Merhaba, bu konuyu uzun zamandır açmayı planlıyordum ve artık kararımı verdim. Bende sizin gibi kekemeyim ve bu 18 yılı geçti. Her ne kadar gizlemeye çalışsamda, farklı şeyler denesem de bir çözüm bulamadım. Buraya konu açma sebebim son zamanlarda aklımı aşırı şekilde kurcalayan bir kaç soru var ve benle aynı sıkıntıyı çeken kişilerle paylaşma isteğimdir. Ayrıca hayat hikayemi başka bir zaman sizinle paylaşacağım. Sorularım biraz uzun olabillir bu yüzden özür dilerim. Sorularım ise şunlar;
1- Kekeme bir birey olarak gelecek planları yaparken, iş görüşmesine giderken, toplum içinde konuşma gereği duyacağım zamanlar da önceden olacakları düşünürüm.(Örnek olarak iş görüşmesinde okulumu sorunca şöyle cevap vereceğim veya bir arkadaşım beni yarın ara dediğinde onu yarın arayınca şöyle konuşucam şunları anlatıcam tarzında) Bunu yaptığımı fark ettiğimde o konuşma, görüşme veya her neyse benim için hiç bir zaman başarılı geçemez çünkü önceden hesapladığım şeylerin hiç birinin olmadığını fark ederim buda bende kaygı bozukluğu yapmaya başladı. Ama artık her zaman biri beni ara veya yarın şurda buluşalım dediği zaman istem dışı kafamda bu görüşmeyi kurduğumu fark ettim ve bundan kurtulamıyorum. Biraz araştırma yaptığımda anksiyete olduğunu öğrendim ve bende bayağı ileri seviyeye geldiğini tecrübe ettim. Bu konu hakkında nasıl bir çözüm yolları vardır sizin fikirlerinizi öğrenmek istiyorum. Birde çoğu zaman düşünme hızım ve konuşma hızım birbirini tutmuyor, kekemeliğim çoğu zaman bunun yüzünden oluyor. Siz bu konu hakkında neler yapıyorsunuz düşünmenizi nasıl durduruyorsunuz merak ediyorum.
2- İkinci kişilik sorunu; Kekemeliğim o kadar ileri seviye değil (tabi telefonla konuşmayı saymazsak) her türden insanla konuşurum, sakinliğimi korumaya çalışırım ve kekemeliğimi birazda olsa gizlemeyi başarımım. Ama sıkıntı şu ki bu kekemelik benim ikinci kişiliğim olmuş durumda ve benim bedenimi, zihnimi bu ikinci kişilik yönetiyor. Mesela biriyle normal bir şekilde konuşurken istem dışı birden heyecanım 100 kat artabiliyor ve ardından bu heyecanla konuşmaya devam edip kekelerim ardından konuşmayı batırırım. Ve bir sorun daha var bir insanla oturup 1 saat konuştuğum olur bunun ilk 30 dksı normal kekemeleden olur ama geri kalan 30 dakikada sanki arabada 1. vitesten 5.ci vitese atlar gibi konuşma hızım artar. Biliyorum bir çok kişi bu sıkıntıları yaşıyor ama ben bi çözüm yolu bulamadım belki sizin tecrübelerinizle biraz olsun çözmeyi başarırız.
3- Kekemeliğin bazen hiç olmaması, bazen ise aşırı olması. Arkadaşlar bu hayatta benim için ölüm gibi olan tek şey telefonu açıp alo demektir. Bu sebepten gerek kekemelik gerek telefon korkusu yüzünden bazı meslekleri yapmama ve gelen iş tekliflerini reddetme kararı bile aldığım oldu. Sıkıntı şu ki bazı günler hiç kekelemeden normal şekilde konuşuyorum bazı günler ise ne yaparsam yapayım sanki göğüsüme bir kilit takmışlar gibi kelimeler ağzımdan çıkmaz. Bunun sebebini her gece yatmadan düşünüyorum uykularım bölünüyor ama bulamıyorum. Ben hayatta her şeyi mantıken düşünürüm, duygusallığa pek yer bırakmam bu yüzden ne kadar düşünürsem düşüneyim neden böyle olduğunu veya neden olmadığını anlayamıyorum.
Ne yaparsam yapayım bu hastalığın geleceğimi, ilişkilerimi, hayatımı etkilemesine engel olamadım. Şuan sevdiğim mesleği yapma isteğim kekemelik yüzünden imkansız duruma geldi. Biz hayallerimiz ve hedeflerimiz için yaşamıyorsak neden yaşayalım ki ? Ben kendi adıma her zaman daha iyisini hedeflerim ama bu hastalıkla bunun olamayacağını fark ettim. Bi söz vardır sizin yaşadığınız sıkıntıları yaşamayan kişiden o konu hakkında tavsiye almayın diye çünkü biz insanlara bu kekemeliğin bizi ne kadar etkilediğini anlatsak bile anlamayacaklar, bende o yüzden burada benimle aynı şeyleri yaşamış insanları gördüğüm için sizlerinde bu hastalık ile ilgili çözümlerini, ipuçlarınızı dinlemeye geldim. Okuyan ve okumayan herkese teşekkürler, iyi forumlar.
1- Kekeme bir birey olarak gelecek planları yaparken, iş görüşmesine giderken, toplum içinde konuşma gereği duyacağım zamanlar da önceden olacakları düşünürüm.(Örnek olarak iş görüşmesinde okulumu sorunca şöyle cevap vereceğim veya bir arkadaşım beni yarın ara dediğinde onu yarın arayınca şöyle konuşucam şunları anlatıcam tarzında) Bunu yaptığımı fark ettiğimde o konuşma, görüşme veya her neyse benim için hiç bir zaman başarılı geçemez çünkü önceden hesapladığım şeylerin hiç birinin olmadığını fark ederim buda bende kaygı bozukluğu yapmaya başladı. Ama artık her zaman biri beni ara veya yarın şurda buluşalım dediği zaman istem dışı kafamda bu görüşmeyi kurduğumu fark ettim ve bundan kurtulamıyorum. Biraz araştırma yaptığımda anksiyete olduğunu öğrendim ve bende bayağı ileri seviyeye geldiğini tecrübe ettim. Bu konu hakkında nasıl bir çözüm yolları vardır sizin fikirlerinizi öğrenmek istiyorum. Birde çoğu zaman düşünme hızım ve konuşma hızım birbirini tutmuyor, kekemeliğim çoğu zaman bunun yüzünden oluyor. Siz bu konu hakkında neler yapıyorsunuz düşünmenizi nasıl durduruyorsunuz merak ediyorum.
2- İkinci kişilik sorunu; Kekemeliğim o kadar ileri seviye değil (tabi telefonla konuşmayı saymazsak) her türden insanla konuşurum, sakinliğimi korumaya çalışırım ve kekemeliğimi birazda olsa gizlemeyi başarımım. Ama sıkıntı şu ki bu kekemelik benim ikinci kişiliğim olmuş durumda ve benim bedenimi, zihnimi bu ikinci kişilik yönetiyor. Mesela biriyle normal bir şekilde konuşurken istem dışı birden heyecanım 100 kat artabiliyor ve ardından bu heyecanla konuşmaya devam edip kekelerim ardından konuşmayı batırırım. Ve bir sorun daha var bir insanla oturup 1 saat konuştuğum olur bunun ilk 30 dksı normal kekemeleden olur ama geri kalan 30 dakikada sanki arabada 1. vitesten 5.ci vitese atlar gibi konuşma hızım artar. Biliyorum bir çok kişi bu sıkıntıları yaşıyor ama ben bi çözüm yolu bulamadım belki sizin tecrübelerinizle biraz olsun çözmeyi başarırız.
3- Kekemeliğin bazen hiç olmaması, bazen ise aşırı olması. Arkadaşlar bu hayatta benim için ölüm gibi olan tek şey telefonu açıp alo demektir. Bu sebepten gerek kekemelik gerek telefon korkusu yüzünden bazı meslekleri yapmama ve gelen iş tekliflerini reddetme kararı bile aldığım oldu. Sıkıntı şu ki bazı günler hiç kekelemeden normal şekilde konuşuyorum bazı günler ise ne yaparsam yapayım sanki göğüsüme bir kilit takmışlar gibi kelimeler ağzımdan çıkmaz. Bunun sebebini her gece yatmadan düşünüyorum uykularım bölünüyor ama bulamıyorum. Ben hayatta her şeyi mantıken düşünürüm, duygusallığa pek yer bırakmam bu yüzden ne kadar düşünürsem düşüneyim neden böyle olduğunu veya neden olmadığını anlayamıyorum.
Ne yaparsam yapayım bu hastalığın geleceğimi, ilişkilerimi, hayatımı etkilemesine engel olamadım. Şuan sevdiğim mesleği yapma isteğim kekemelik yüzünden imkansız duruma geldi. Biz hayallerimiz ve hedeflerimiz için yaşamıyorsak neden yaşayalım ki ? Ben kendi adıma her zaman daha iyisini hedeflerim ama bu hastalıkla bunun olamayacağını fark ettim. Bi söz vardır sizin yaşadığınız sıkıntıları yaşamayan kişiden o konu hakkında tavsiye almayın diye çünkü biz insanlara bu kekemeliğin bizi ne kadar etkilediğini anlatsak bile anlamayacaklar, bende o yüzden burada benimle aynı şeyleri yaşamış insanları gördüğüm için sizlerinde bu hastalık ile ilgili çözümlerini, ipuçlarınızı dinlemeye geldim. Okuyan ve okumayan herkese teşekkürler, iyi forumlar.
