebilirsiniz ), konuşmayı daha hızlı hale getirecek ve (savaş uçuşu) donma etkisini azaltacaktır
  
  
• Yeni konuşma şeklinizin, konuşmanızı dinleyiciler için yeterince anlaşılır kıldığına dair yeni bir inanç yaratın
  
  
• Dinleyicilerin beklentilerini ayarlayabilecekleri veya mantıksız karar vermekten kaçınmaya yardımcı olacak metanetli davranabilecekleri bir ortama geçin (veya yaratın).
  
  
• Yararsız, kendi kendine oluşan durum : Konuşma kalitemiz artarsa, salıverilme eşiğini düşürürüz. Ancak yüksek bir salınım eşiğine bağlı olduğumuz sürece bunu asla kendimize kanıtlayamayız. Olumsuz sonuç, kırmamız gereken bir kısır döngüdür (sonsuz döngü).
  
  
• Yararsız, kendi kendine oluşan durum : kekemelik yaparken veya kekemeliği tahmin ederken rahatsız olmak
  
  
• Yararsız, kendi kendine oluşan durum : Yararlı koşulları ortadan kaldırmak için konuşulan kelimenin başarısını değerlendirmek için konuşma kaslarını nasıl hareket ettirdiğimize dikkat edin (örneğin, gırtlağın önceden kapatılması)
  

Katılmadığım yönleri :

• " Özgürce konuşma konusundaki güvenini kaybetti ve bu da nüksetmeye neden oldu " - Güven eksikliğinin benimsenmesine katılmıyorum. Bana göre eğer şu tutumu benimserse kekemeliği geri gelmeyebilir:
  

1. kekemeliği aşmaktan suçluluk duymamak
   
   
2. sahtekarlık sendromu duygusunu kazanamamak
   
   
3. kapanmadan özgürlüğe kavuşacak gibi hissetmemek
   

• " Gerilen konuşma kasları konuşma blokajlarına neden olmaz " - Katılıyorum ve katılmıyorum. Evet, kaslarımızı olabildiğince gersek bile, fiziksel gerilim hiçbir şekilde konuşma kaslarında donma tepkisine yol açamaz. Ancak zihinsel olarak 'Kas gerginliği yaşıyorum' düşüncesi 'takılıp kalmışım' izlenimi doğurabilir. Bu daha sonra konuşma kaslarının hareketinin felce uğramasına neden olabilir.
  
  
• " Yetişkin olarak kekemeliği aşın " - Bu yazıyı okursanız, sizce, salıverilme eşiğimizi (yetişkin olarak kekemeliği aşabilmek için) artırmayı mı yoksa azaltmayı mı hedeflemeliyiz? Şunu unutmayın: A) kekeme olmayanlar bunu arttırırsa (örneğin, yeni, yabancı bir kelimeyi telaffuz ederken) akıcılığını geliştirecektir ve B) eğer kekemeliği olan kişiler bunu arttırırsa, konuşma kaslarını dondururlar C) ve eğer kekeme olan kişiler bunu azaltırsa , konuşma hatalarını bir sorun olarak algılayacak ve kaçınılması gereken bir durum olarak algılayacak ve kekemelik döngüsünün devam etmesine neden olacaklardır. Sonuç: Dolayısıyla, benim görüşüme göre, salıverilme eşiğini artırmak mı yoksa azaltmak mı gerektiği konusunda doğru bir cevap yoktur; bunun yerine, kekemeliği aşmak için yararlı bir tutum benimsemek (olumsuz algılar/deneyimlerle baş etme şeklimizi değiştirmek için) daha etkilidir.
  
  
• " Gerçekçi olmayan yüksek beklentiler, büyük olasılıkla, konuşma üretme sistemlerinin bir şekilde bozulduğunun farkında olmayan bireylerde ortaya çıkar " - Kendi fikrime katılıyorum: Yararsız kekemelik davranışımı, algılarımı ve tetikleyicilerimi tanımlamadan/analiz etmeden (Van Riper) önce Tam olarak yüksek beklentilere yol açacak şekilde neden kekelediğimin farkında değildim. Analiz aşamasından sonra bunları ayırt edebildim ve bu da (henüz) kontrol edebildiğim ve kontrol edemediğim şeyleri kabul etmemi (veya kabul etmemi) mümkün kıldı ve sonuç olarak yardımcı olmayan tavrımı değiştirdi (örneğin, 'yeni bir başarı tanımı benimsemek'). Başarı akıcılık değil, daha ziyade yararsız algılar/davranışlarla başa çıkma konusundaki tutumumu geliştirmek, kekemeliğe dikkat etmemek ve 'olsa bile koşulları' benimsemektir).
  
  
• " Dinleyenler olumlu bir tutum benimsediğinde daha akıcı konuşuyoruz (örneğin tutarsız/öngörülemeyen yanıtlar vermek yerine söylediklerimizi dikkatle dinleyen ebeveynler )" - Bana göre PWS, değişimi kendi dışında beklemeyi bırakmalı (çünkü mesele bağımlı olmak değil) harici kaynaklarda). PWS'nin dinleyicilerin tepkilerini umursamayı bırakmayı öğrenmesi için modern konuşma terapisi programlarına 'sabırlı' bir kurs eklenmesini öneriyorum.
  
  
• Sorular : 'Serbest bırakma eşiği' için alternatif bir terim nedir? Bu değil: kaygı. 'Önemli kelimeleri algılamak' mı? 'Belirsiz konuşmalardan kaçınma ihtiyacı' mı? 'Konuşma kaslarını felç eden aşırı güveni pekiştiriyor mu?' 'Konuşma yapılarını hareket ettirme talimatının bozulması mı?'
  
  
• Soru : " Bu nedenlerden herhangi biri - tek başına veya kombinasyon halinde - salınım eşiğinin çok yükselmesine neden olabilir ve kekeme kişinin sözlerini çıkarmasını engelleyebilir " - 'Tek başına' derken, yatkınlığı olmayan PWS'nin de VRT yaşayabileceğini mi kastediyorsunuz? konuşma blokajıyla sonuçlanan bir etki?
  
  
• Soru : " Çok hızlı konuşursak söylemek istediğimiz kelime hala yayınlanma eşiğinin altındadır, biraz beklersek ise kelimeyi akıcı bir şekilde söyleriz çünkü kelime yayınlanma eşiğini aşacaktır. " - Zaman spesifikasyonları nasıl etkiler ? (örn. uygun, doğru, tam veya dikkatli bir şekilde yanıt verme ihtiyacının olmadığını algılıyor musunuz)?
  

Zen ve Diğer Meditasyon Türleri

Çoğu insan tüm meditasyon ve farkındalık uygulamalarını aynı kategoriye koyar, ancak aslında bazı oldukça ilginç farklılıklar vardır. Daha yaygın meditasyon okullarından bazıları Zen, farkındalık ve Transandantal Meditasyon'u ™ içerir.

Farklılıklar yalnızca meditasyon uygulamasında değil aynı zamanda beyin dalgalarında kaydedilen değişikliklerde de ortaya çıkıyor. Zen meditasyonu , odağın kişinin nefesi gibi bir şeye yönlendirildiği bazı kontrollü odaklanma meditasyonlarını içerir. İlginç bir şekilde, beta ve gama dalgaları gibi beyin dalgası frekansları, kontrollü odaklanma meditasyonu sırasında elektroensefalogramda (EEG) sıklıkla gözlemlenir.

Gama dalgaları en hızlı hareket eden beyin dalgalarıdır ve aktif ve uyanık bir durumda bulunurlar. Bu özellikle yüksek düzeyde odaklandığınızda ve derin konsantrasyonda olduğunuzda geçerlidir. Bilginin işlenmesine yardımcı olduklarına inanılır ve problem çözmeye katılırlar. Kontrollü odaklanma meditasyonunun en güçlü zihinsel çabayı gerektirdiğine inanılmaktadır.


Farklı farkındalık uygulamaları ve belirli yoga biçimleri, açık izleme meditasyonu olarak kabul edilir. Bunlar yargılamadan kendini gözlemleme becerilerini besleyen gözlem temelli farkındalık uygulamalarıdır. Teta dalgaları genellikle bu durumdayken ve siz derin bir rahatlama halindeyken iş başındadır.

Transandantal Meditasyon , kendini aşan meditasyonun en yaygın şeklidir . Daha çok "zahmetsiz" bir meditasyon biçimi olarak görülüyor. Transandantal Meditasyon'da EEG taramalarında alfa dalgaları baskındır.

Alfa dalgaları çoğunlukla rahat uyanıklık durumunda görülür. TM'nin önermesi, aslında hiçbir konsantrasyona, zihin izlemesine veya bilinçli farkındalığa gerek olmadığıdır, bu yüzden sıklıkla en az miktarda zihinsel çaba gerektiren meditasyon biçimi olarak görülür.

Zen Budizminin ana uygulaması oturma meditasyonu veya zazendir . Görünüşte zazen uygulaması oldukça kolaydır; saatlerce oturarak yapılan meditasyondan oluşur. Zazen kulağa basit gelebilir ama meditasyon yapan herkes, bırakın günde birkaç saat, beş dakika bile hareketsiz kalmanın ne kadar zor olduğunu bilir.

“Zen meditasyonu duruşa odaklanır: açık omuzlar, dik omurga, yumuşak karın ve yerde (sandalye veya minder). Nefesi takip ediyoruz. Bir seferde bir nefes alma ve bir nefes verme. Ne zaman bir düşünce ortaya çıksa, düşünceyi takip etmeyiz ve nefese geri dönmeyiz.”
– Koshin Paley Ellison

Başlangıçta, muhtemelen yoğun fiziksel (ve zihinsel) rahatsızlık duyguları yaşayacaksınız, can sıkıntısı yaşayacaksınız, uyuyakalacaksınız, nefesinizi gözden kaybedeceksiniz vb.




Reddit - Little_Acanthaceae87
Rf: https://www.researchgate.net/publication/353636923_THE_VARIABLE_RELEASE_THRESHOLD_VRT_HYPOTHESIS_OF_STUTTERING
https://choosemuse.com/blogs/news/zen-meditation-101-the-history-and-principles-of-zen

Çok güzel yazı olmuş gerçekten. Yazanların emeğine sağlık.. Mindfulness Nedir

Çok güzel yazı olmuş gerçekten. Yazanların emeğine sağlık. “Zen meditasyonu duruşa odaklanır: açık omuzlar, dik omurga, yumuşak karın ve yerde (sandalye veya minder). Nefesi takip ediyoruz. Bir seferde bir nefes alma ve bir nefes verme. Ne zaman bir düşünce ortaya çıksa, düşünceyi takip etmeyiz ve nefese geri dönmeyiz.” Bu kısım beni çok etkiledi.