Nörojenik kekemelik, bir insanın normal, pürüzsüz bir şekilde konuşma üretmekte zorlandığı bir tür akıcılık bozukluğudur. Akıcılık bozukluğu olan kişiler, sık sık kesintilerle ve çaba sarf etmeden ve çaba sarf etmeden kelime üretmekte güçlük çeken, parçalanmış veya durmuş sesler duyabilirler. Nörojenik kekemelik tipik olarak merkezi sinir sistemine, yani korteks, subkorteks, serebellar ve hatta sinir yolu bölgeleri dahil olmak üzere beyin ve omurilikte bir tür yaralanma veya hastalığın ardından ortaya çıkar. Bu yaralanmalar veya hastalıklar şunlardır:

• Afazi olan veya olmayan serebrovasküler olay (inme)
  
  
• Kafa travması
  
  
• İskemik ataklar (Beyindeki kan akışının geçici olarak engellenmesi)
  
  
• Tümörler, kistler ve diğer neoplazmalar
  
  
• Parkinson hastalığı veya multipl skleroz gibi dejeneratif hastalıklar
  
  
• Menenjit, Guillain-Barré Sendromu ve AIDS gibi diğer hastalıklar
  
  
• Bazı ilaçların yan etkileri gibi uyuşturucuya bağlı nedenler
  

Vakaların çoğunda kekemeliğe neden olan yaralanma veya hastalık tanımlanabilir. Bununla birlikte, az sayıda vakada, birey, herhangi bir belirgin nörolojik hasar belirtisi olmadan, bir tür konuşma aksamalarına dair kanıt gösterebilir.

Kim nörojenik kekemelik riski altındadır?
Genellikle nörojenik kekemelik yaşayan bireylerin, yaralanma veya hastalıktan önce normal bir konuşma üretimi öyküsü vardır. Birkaç vakada, çocukluk çağında gelişimsel kekemelik yaşayan, ancak görünüşe göre iyileşmiş bireylerde nörojenik kekemelik oluşabilir. Nörojenik kekemelik her yaşta ortaya çıkabilir; ancak yetişkinlikte daha sık görülür ve en yüksek oran geriatrik popülasyondadır. Bu profil, tipik olarak beyin hasarı sonucu görülmeyen ve en sık 2-5 yaş arasındaki çocuklarda erken çocuklukta görülen gelişimsel kekemelikten oldukça farklıdır.

Nörojenik kekemeliğin başlıca belirtileri nelerdir?
Çok çeşitli hastalık ve bozukluklardan kaynaklandığından, nörojenik kekemelik semptomları farklı kişiler arasında geniş ölçüde değişebilir. Aşağıdaki semptomlardan bir veya daha fazlası gözlenirse, nörojenik kekemelik olası bir teşhis olarak kabul edilebilir:

• Fazla konuşma ve revizyonlar gibi konuşma akışının ileri akışında normal düzensizlik veya kesintilerin aşırı seviyeleri;
  
  
• İfadelerin, kelimelerin tekrarı ve kelimelerin bölümleri (sesler veya heceler, seslerin uzaması) vb. Gibi diğer olumsuzluk türleri;
  
  
• Tereddüt etmeyen bir yerde beklenmedik veya uygunsuz yerlerde tereddüt ve duraklamalar;
  
  
• Bir kelimenin üretimi sırasında konuşmayı bitirmeden konuşmayı bırakma;
  
  
• Konuşma yapımı sırasında izinsiz veya fazladan ek sesler;
  
  
• Anlaşılmaz olabilecek hızlı konuşma patlamaları;
  
  
• Duruşmaya dahil olmak üzere konuşmaya çalışırken dudakların, çenenin veya dilin aşırı hareketleri.
  

Birçok kişi, konuşmalarındaki aksaklıklardan habersiz veya en azından endişesiz görünebilir. Diğerleri farkındalık gösterebilir ve muhtemelen konuşmada karşılaştıkları zorluk konusunda endişe ve hatta depresyon ifade edebilir. Buna, aşağıdakileri içerebilecek diğer davranışlar da eşlik edebilir:

• Konuşma yapımında bariz gerginlik ve mücadele gibi ikincil ya da ilişkili davranışlar; konuşurken baş veya uzuvların hareketleri; azalmış göz teması;
  
  
• Bir kelime söylemeye çalışırken veya sözcüklerden veya konuşma durumlarından kaçınılmakta erteleme veya gecikme.
  

Bu davranışlar, konuşmacının, hoşnutsuzluğun üstesinden gelme ya da zorlama yolunda üstesinden gelme ya da zorlama girişimlerinden ya da normal seslendirme konuşmasını üretmekte zorlandığı gerçeğini gizleme ya da gizleme girişimlerinden kaynaklanabilir.

Nörojenik kekemelik diğer akıcılık bozuklukları türlerinden nasıl farklıdır?
Nörojenik kekemelik belirtileri diğer akıcılık bozukluklarında görülenlere benzer olabilir. Dizartri, konuşma apraksisi, palilalia ve afazi gibi bazı iletişim bozuklukları konuşmacının pürüzsüz ve akıcı konuşma üretimi üretme kabiliyetini zayıflatabilir. Bu problemler, nörojenik kekemelikle aynı türde nörolojik yaralanma veya hastalıktan kaynaklanır ve rahatsızlıklar sıklıkla birlikte görülür. Disfluensite paterni yukarıda açıklanan semptomları içerdiğinde nörojenik kekemelik tanısı düşünülebilir.
Bazen, bazı bireyler psikojen olumsuzluk yaşayabilir. Bu bozukluk, terletici bir konuşma düzenine neden olur, ancak tıbbi faktörler veya gelişimsel kekemelik öyküsü yoktur. Görünümü, bireyin yakın zamanda yaşadığı duygusal stres veya travma ile bağlantılı olabilir.
Semptomları en çok nörojenik kekemelik ile benzerlik gösteren hastalık gelişimsel kekemeliktir. Gelişimsel kekemelik yetişkinliğe devam edebilir. Bazı durumlarda, yaralanma, hastalık veya travma sonrasında semptomları belirgin şekilde kötüleşebilir, bu da iki hastalık arasındaki tanıyı zorlaştırır. Benzer şekilde, çocukluk çağında gelişimsel kekemelikten kurtulan bir birey, nörolojik yaralanma veya hastalığın ardından kekemelikte yeniden ortaya çıkabilir. Bununla birlikte, vakaların büyük çoğunluğunda, bir yetişkinin ani bir istenmeyen su yüzüne çıkması anormal olarak değerlendirilmelidir. Gelişimsel kekemelik, yalnızca çocukluk dönemindeki kekemelik öyküsü olduğu zaman olası bir neden olarak düşünülmelidir. Başlangıcın yaşındaki bariz farktan ayrı olarak, iki hastalığın ayırt edilmesi genellikle zordur.
İkisini birbirinden ayıran modellerden bazıları şunlardır:

• Nörojenik kekemelik, gelişimsel kekemelikte yaygın olduğu gibi, kelimenin başında herhangi bir noktada, öncelikle değil başlangıçta meydana gelebilir.
  
  
• Nörojenik kekemelik, genellikle isimler, fiiller, sıfatlar ve zarflar gibi içerik kelimelerine bağlı olmak yerine, bir cümlenin herhangi bir yerinde herhangi bir kelime türünde veya sınıfında meydana gelir.
  
  
• Nörojenik kekemelik, bağlılık sözü gibi iyi öğrenilmiş bölümlerin söylenmesi ve tekrarlanması da dahil olmak üzere her türlü vokal davranışta ortaya çıkabilir. Farklılıklar, her türlü konuşma durumunda eşit sıklıkta ortaya çıkabilir.
  
  
• Nörojenik kekemelik, gelişimsel kekemeliği önemli ölçüde azaltan aynı koşullar ile genellikle hafifletilmez. Bunlar arasında koro okuma, şarkı söyleme, uyarlama (aynı bölümün tekrarlanan sözlü okuması) veya işitsel maskeleme veya gecikmeli işitsel geri bildirim sırasında konuşma sayılabilir.
  

Bununla birlikte, yukarıda bahsedilen paternler, nörojenik kekemelik yaşayan tüm bireyler için evrensel değildir ve paternler, nörolojik hasarın veya hastalığın doğasına bağlı olarak, bireyler arasında geniş ölçüde değişebilir.

Nörojenik kekemeliğe başka iletişim sorunları da eşlik edebilir mi?
Nörojenik kekemeliği olan bireylerin diğer birkaç iletişim bozukluğu türü yaşaması nadir değildir. Bunlar şunları içerebilir:

• Afazi — dil anlama, formüle etme ve kullanmada tam veya kısmi bozulma
  
  
• Dizartri — konuşma seslerinin üretimindeki hatalar, seslerin kayması ve kişilerin konuşmalarının anlaşılırlığını etkileyen sözcükler gibi
  
  
• Konuşma apraksisi - konuşmada kullanılan kasların hareketindeki zamanlama ve yanlışlıklardaki düzensizlikler
  
  
• Palilalia - Bir kelimenin, cümlenin veya cümlenin birkaç kez tekrarlanabileceği konuşma bozukluğu, genellikle hızlılık artışı ve belirginliğin azalması
  
  
• Anomia — uygun kelimeyi bulmakta zorluk
  
  
• Karışıklık — kendi kimlikleri ve diğerlerinin kimlikleri, konumları, şu anki zamanları, vb. Gibi belirsizlik.
  

Nörojenik kekemelik nasıl teşhis edilir?
Tedaviye başlamadan önce, nörojenik kekemelikten şüphelenilen birisine doğru teşhis konması önemlidir. Tanı koymak için kekemelik konusunda uzmanlaşmış bir konuşma dili patoloğuna danışmanız önerilir. SLP, müşterilerin bakımına dahil olan hekimlerden girdi aramak isteyecektir. Değerlendirme, akıcılık sorunu ve bireylerin vaka geçmişi, mevcut tıbbi durum ve diğer iletişim bozukluklarının varlığının değerlendirilmesini içerecektir. Tanı, uyumsuzluğun orijinli olarak nörojenik olup olmadığını ve diğer iletişim bozukluklarının akıcılığı etkileyip etkilemediğini belirlemelidir.

Nörojenik kekemelik nasıl tedavi edilir?
Birçok durum nörojenik kekemeye neden olabileceği ve diğer iletişim bozuklukları ile birlikte yaşadığı sıklığı etkileyebildiği için, semptomlarını hafifletmede etkili olan tek bir tedavi yaklaşımı yoktur. Tedavi genellikle müşterilerin doktorlarıyla birlikte çalışan bir konuşma dili patologu tarafından gerçekleştirilir. Gelişimsel kekemelik semptomlarını azaltmaya yardımcı olan bazı terapi teknikleri de nörojenik kekemelikte etkili olabilir.
Bunlar şunları içerir:

• Yavaş konuşma hızı (seslerin ve kelimelerin süresini artırarak her nefeste daha az kelime söyleyerek).
  
  
• Her cümlenin başlangıcının nazik bir başlangıcını vurgulayarak (konuşma kaslarının gevşemiş bir duruşundan başlayarak, yeterli solunum desteği ile başlayan, ekshalasyonun yavaş ve kolay bir başlangıcından ve ilk sesin yumuşak başlangıcından).
  
  
• Hem genel vücut duruşu hem de spesifik konuşma üretimi kasları açısından, konuşma üretiminin düzgün akışını ve rahat duruş kullanımını vurgulamak.
  
  
• Konuşma kalıplarındaki aksaklıkları belirlemek ve müşteriye daha uygun kalıpların kullanılmasında talimat vermek.
  

Ek olarak, kişi akıcılığına ilişkin endişe veya endişelerini dile getiriyorsa, terapi, bozukluk ve algılarını değiştirmek için bozukluk ve danışmanlık hakkında eğitim içerebilir. Farklı veya ek tekniklerin ve yaklaşımların kullanımı, diğer iletişim ve bilişsel bozuklukların varlığına ve bireyin altında yatan nörolojik durumun doğasına bağlı olarak gösterilebilir. Başka iletişim bozuklukları da mevcutsa, etkilerini hafifletmeye yönelik ek terapi akıcılığı da artırabilir. Doktorlar, hemşireler, mesleki, fiziksel ve solunum terapistleri, konuşma akıcılığını etkileyen tıbbi durum ve semptomlarla başa çıkmada yardım sağlayabilirler.
Hastalığın anlaşılması, ailelerin ve bakıcıların müşteriye en iyi şekilde yardım etmek için iletişim durumlarını yapılandırmasına yardımcı olabilir. Bunun endişelerini azaltmada ve iletişimi geliştirmede önemli bir etkisi olabilir. Stratejiler, bir kişinin konuşmasını basitleştirmeyi, cevap için daha fazla zaman vermeyi, yavaş, kolay konuşma kalıplarını modellemeyi ve genel olarak iletişim taleplerini ve beklentilerini azaltmayı içerebilir. Altta yatan nörolojik yaralanma veya hastalıktan kurtarma sürecinin akıcılığa sıklıkla önemli bir etkisi olacağının bilinmesi önemlidir. Ayrıca, nörolojik yaralanma veya hastalıktan iyileşme yavaş olabileceğinden, sabra ihtiyaç duyulacağını unutmayın.

Kaynak: Amerika Kekemelik Vakfı
Translate ile çevrilmiştir.

Ben de buna benzer bir konuşma sorunu yaşıyorum. Ancak nörolojik kekemeliğe neden olacak türde inme travma gibi bir şey yaşadığımı hatırlamıyorum. Ancak tarif edilenlerin hepsi yaşadığım problemler. Kesik kesik konuşma, konuşurken olmadık yerlerde tıkanma, nefes alma problemi, şarkı söylemenin kekemeliğe iyi gelmemesi.

(07/02/2019, 14:13)Ishtar yazdı: Ben de buna benzer bir konuşma sorunu yaşıyorum. Ancak nörolojik kekemeliğe neden olacak türde inme travma gibi bir şey yaşadığımı hatırlamıyorum.  Ancak tarif edilenlerin hepsi yaşadığım problemler. Kesik kesik konuşma, konuşurken olmadık yerlerde tıkanma, nefes alma problemi, şarkı söylemenin kekemeliğe iyi gelmemesi.

Seninki eğer çocukluk çağında başlamışsa muhtemelen hepimizde olduğu gibi gelişimsel kekemeliktir (persistent developmental stuttering).

Nörojenik kekemeliğin en büyük özelliği GEÇ BAŞLAMASI. 
Yani çocukken (çoğunlukla!) konuşma normal iken kafanın üzerine düşme, inme veya beyin travması geçirme gibi olaylardan sonra ortaya çıkması.

Seninki kaç yaşında başladı?
Belki sadece bireysel semptomların nörojenik kekemeliğe benziyor olabilir.

Tipik bir 'nörojenik kekeme' https://youtu.be/1ERf6cUa_1k Drew Lynch isimli komedyendir. 20 yaşlarında spor kazası sonucu kafaya düştükten sonra kekemlik geliştirmiş.

İlkokul birinci sınıfta olduğunu hatırlıyorum. Muhtemelen 5 6 yaşlarında başlamıştı. Genellikle şarkı söylerken olmaz ya da yalnız başınayken konuşabilirsin derler ama ben bazen içimden konuştuğumda bile bazı harfleri çıkaramıyorum.

Şarkı söylerken,şiveli ya da ritimli bir şekilde konuşurken genelde kekelemeyiz bazı durumlar haricinde.Yalnız normal konuşma biçimi gibi değildir ve normal hayatımızda bunu yapmamız zor olabilir.

Neden şarkı söylerken kekelemeyiz?
Kekemelik konuşurken harflerin, hecelerin ya da kelimelerin tekrarlanması şeklinde ortaya çıkan bir sorun olarak tanımlanabilir. Nasıl ortaya çıktığı tam olarak anlaşılamamış olmasına rağmen kekemelik iki farklı şekilde sınıflandırılıyor. Bilinen bir beyin hasarı veya bilinen başka bir neden olmaksızın çocukluğun erken dönemlerinde ortaya çıkan gelişimsel kekemelik en yaygın görülen kekemelik türü. Nörolojik kekemelik ise felç ve kafa travması gibi beyin hasarları sonucu ortaya çıkıyor.
Ancak konuşurken zorluk yaşayan kekemelerin zorlanmadan şarkı söyleyebildiğine tanık olmuşsunuzdur. Aslında bu durum sadece kekemelerde değil beyin hasarı nedeniyle konuşma güçlüğü yaşayan insanlarda da görülüyor. Bu nedenle kekemelik, felç, beyin hasarı gibi sorunlar nedeniyle konuşma problemi yaşayan insanların tedavisinde şarkı söyleme terapileri kullanılabiliyor. Bu durumun nedeninin, konuşma sırasında beynin sol tarafı etkinken, sayı saymak ya da bilinen bir şarkıyı söylemek gibi mantıksal bir düşünme süreci gerektirmeyen sözlü ifadelerde beynin ağırlıklı olarak sağ tarafının etkin olması olduğu düşünülüyor.
Benzer davranışsal özellikler olarak görülseler de konuşma ve şarkı söyleme aslında beyinde tamamen aynı mekanizmalarla ortaya çıkmıyor. Beynin konuşma sırasında etkin olan bazı bölümlerinin müzikle ilgili bazı işlevlerin gerçekleşmesi sırasında da etkin olduğu biliniyor. Ancak araştırmalar şarkı söylerken beynin sağ tarafının da etkin olduğunu gösteriyor.
Kekemeler şarkı söylemenin dışında fısıldarken ve kendi seslerini duymadıklarında da takılmadan konuşabiliyor. Konuşma sırasında beyin kulaktan gelen işitsel verileri, ses tellerinin ve ağız hareketlerinin kontrol edilmesinde kullanıyor. Normalde bu duyusal veriler beynin sol tarafındaki premotor kortekste birleştiriliyor. Bazı bilim insanları kekemeliğin nedeninin konuşma süreçlerinde ortaya çıkan bir problem değil, beynin sol tarafındaki bir bozukluk sonucu duyusal verilerin doğru şekilde birleştirilememesi olduğunu düşünüyor.

Şarkı söylerken de kendi kendime konuşurken de takılmalar oluyor. Sadece başka bir ses tonu çıkardığımda ya da birini taklit etmeye çalıştığımda epey azalma görüldüğünü fark ediyorım. Tamamen yok etmese de en azından konuşurken zorlanmadan kelimeleri söyleyebiliyorum.